 |
| pixabay / hosnysalah |
M. Reza Behnam - znetwork.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Η αξίωση του Ισραήλ για αυτοάμυνα δεν αμφισβητείται ποτέ. Παρόλο που διαθέτει έναν από τους ισχυρότερους σύγχρονους στρατούς (581 αεροσκάφη, συμπεριλαμβανομένων των F-15, F-16 και των προηγμένων stealth μαχητικών αεροσκαφών F-35), διαθέτει τα πιο σύγχρονα συστήματα αεράμυνας, αποθηκεύει 400 πυρηνικά όπλα με συστήματα εκτόξευσης και έχει τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη του κόσμου, έτοιμες να το προστατεύσουν, πρέπει να πιστέψουμε ότι το Ισραήλ βρίσκεται σε φυσικό κίνδυνο.
Από την άλλη πλευρά, οι Παλαιστίνιοι, που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη από άμυνα, στερούνται αυτό το δικαίωμα. Τους λένε να αποδεχτούν την αποικιοκρατούμενη ζωή στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Γάζας, να αποδεχτούν την περιθωριοποίηση, την αδικία και την ταπείνωση για πάντα- πως δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αντισταθούν στο ισραηλινό καθεστώς απαρτχάιντ. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι δυτικοί εντολοδόχοι τους απειλούν την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν, τη Χεζμπολάχ στο Λίβανο και άλλους στην Παλαιστινιακή Αντίσταση επειδή τολμούν να αμφισβητήσουν τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.
Παρόλο που το Κίνημα Ισλαμικής Αντίστασης (Χαμάς), η Παλαιστινιακή Ισλαμική Τζιχάντ και μικρότερες ομάδες δεν έχουν οργανωμένο σύγχρονο στρατό, δεν έχουν αεροπορία, ναυτικό, συστήματα αεράμυνας, πυρηνικά όπλα και δεν έχουν δυτικούς συμμάχους για να τους υπερασπιστούν από την ισραηλινή τρομοκρατία, πρέπει να πιστέψουμε ότι αποτελούν απειλή.
Επιπλέον, η αμερικανοϊσραηλινή αφήγηση σχετικά με τους Παλαιστίνιους και τους περιφερειακούς συμμάχους τους βρίθει αντιφάσεων. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ μπορούν να επιλέξουν τους συμμάχους τους, ενώ οι Ιρανοί και οι Παλαιστίνιοι δεν μπορούν χωρίς αντιφάσεις.
Το Ισραήλ δύσκολα είναι το θύμα που παρουσιάζει τον εαυτό του. Η αποικιοκρατική του επέκταση με τη χρήση βίας ξεκίνησε όταν κατέστρεψε πάνω από 500 παλαιστινιακές πόλεις και στέρησε βίαια την ιδιοκτησία πάνω από 750.000 Παλαιστινίων για να ιδρύσει ένα αποκλειστικά εβραϊκό κράτος το 1948. Διευρύνθηκε με τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο του 1967, ο οποίος οδήγησε στην κατοχή από το Ισραήλ παλαιστινιακών εδαφών στη Λωρίδα της Γάζας και τη Δυτική Όχθη, συμπεριλαμβανομένης της Ανατολικής Ιερουσαλήμ, καθώς και στον έλεγχο της αιγυπτιακής χερσονήσου του Σινά και των συριακών υψωμάτων του Γκολάν.
Το ιστορικό αρχείο αποκαλύπτει ότι για πολλά χρόνια πριν από το 1967 το Ισραήλ σκόπευε να καταλάβει τη Δυτική Όχθη και τα Υψίπεδα του Γκολάν. Δεν υπήρχε καμία στρατιωτική απειλή ή ανησυχία για την ασφάλεια. Ο πόλεμος διεξήχθη από την επιθυμία να επιδείξει το Ισραήλ την ισχύ του και να επιτύχει εδαφικά κέρδη.
