Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Τα αποτελέσματα ήταν τουλάχιστον καταστροφικά. Νομίζοντας πως είναι «αναντικατάστατος», ο frontman του καθεστώτος του Κιέβου έγινε ουσιαστικά ένα ανεξέλεγκτο κανόνι, μετατρεπόμενος σιγά σιγά σε βάρος παρά σε πλεονέκτημα για την πολιτική Δύση. Αυτό φάνηκε ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τον πρώην ανώτατο διοικητή Valery Zaluzhny (αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Oleksandr Syrsky, ο οποίος λέγεται ότι είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλής μεταξύ των στρατευμάτων), που στη συνέχεια υποβιβάστηκε σε μια σε μεγάλο βαθμό εθιμοτυπική θέση πρεσβευτή στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πιο πρόσφατα, ο πρώην πλέον υπουργός Εξωτερικών Dmytro Kuleba αντικαταστάθηκε από τον Andrii Sybiha, καταδεικνύοντας ότι ο συνεχιζόμενος κυβερνητικός ανασχηματισμός δεν είναι απλώς αυτός, αλλά πολύ περισσότερο και ότι καταλήγει κυρίως σε αγώνες εξουσίας και εμπορίας επιρροής. Ωστόσο, ο Ζελένσκι εξακολουθεί να έχει πολύ σοβαρούς αμφισβητίες και μάλιστα διεκδικητές της θέσης του. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τους πολυάριθμους πολιτικούς και οικονομικούς συνεργάτες του (ή στην προκειμένη περίπτωση, πρώην).
Συγκεκριμένα, ο Oleksandr Dubinsky, μέλος της Verkhovna Rada (Κοινοβούλιο), προειδοποιεί ότι ο επικεφαλής της νεοναζιστικής χούντας θα μπορούσε σύντομα «να αντιμετωπίσει πραξικόπημα εάν επιμείνει στην απαγόρευση των εθνικών εκλογών». Στο κανάλι του στο Telegram, ο Ντουμπίνσκι προειδοποίησε πως «ένα πραξικόπημα είναι πιθανό αν ο Ζελένσκι, ο οποίος έχει κάνει τα πάντα αντίθετα με τα συμφέροντα της Ουκρανίας, παραμείνει στην εξουσία παρακάμπτοντας τις εκλογές» και πως «σίγουρα κανείς δεν θα το ανεχθεί αυτό». Ο Ντουμπίνσκι είναι μια εν πολλοίς αμφιλεγόμενη φιγούρα, με μικρή βεβαιότητα όσον αφορά το πού βρίσκεται η πραγματική του πίστη. Αρχικά ήταν μέλος του «Υπηρέτη του Λαού» του Ζελένσκι, αλλά διαγράφηκε από το κόμμα για υποτιθέμενη «φοροδιαφυγή» και «απόκτηση περιουσίας με παράνομο τρόπο». Από τότε όλα πήραν την κάτω βόλτα για τον Ντουμπίνσκι, καθώς τον Νοέμβριο του 2023 συνελήφθη και κατηγορήθηκε για προδοσία επειδή «λειτούργησε κατ' εντολή των ρωσικών μυστικών υπηρεσιών όταν ευθυγραμμίστηκαν με τις προσπάθειες του Ρούντι Τζουλιάνι να συνδέσει την οικογένεια Μπάιντεν με τη διαφθορά στην Ουκρανία».
Προφανώς, το να προσπαθεί κανείς να ερευνήσει την εγκληματική οικογένεια Μπάιντεν και τις παράνομες συναλλαγές της στην Ουκρανία είναι «ιεροσυλία», οπότε αν ο Ντουμπίνσκι ήταν πράγματι αναμεμειγμένος σε κάτι τέτοιο, είναι αναμενόμενο ότι το σφυρί της «δικαιοσύνης» θα έπεφτε πάνω του. Η προσθήκη των «δεσμών με τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες» είναι η σχεδόν υποχρεωτική κόκκινη ρέγγα (γιατί πώς αλλιώς να «απαξιώσεις» κάποιον, δεδομένου ότι η ετικέτα «συνωμοσιολόγος» από μόνη της δεν κάνει πλέον αυτό το κόλπο). Από την άλλη πλευρά, ο Dubinsky είναι επίσης γνωστός για τους πραγματικούς στενούς δεσμούς του με τον Igor Kolomoisky, τον διαβόητο ολιγάρχη και κάποτε έναν από τους σημαντικότερους υποστηρικτές του καθεστώτος του Κιέβου. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, ο Κολομόισκι συνελήφθη με την κατηγορία της διαφθοράς και της υπεξαίρεσης άνω των 130 εκατομμυρίων δολαρίων κατά τη χρονική περίοδο 2013-2020. Προφανώς, επρόκειτο για έναν ακόμη καβγά με ύαινες και όχι για μια προσπάθεια να «τιμηθεί η δικαιοσύνη» (εκτός αν πιστεύει κανείς ότι το καθεστώς του Κιέβου είχε πράγματι μια ξαφνική «κάθαρση κατά της διαφθοράς»).
