M. K. BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Αντιθέτως, η Δύση βρίσκεται σε ένα «Zugzwang», μια κατάσταση που συναντάται στο σκάκι, σύμφωνα με την οποία βρίσκεται υπό τον εξαναγκασμό να κινηθεί, ενώ θα προτιμούσε να περάσει.
Η ομιλία του Πούτιν στην ολομέλεια του 9ου Ανατολικού Οικονομικού Φόρουμ στο Βλαδιβοστόκ την Πέμπτη αναμενόταν με αγωνία για το τι είχε να πει σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Αρκετά πράγματα ξεχώρισαν.
Ο Πούτιν δεν χαρακτήριζε πλέον τους Ουκρανούς συνομιλητές του ως το «καθεστώς του Κιέβου». Αντ' αυτού, χρησιμοποίησε την έκφραση «κυβέρνηση του Κιέβου». Και συνόψισε: «Είμαστε έτοιμοι να διαπραγματευτούμε μαζί τους; Δεν έχουμε παραιτηθεί ποτέ από αυτό». Μήπως ήταν μια σκωπτική πόζα, καθώς ο ηγέτης του Κρεμλίνου που έχει ήδη ταγκάρει με τέσσερις Αμερικανούς προέδρους, αναμένει έναν πέμπτο με ένα «μεταδοτικό» γέλιο, το οποίο τον κάνει «ευτυχισμένο».
Σε μια σοβαρή σημείωση, όμως, ο Πούτιν σημείωσε πως οι «επίσημες αρχές» στο Κίεβο έχουν μετανιώσει ότι αν είχαν ακολουθήσει το «υπογεγραμμένο επίσημο έγγραφο» που διαπραγματεύτηκαν με τους Ρώσους εκπροσώπους στις συνομιλίες της Κωνσταντινούπολης τον Μάρτιο του 2022 «αντί να υπακούσουν στα αφεντικά τους από άλλες χώρες, ο πόλεμος θα είχε τελειώσει εδώ και πολύ καιρό».
Ο Πούτιν άφησε να εννοηθεί πως το Κίεβο πρέπει να ανακτήσει την κυριαρχία του. Τα συμφιλιωτικά λόγια ήταν μετρημένα, ενδεχομένως με στόχο την αποσαφήνιση των πολιτικών ευθυγραμμίσεων εντός του κυβερνώντος καθεστώτος στο Κίεβο. Δηλαδή, ο Πούτιν απορρίπτει τη διαδικασία ουκρανικής διευθέτησης του Ζελένσκι, αλλά είναι πρόθυμος να αναβιώσει τις διαπραγματεύσεις με όρους που συζητήθηκαν για πρώτη φορά στις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη τον Μάρτιο του 2022 στην αρχή της σύγκρουσης.
Ο Πούτιν συνέχισε να συζητά για πιθανούς διαμεσολαβητές. Ξεχώρισε 3 χώρες μέλη των BRICS - την Κίνα, τη Βραζιλία και την Ινδία. Ο Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία έχει «σχέσεις εμπιστοσύνης» με αυτές τις χώρες και ο ίδιος βρίσκεται σε «συνεχή επαφή» με τους ομολόγους του με σκοπό «να βοηθήσει στην κατανόηση όλων των λεπτομερειών αυτής της πολύπλοκης διαδικασίας».
Προφανώς, ο Πούτιν στεναχωριέται που του λένε «συνεχώς» για την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων λόγω της σύγκρουσης, την παραβίαση της εθνικής κυριαρχίας της Ουκρανίας από τη Ρωσία κ.ο.κ. Λυπάται που παραβλέπουν τη γενεσιουργό αιτία της σύγκρουσης - το υποστηριζόμενο από τις ΗΠΑ πραξικόπημα του 2014 στην Ουκρανία, στο οποίο αντιστάθηκαν οι φυσικοί ομιλητές της ρωσικής γλώσσας, και πάνω από την καταστολή του ρωσικού πολιτισμού και των ρωσικών παραδόσεων.
Βασικά, τόνισε ο Πούτιν, η Δύση ήλπιζε να «γονατίσει τη Ρωσία, να την διαμελίσει... (και) να επιτύχει τους στρατηγικούς της στόχους, τους οποίους επεδίωκε, ίσως για αιώνες ή δεκαετίες». Στη δεδομένη κατάσταση, λοιπόν, η ισχυρή οικονομία και το στρατιωτικό δυναμικό της Ρωσίας αποτελούν την «κύρια εγγύηση της ασφάλειάς της».
Σε ένα τέτοιο σενάριο, ποιες είναι οι προοπτικές για το μέλλον; Ο Πούτιν είναι επιφυλακτικός για τις προθέσεις της Δύσης. Ωστόσο, είναι πιθανό να χαϊδέψει τις τρεις χώρες-διαμεσολαβητές που είναι επίσης οι βασικοί εταίροι της Ρωσίας στις BRICS στην επικείμενη σύνοδο κορυφής του Καζάν τον επόμενο μήνα (η οποία αναμένεται να επικεντρωθεί σε ένα εναλλακτικό σύστημα πληρωμών για το διεθνές εμπόριο).
Η Μόσχα φοβάται ότι οι εταίροι των BRICS χτυπούν τα φωτεινά τους φτερά στο κενό χωρίς να κατανοούν πως η σύγκρουση στην Ουκρανία είναι ένας πολιτισμικός πόλεμος που διεξάγεται εδώ και αιώνες από τότε που οι σλαβικοί λαοί άρχισαν να αναπτύσσουν τις δικές τους ορθόδοξες εκκλησίες σε περισσότερο από το μισό της χριστιανικής ιστορίας.
Ο Πούτιν είναι αριστοτέχνης της τακτικής. Ως εκ τούτου, θα επιμείνει ότι η Ρωσία είναι ανοιχτή σε διάλογο με την Ουκρανία - κάτι που αποτελεί, φυσικά, επίσης δήλωση γεγονότων - δεδομένης της αυξανόμενης πίεσης που ασκείται στη Ρωσία από τον Παγκόσμιο Νότο. Αλλά ο Πούτιν δεν τρέφει ελπίδες πως ο Ζελένσκι θα πληροί τις προϋποθέσεις που ευνοούν τις ειρηνευτικές συνομιλίες, τις οποίες ο Πούτιν είχε περιγράψει σε συνάντηση με ανώτερους αξιωματούχους του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών στις 14 Ιουνίου. Αν μη τι άλλο, έκτοτε έχουν εμφανιστεί νέες επίγειες πραγματικότητες.
Αυτό καθίσταται σαφές από μια τηλεοπτική συνέντευξη που έδωσε ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στο Βλαδιβοστόκ μετά την ομιλία του Πούτιν. Ο Λαβρόφ τράβηξε την κατώτατη γραμμή: «Ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι δεν είναι έτοιμος για ειλικρινείς συνομιλίες. Η Δύση δεν θα τον αφήσει να τις πλησιάσει. Έχουν θέσει ως στόχο, αν όχι να διαμελίσουν τη Ρωσική Ομοσπονδία (αν και αυτό δηλώθηκε ως στόχος), τουλάχιστον να την αποδυναμώσουν ριζικά και να μας προκαλέσουν μια στρατηγική ήττα. Η Δύση δεν θα του επιτρέψει να κάνει βήματα προς το μέρος μας. Ο Ζελένσκι δεν είναι πλέον σε θέση να καταλάβει τι ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του ουκρανικού λαού, αφού τον έχει επανειλημμένα προδώσει».
Ο ίδιος ο Ζελένσκι κάνει ζιγκ ζαγκ. Ακολούθησε σκληρή γραμμή σε δηλώσεις του στη συνεδρίαση του λεγόμενου Ramstein Format που φιλοξένησαν οι ΗΠΑ την Παρασκευή και στο οποίο συμμετείχαν στρατηγοί και υπουργοί Άμυνας από 50 χώρες για να συντονιστούν σχετικά με τις προμήθειες όπλων για το Κίεβο. Ο Ζελένσκι κατήγγειλε ότι εξακολουθούν να υφίστανται οι απαγορεύσεις για την εκτόξευση πυραύλων και ρουκετών μεγάλου βεληνεκούς, που παρέχονται από τη Δύση, προς τη Ρωσία. Τώρα μεταφέρει την υπόθεσή του στον πρόεδρο Μπάιντεν.
Η αυτοπρόσωπη παρουσία του Ζελένσκι στην εκδήλωση στο Ραμστάιν «υπογράμμισε την ευαισθησία της στιγμής σε μια νέα, πιο ενεργή φάση του πολέμου», όπως ανέφεραν οι New York Times. Η εφημερίδα επικαλέστηκε έναν Ουκρανό εμπειρογνώμονα που σχολίασε ότι «το κύριο καθήκον του Ζελένσκι στο Ραμστάιν είναι να φέρει λίγη αδρεναλίνη στους εταίρους».
Πράγματι, η κατάσταση που περιβάλλει τον Ζελένσκι είναι αξιοζήλευτη - η υποτονική παράδοση δυτικού οπλισμού- η αμφιταλαντευόμενη στάση της Γερμανίας κατά τη διάρκεια μιας δημοσιονομικής κρίσης, ακόμη και όταν οι ανατολικές περιοχές που περιλαμβάνουν την πρώην ΓΛΔ αντιτίθενται ανοιχτά στον πόλεμο κατά της Ρωσίας- η Γαλλία, ένθερμος υποστηρικτής του πολέμου, έχει εμπλακεί σε πολιτική κρίση και οι πρόωρες προεδρικές εκλογές του επόμενου έτους μπορεί να αναδείξουν μια αντιπολεμική ηγεσία στο Μέγαρο των Ηλυσίων- η πορεία της αμερικανικής πολιτικής για την Ουκρανία μετά την 5η Νοεμβρίου παραμένει αβέβαιη.
Εν τω μεταξύ, έχουν αναδειχθεί αμερικανοευρωπαϊκές διαφορές σχετικά με την εγωιστική πρόταση της Ουάσινγκτον να δώσει η ΕΕ δάνειο 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία και να διασφαλίσει ότι τα δεσμευμένα περιουσιακά στοιχεία της Ρωσίας θα παραμείνουν δεσμευμένα μέχρι η Μόσχα να καταβάλει μεταπολεμικές αποζημιώσεις στην Ουκρανία. Η Ουάσινγκτον εκτιμά ότι με αυτόν τον τρόπο, οι ΗΠΑ δε θα επιβαρυνθούν με την αποπληρωμή του δανείου εάν τα ρωσικά περιουσιακά στοιχεία ξεμπλοκαριστούν με κάποιον τρόπο. (Οι κανόνες που διέπουν τις υφιστάμενες κυρώσεις της ΕΕ, οι οποίες πρέπει να ανανεώνονται κάθε έξι μήνες, επιτρέπουν σε μία μόνο χώρα να ξεπαγώσει περιουσιακά στοιχεία, γεγονός που η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι θέτει σε κίνδυνο το δάνειο).
Στο Ντονμπάς, τα γεγονότα δικαιώνουν την στρατηγική του Πούτιν ότι μια συντριπτική ήττα των ουκρανικών στρατευμάτων στους πιο κρίσιμους τομείς του μετώπου θα οδηγούσε αναπόφευκτα στην απώλεια της μαχητικής ικανότητας του συνόλου των ενόπλων δυνάμεων του Ζελένσκι. Στην πραγματικότητα, τα σημάδια αυτού του γεγονότος υπάρχουν ήδη.
Ο Πούτιν δήλωσε με ήρεμη σιγουριά πως ο Ζελένσκι «δεν πέτυχε τίποτα» από την επίθεση στο Κουρσκ. Οι ρωσικές δυνάμεις σταθεροποίησαν την κατάσταση στο Κουρσκ και άρχισαν να απωθούν τον εχθρό από τα παραμεθόρια εδάφη, ενώ η επίθεση στο Ντονμπάς «σημειώνει εντυπωσιακά εδαφικά κέρδη για μεγάλο χρονικό διάστημα». Εκ των υστέρων, η επίθεση του Ζελένσκι στο Κουρσκ αποδείχτηκε μια γκάφα των Ιμαλαΐων, η οποία οδήγησε τον πόλεμο σε ένα σημείο καμπής που ευνοεί τη Ρωσία.
Σε αυτό το πλαίσιο, το εξαιρετικό πρώτο κοινό άρθρο των επικεφαλής των κατασκόπων της CIA και της Mi6 που δημοσιεύτηκε στους FT του Σαββάτου δείχνει ότι κάτω από τα λογοπαίγνια και τις υπερβολές, η αγγλοαμερικανική στρατηγική βρίσκεται σε αδιέξοδο. Ο Bill Burns και ο Richard Moore δεν μπορούν καν να αρθρώσουν ποιοι είναι οι στόχοι του Biden παρά το γεγονός ότι παραδέχονται ότι «η διατήρηση της πορείας είναι πιο ζωτικής σημασίας από ποτέ».
Οι Burns και Moore υπαινίχθηκαν ότι οι μυστικές (τρομοκρατικές) επιχειρήσεις του Krylo Budanov, του επικεφαλής των στρατιωτικών μυστικών υπηρεσιών της Ουκρανίας, είναι η επιλογή που έχει απομείνει τώρα στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων. Τι σαιξπηρική πτώση για μια υπερδύναμη!