Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Είχε προηγηθεί η υπενθύμιση ότι «ο ουκρανικός στρατός δεν είναι σε θέση να χρησιμοποιήσει συστήματα μεγάλης εμβέλειας υψηλής ακρίβειας αιχμής που προμηθεύεται η Δύση. Δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αυτά τα όπλα είναι αδύνατο να χρησιμοποιηθούν χωρίς δεδομένα πληροφοριών από δορυφόρους, τα οποία η Ουκρανία δεν διαθέτει. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο με τη χρήση των δορυφόρων της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή των δορυφόρων των ΗΠΑ - γενικά των δορυφόρων του ΝΑΤΟ...(και) μόνο το στρατιωτικό προσωπικό του ΝΑΤΟ μπορεί να αναθέσει αποστολές πτήσης σε αυτά τα πυραυλικά συστήματα».
Ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ ενημέρωσε σχετικά τους ξένους πρεσβευτές την ίδια ημέρα, επαναλαμβάνοντας τα ίδια σημεία με τον προϊστάμενό του, αλλά προσθέτοντας επίσης πως «οι εμπειρογνώμονές μας είναι βέβαιοι ότι χωρίς μια τέτοια (δυτική) συμμετοχή ειδικών, θα ήταν αδύνατο (για την Ουκρανία) να χρησιμοποιήσει αυτά τα πολύπλοκα συστήματα. Αυτές οι εργασίες μπορούν να εκτελεστούν μόνο από επαγγελματίες που έχουν εργαστεί με αυτά τα συστήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα και γνωρίζουν πώς να τα χειρίζονται. Θα ήταν αδύνατο να εκπαιδευτεί κάποιος στη χρήση τους μέσα σε λίγες εβδομάδες».
Παρόλο που ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Πεσκόφ εκτίμησε ότι «δεν έχουμε καμία αμφιβολία πως η δήλωση αυτή έχει φτάσει στους αποδέκτες της», ο Μπάιντεν έδωσε και πάλι το στίγμα ότι αυτός και ο Στάρμερ μπορεί κάλλιστα να εγκρίνουν την πρόταση αυτή ανεξάρτητα. Ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Ryabkov αναφέρθηκε στη συνέχεια από το TASS λέγοντας πως «Γνωρίζουμε ότι οι αντίστοιχες αποφάσεις ελήφθησαν πριν από αρκετό καιρό και ότι σήματα αυτού του είδους έχουν διαβιβαστεί στο Κίεβο». Με άλλα λόγια, όλα όσα έχουν διαδραματιστεί μέχρι στιγμής είναι πολιτική χορογραφία.
Παρόλο που ο κίνδυνος να ξεσπάσει ο Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος λόγω λανθασμένου υπολογισμού συνεχίζει να αυξάνεται ως αποτέλεσμα αυτών των ανεύθυνων δυτικών κλιμακώσεων, είναι απίθανο ο Πούτιν να απαντήσει ριζικά, εξουσιοδοτώντας τις δυνάμεις του να χτυπήσουν στόχους εντός του ΝΑΤΟ, πόσο μάλλον να εξαπολύσει πυρηνική πρώτη επίθεση. Αν όντως σχεδίαζε να το κάνει, τότε δεν θα υπήρχε η ανάγκη αυτής της πολιτικής χορογραφίας, απλά θα το έκανε, συν ότι αυτή η τελευταία κλιμάκωση δεν θα έχει ως αποτέλεσμα την αναδιαμόρφωση της στρατιωτικοστρατηγικής δυναμικής αυτού του πολέμου δι' αντιπροσώπων υπέρ του ΝΑΤΟ και της Ουκρανίας.