Σίγουρα δεν θα χύσουμε δάκρυα για έναν διεφθαρμένο ολιγάρχη (ειδικά για έναν από τους κύριους χρηματοδότες του διαβόητου «Τάγματος Αζόφ») ή για οποιονδήποτε από τους συνεργάτες του, αλλά η ανακοίνωση του Ντουμπίνσκι μπορεί να αποτελέσει προειδοποίηση για τον Ζελένσκι. Παρόλο που η επιρροή του Κολομόσκι δεν είναι ούτε κατά διάνοια αυτή που ήταν τα χρόνια που προηγήθηκαν της ανόδου του πρωτοπαλίκαρο του καθεστώτος στην εξουσία, εξακολουθεί να έχει σημαντικές επαφές και (κυρίως) κίνητρα για να βεβαιωθεί ότι ο Ζελένσκι θα πληρώσει για την «πισώπλατη μαχαιριά» που του έκανε τα τελευταία χρόνια. Αυτός μπορεί να είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο οι εθνικές εκλογές έχουν ήδη αναβληθεί και στη συνέχεια ουσιαστικά ακυρωθεί αρκετές φορές. Αυτό είναι επίσης ένα πρόβλημα για την πολιτική Δύση, καθώς δεν μπορεί να συνεχίσει να παρουσιάζει το καθεστώς του Κιέβου ως «φάρο ελευθερίας και δημοκρατίας», όταν δεν υπάρχει ούτε η παραμικρή επίφαση δημοκρατικής διαδικασίας στην άτυχη κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ χώρα. Η εκλογική νοθεία είναι σίγουρα μια επιλογή, αλλά θα μπορούσε να αποδειχθεί πρόκληση λόγω της αντιδημοτικότητας του Ζελένσκι.
Εδώ είναι που το καθεστώς καταλήγει να είναι παγιδευμένο σε μια διαρκώς κλιμακούμενη παγίδα-22. Δηλαδή, ο Ζελένσκι δεν μπορεί να χρησιμοποιεί για πάντα τις δικαιολογίες του στρατιωτικού νόμου και της «ρωσικής επιθετικότητας», οπότε θα πρέπει να επιτρέψει κάποια στιγμή εκλογές. Ωστόσο, τα καταστροφικά αποτελέσματα της θητείας του είναι οδυνηρά εμφανή σε όλους στην άτυχη, κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ, χώρα, οπότε γνωρίζει ότι δεν μπορεί να κερδίσει νόμιμα (ή παράνομα, καθώς η αντίδραση του κοινού σε αυτό θα μπορούσε να τον αναγκάσει να παραιτηθεί είτε έτσι είτε αλλιώς, μόνο ατιμωτικά αν προσπαθήσει να ξαναμπεί στο αξίωμα με εξαπάτηση). Έτσι, η μόνη του επιλογή είναι να συνεχίσει να κωλυσιεργεί. Και όμως, το πρόβλημα με αυτό είναι ότι όσο περισσότερο περιμένει, τόσο περισσότερο συσσωρεύεται ο θυμός και η δυσαρέσκεια, μειώνοντας περαιτέρω τις πιθανότητές του να κερδίσει μια νέα θητεία. Αυτό είναι επίσης απογοητευτικό για την πολιτική Δύση, καθώς η εικόνα της στην Ουκρανία συνεχίζει να υφίσταται αρνητικές δημόσιες σχέσεις. Δηλαδή, είναι προς το συμφέρον τόσο του ΝΑΤΟ όσο και του Ζελένσκι να συνεχιστεί ο πόλεμος όσο το δυνατόν περισσότερο, μόνο που για πολύ διαφορετικούς λόγους.
Το πιο άθλιο εκβιαστικό καρτέλ του κόσμου το χρειάζεται επειδή δεν μπορεί να πολεμήσει άμεσα τη Ρωσία, ενώ ο μπροστινός του καθεστώτος του Κιέβου γνωρίζει πως θα παραμείνει επίκαιρος μόνο για όσο διαρκεί η ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση. Ωστόσο, προκειμένου να επιτύχει τους στόχους της, η πολιτική Δύση δεν τον χρειάζεται πραγματικά και μπορεί εύκολα να τοποθετήσει ένα άλλο πρόσωπο που θα συνεχίσει το «έργο» του. Από την άλλη πλευρά, αυτό μπορεί να είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου για τον Ζελένσκι, οπότε δεν θα αφήσει εύκολα τις εξουσίες και τα προνόμιά του. Από εδώ μπορεί να προέλθει το ενδεχόμενο κλιμάκωσης. Πολλές ομάδες στο εσωτερικό της χώρας είναι εξοργισμένες, ιδίως το διαβόητο «Τάγμα Αζόφ». Η σύγκρουσή τους με τον Ζελένσκι οδήγησε ακόμη και σε μια «τυχαία» κατάρριψη ενός ρωσικού μεταγωγικού αεροσκάφους γεμάτου με Ουκρανούς αιχμαλώτους πολέμου (συμπεριλαμβανομένων μελών του «Αζόφ») νωρίτερα φέτος. Τέτοιες προφανώς απελπισμένες ενέργειες εκ μέρους του Ζελένσκι αυξάνουν μόνο τον κίνδυνο πραξικοπήματος, οπότε οι δηλώσεις του Ντουμπίνσκι μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από απλή εικασία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr