Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτό που συμβαίνει είναι ένα τυπικό παιχνίδι «καλός μπάτσος, κακός μπάτσος», στο οποίο ορισμένα μέλη της μόνιμης αμερικανικής στρατιωτικής, μυστικής και διπλωματικής γραφειοκρατίας («βαθύ κράτος») συμπεριφέρονται φιλικά προς την Ινδία, προκειμένου να μειωθεί η επιφυλακή της, ενώ άλλοι τη μαχαιρώνουν πισώπλατα. Η ραγδαία άνοδος της Ινδίας ως Μεγάλης Δύναμης έχει επιταχύνει τις διαδικασίες πολυπολικότητας και έχει επιταχύνει το τέλος της μονοπολικότητας, γι' αυτό και οι ΗΠΑ καταφεύγουν σε τέτοια τεχνάσματα σε μια προσπάθεια να την ελέγξουν, χωρίς την οποία οι ΗΠΑ θα περιορίσουν ενεργά την Ινδία.
Η Ινδία βρίσκεται σε δύσκολη θέση επειδή δεν είναι αντιδυτική, είναι απλώς μη δυτική, και χρειάζεται περισσότερο εμπόριο και επενδύσεις με τη Δύση και από τη Δύση για να συνεχίσει να τροφοδοτεί την οικονομία της. Η Ινδία μοιράζεται επίσης τις ανησυχίες των ΗΠΑ για την άνοδο της Κίνας, γι' αυτό και η στενή στρατιωτική τους συνεργασία στο θέμα αυτό, αλλά ανησυχεί επίσης όλο και περισσότερο για τις πραγματικές προθέσεις των ΗΠΑ, όπως αποκαλύφθηκε από το ζήτημα του Χαλιστάν και το πραξικόπημα στο Μπαγκλαντές. Αντιμέτωπη με αυτή τη δύσκολη θέση, η Ινδία επέλεξε να διατηρήσει τις εγκάρδιες σχέσεις, ελπίζοντας ότι τα παιχνίδια των ΗΠΑ θα τελειώσουν σύντομα.
Δεν το έχουν κάνει, όμως, και αυτό αρχίζει να γίνεται πρόβλημα, όπως αποδεικνύεται από το Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας που συναναστρέφεται με αυτονομιστές του Χαλιστάν, των οποίων ο σκοπός θεωρείται από την Ινδία τρομοκρατικός. Λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν μια τέτοια πολιτική πρόκληση, η οποία επίσης υπονοεί επικίνδυνα ότι το αμερικανικό «βαθύ κράτος» είναι άμεσα συνδεδεμένο με αυτό το κίνημα, όπως κάποιοι είχαν υποθέσει προηγουμένως. Τώρα φαίνεται ότι υπάρχει πολύ περισσότερο από ό,τι φαίνεται και ότι οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν αυτές τις ομάδες για να πιέσουν την Ινδία.
Τουλάχιστον, προσδιόρισαν τη συνάντηση αυτή ώστε να συμπέσει με τη σύνοδο κορυφής των ηγετών της Τετράδας, προκειμένου να στείλουν ένα μη φιλικό πολιτικό μήνυμα στην Ινδία, υπονομεύοντας έτσι κάθε πιθανότητα προσέγγισης για το θέμα αυτό. Κατά συνέπεια, το ίδιο το «βαθύ κράτος» της Ινδίας θα υποψιάζεται τώρα φυσικά πως το Μπαγκλαντές και το Χαλιστάν είναι οι δύο όψεις του ίδιου αμερικανικού νομίσματος για τον περιορισμό της χώρας τους, γεγονός που θα μπορούσε να επιδεινώσει περαιτέρω τις σχέσεις τους. Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής τους θα αισθάνονται επίσης τώρα υποχρεωμένοι να σηματοδοτήσουν δημοσίως με κάποιο τρόπο ότι αυτό ήταν απαράδεκτο.
Επομένως, θα μπορούσε να διαδραματιστεί ένα διπλωματικό «tit-for-tat», εκτός εάν η Ινδία αποφασίσει να επιδείξει αυτοσυγκράτηση, ίσως με την υπόθεση ότι οι ΗΠΑ θα αλλάξουν τρόπο ζωής, αλλά οι ΗΠΑ έχουν ήδη αποφασίσει και θα διπλασιάσουν το παιχνίδι του καλού μπάτσου και του κακού μπάτσου, επειδή δεν υπάρχει κόστος. Οι άμεσες πολύπλοκες αλληλεξαρτήσεις μεταξύ τους αποτρέπουν την Ινδία από το να κάνει κάτι δραματικό προκειμένου να μην βλάψει τα δικά της συμφέροντα, όμως οι ΗΠΑ δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς επειδή θεωρούν ότι είναι ο «ανώτερος εταίρος».
Αν η Ινδία δεν κάνει κάτι που να επαναφέρει την ισορροπία στις σχέσεις τους, τίποτα δεν θα αλλάξει προς το καλύτερο από αυτή την άποψη, αφού το μόνο που είναι έτοιμο να γίνει χειρότερο αν οι ΗΠΑ δεν τεθεί σύντομα υπό έλεγχο. Για να είμαστε σαφείς, και οι δύο χώρες επωφελούνται από τη συνεργασία τους, γι' αυτό και αυτά τα σκάνδαλα είναι τόσο αντιπαραγωγικά. Η βασική τους αιτία είναι ότι οι ΗΠΑ θεωρούν αυτά τα οφέλη δεδομένα και έχουν γίνει άπληστες για περισσότερα, εξηγώντας έτσι τι κάνουν στην Ινδία με το Χαλιστάν και το Μπαγκλαντές, γεγονός που υποδηλώνει μια τάση προς πιο ενεργό περιορισμό.