Κατά συνέπεια, δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον Πούτιν να αντιδράσει τόσο ριζικά όσο κάποιοι ανησυχούν ότι θα αντιδράσει, με το περισσότερο που μπορεί να κάνει να είναι να εγκρίνει τελικά μια αμερικανικής έμπνευσης εκστρατεία βομβαρδισμού «σοκ και δέους» ή τουλάχιστον ίσως να χτυπήσει μερικές γέφυρες στον Δνείπερο. Ακόμη και αυτό μπορεί να μην συμβεί όμως και αντ' αυτού θα μπορούσε απλώς να ανακοινώσει έναν ακόμη γύρο μερικής κινητοποίησης έμπειρων εφέδρων, όπως έκανε πριν από δύο χρόνια. Μια άλλη πιθανότητα θα μπορούσε να είναι ο περιορισμός ή η διακοπή των κρίσιμων εξαγωγών ορυκτών και ενέργειας προς τη Δύση.
Έχοντας κατά νου αυτές τις πολύ πιο ρεαλιστικές επιλογές, η πολιτική χορογραφία του Πούτιν μπορεί να θεωρηθεί ως μια προσπάθεια να πιέσει το Κίεβο να συμμορφωθεί με την προϋπόθεση της κατάπαυσης του πυρός από αυτό το καλοκαίρι, αποχωρώντας από όλα τα εδάφη που η Μόσχα διεκδικεί ως δικά της. Αν αυτό αποτύχει και δεν αυξήσει τους βομβαρδισμούς, τότε το δευτερεύον κίνητρο μπορεί να είναι να προετοιμάσει τον λαό του για έναν νέο γύρο επιστράτευσης. Περιγράφοντας ότι το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε κατάσταση πολέμου με τη Ρωσία, μπορεί επίσης να υπαινίσσεται πως θα περιορίσει τις εξαγωγές πόρων προς αυτήν.
Όσον αφορά την πολιτική χορογραφία της Δύσης, φαίνεται να είναι ένα ακόμη παράδειγμα «βρασμού του βατράχου» με την σταδιακή υπέρβαση κάθε μίας από τις λεγόμενες «κόκκινες γραμμές» της Ρωσίας. Αυτό βοηθά στη διαχείριση της δυτικής κοινής γνώμης, δεδομένης της πρωτοφανούς φύσης αυτού του πολέμου δι' αντιπροσώπων και δίνει στη Ρωσία τον χρόνο να προετοιμαστεί για την επόμενη κλιμάκωση, ώστε να μην είναι εντελώς απροετοίμαστη και έτσι να θεωρεί ότι «αντιδρά υπερβολικά», όπως ήθελαν κάποια γεράκια. Οι παρατηρητές θα πρέπει να θυμούνται ότι η Δύση μόλις τώρα το κάνει αυτό 2,5 χρόνια μετά.
Βλέποντας πως οι ειδικοί τους θα χειρίζονται σχεδόν τα πάντα που σχετίζονται με αυτούς τους πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς, το γεγονός ότι αυτό δεν συνέβη νωρίτερα μιλάει για την επιθυμία των ιθυνόντων τους να ελέγξουν τη σκάλα κλιμάκωσης με τη Ρωσία, τουλάχιστον όσον αφορά το πώς το βλέπουν. Το να το προχωρήσουν σε αυτό το σημείο είναι καθαρή εκδικητικότητα για να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ζημιά στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων των αμάχων της, επειδή ματαίωσαν την στρατηγική τους ήττα από αυτήν. Για άλλη μια φορά, δεν θα αλλάξει το παιχνίδι, απλά δίνει στο Κίεβο την ευκαιρία να σκοτώσει περισσότερους Ρώσους.
Αναλογιζόμενοι τα πάντα, αυτή η εμπειρία θα πρέπει να διδάξει στους παρατηρητές ότι η πολιτική χορογραφία γίνεται μόνο για λόγους διαχείρισης της αντίληψης, αφού υπάρχουν κανάλια πίσω από τα αντίπαλα μέρη για να μεταφέρουν διακριτικά πραγματικές απειλές το ένα στο άλλο, μερικές από τις οποίες θα μπορούσαν στη συνέχεια να επαναβεβαιωθούν δημοσίως για λόγους ήπιας ισχύος. Σπάνια είναι όλα τόσο ξεκάθαρα όσο φαίνονται, με σχεδόν πάντα να συμβαίνει πως πολύ περισσότερα συμβαίνουν στο παρασκήνιο απ' ό,τι φαίνεται με το μάτι.