Το Ισραήλ συνεχίζει να καταλαμβάνει παλαιστινιακά εδάφη και να κλιμακώνει την επέκταση. Επί του παρόντος, έως και 700.000 Εβραίοι «έποικοι» ζουν σε 150 παράνομους «οικισμούς» και 128 φυλάκια σε όλη την κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Ο επικρατέστερος δημοφιλής ισραηλινός μύθος ενός μικρού Δαβίδ που αμύνεται ενάντια σε έναν Άραβα Γολιάθ καταρρίφθηκε από την απόδραση από τις φυλακές της Γάζας στις 7 Οκτωβρίου. Μια φαντασίωση με την οποία ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν και πολλοί στην αμερικανική πολιτική τάξη μεγάλωσαν και συνεχίζουν να ασπάζονται.
Η πραγματικότητα της βάναυσης πολιορκίας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ ανάγκασε επίσης πολλούς Εβραίους της διασποράς να αναγνωρίσουν πως το Ισραήλ δεν υπήρξε ο υπερασπιστής τους. Αντιθέτως, η ανάμειξη του ιουδαϊσμού με τον σιωνισμό -θρησκεία και πολεμοχαρής εθνικισμός- έχει τροφοδοτήσει τον αντισημιτισμό.
Για να γίνει ένας περιφερειακός πυρηνικός Γολιάθ, το Ισραήλ παραβίασε αμέτρητους διεθνείς και ανθρωπιστικούς νόμους. Το Τελ Αβίβ δεν έχει ακόμη αντιμετωπίσει ένα νόμο που να είναι πρόθυμο να υπακούσει ή την κυριαρχία μιας χώρας που να αισθάνεται υποχρεωμένο να σεβαστεί.
Ο Χάρτης του ΟΗΕ του 1945 και το σύνολο του διεθνούς δικαίου που κατοχυρώνεται στις συμβάσεις, τις συνθήκες και τα πρότυπα του δημιουργήθηκαν για να ρυθμίσουν τις σχέσεις και να εγκαινιάσουν την ομαλότητα μεταξύ των εθνών και να διασφαλίσουν ότι η φρίκη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου δεν θα επαναληφθεί ποτέ.
Ο Χάρτης, για παράδειγμα, απαγορεύει αυστηρά την απόκτηση εδαφών με τη βία. Το Ισραήλ, ωστόσο, άρχισε να τον παραβιάζει αμέσως μετά την ανακήρυξη της κρατικής του οντότητας και ξανά στον προληπτικό πόλεμο του 1967.
Ως συνέπεια των αραβοϊσραηλινών πολέμων του 1948-49 και του 1967, το Ισραήλ κατέχει μόνιμα τα εδάφη που κατέλαβε και δεν επέτρεψε στους Παλαιστίνιους που έγιναν πρόσφυγες από τους πολέμους να επιστρέψουν στην Παλαιστίνη και στα σπίτια τους. Η κατοχή είναι εξ ορισμού προσωρινή μέχρις ότου οι συνθήκες να είναι τέτοιες ώστε το έδαφος να μπορεί να επιστραφεί στον αρχικό του κυρίαρχο.
Κατάφωρα, το Ισραήλ έχει παραβιάσει μια από τις σημαντικότερες αρχές που έχει θεσπίσει το σύγχρονο διεθνές δίκαιο: μια κατοχική δύναμη δεν μπορεί, σε καμία περίπτωση, να αποκτήσει το δικαίωμα να προσαρτήσει ή να αποκτήσει κυριαρχία επί οποιουδήποτε εδάφους υπό την κατοχή της..
Επιπλέον, το άρθρο 49 της Τέταρτης Σύμβασης της Γενεύης του 1949 ορίζει: «Η κατοχική δύναμη δεν πρέπει να απελαύνει ή να μεταφέρει τμήματα του δικού της άμαχου πληθυσμού στο έδαφος που κατέχει» και απαγορεύει τις “ατομικές ή μαζικές βίαιες μεταφορές, καθώς και την απέλαση προστατευόμενων προσώπων από το κατεχόμενο έδαφος”.
Είναι σημαντικό ότι δύο αρχές του διεθνούς δικαίου σχετικά με τη χρήση βίας είναι ιδιαίτερα σημαντικό να σταθμιστούν σε σχέση με την 7η Οκτωβρίου και τα επακόλουθά της.
Για τους Παλαιστίνιους, το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει πως η αντίσταση, με όλα τα διαθέσιμα μέσα, συμπεριλαμβανομένου του ένοπλου αγώνα, αποτελεί νόμιμο δικαίωμα για τους ανθρώπους που βρίσκονται υπό παράνομη κατοχή (Πρόσθετο Πρωτόκολλο 1 στις Συμβάσεις της Γενεύης του 1977).
Για το Ισραήλ, όταν υπάρχει κατοχή, όπως στη Δυτική Όχθη και τη Γάζα, ο κατακτητής (Ισραήλ) δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει στρατιωτική βία ως απάντηση σε μια ένοπλη επίθεση- μπορεί να χρησιμοποιήσει μόνο αστυνομική δύναμη για την αποκατάσταση της τάξης (Σύμβαση της Γενεύης του 1949, που σέβεται τους νόμους και τα έθιμα του πολέμου στην ξηρά).
Ουσιαστικά, το διεθνές δίκαιο δεν αφήνει πολλές αμφιβολίες - το Ισραήλ είναι παράνομος κάτοχος. Το Διεθνές Δικαστήριο στις 19 Ιουλίου 2024 είπε ακριβώς αυτό. Στη συμβουλευτική του γνωμοδότηση αποφάνθηκε ότι το Ισραήλ πρέπει να τερματίσει την παράνομη κατοχή του και ότι οι «έποικοι» πρέπει να απομακρυνθούν από όλη την κατεχόμενη Παλαιστίνη.
Οι επανειλημμένες καταδίκες, εκθέσεις και ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών δεν έχουν σταματήσει το Ισραήλ από το να αψηφά τους κανόνες και τους κανόνες που τα άλλα μέλη της διεθνούς κοινότητας είναι υποχρεωμένα να τηρούν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι εντολοδόχοι τους του επέτρεψαν να γίνει το κράτος κακοποιός που είναι σήμερα. Και στην πορεία, έκαναν δυνατό τον γενοκτονικό πόλεμο του Ισραήλ στη Γάζα.
Παραδόξως, ενώ το Ισραήλ κλιμακώνει τη βίαιη συμπεριφορά του στη Μέση Ανατολή, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν προειδοποιήσει το Ιράν και άλλους Παλαιστίνιους συμμάχους να μην κλιμακώσουν.
Επιπλέον, τον Αύγουστο, η Ουάσινγκτον ενέκρινε επιπλέον 20 δισεκατομμύρια δολάρια σε νέες μεταφορές όπλων (μαχητικά αεροσκάφη F-15, πυραύλους, δεκάδες χιλιάδες βλήματα όλμων και αρμάτων μάχης)- δίνοντας έτσι στο Ισραήλ το πράσινο φως για να συνεχίσει τον πόλεμό του στη Γάζα και την περιφερειακή κλιμάκωση.
Σε αυτή και σε πολλές άλλες ενέργειες, η αμερικανική κυβέρνηση έχει καταστήσει την υπεράσπιση του Ισραήλ ξεκάθαρη.
Από τη δολοφονία στα τέλη του περασμένου μήνα των ηγετών της Χεζμπολάχ και της Χαμάς στη Βηρυτό και την Τεχεράνη, το Ισραήλ ανέμενε μια επίθεση αντιποίνων. Για να το μετριάσουν αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες ξεκίνησαν στις 15 Αυγούστου ανανεωμένες διαπραγματεύσεις για κατάπαυση του πυρός.
Για να σαμποτάρει τις συνομιλίες, το Ισραήλ κλιμάκωσε τον πόλεμο βομβαρδίζοντας κατοίκους της Γάζας που βρίσκουν καταφύγιο σε κατεστραμμένα σχολεία και ζουν σε σκηνές. Προκλητικά, Ισραηλινοί υπερεθνικιστές πραγματοποίησαν πορεία στο προαύλιο του τζαμιού Αλ Ακσά, που προορίζεται για τη μουσουλμανική λατρεία, στην κατεχόμενη Αλ Κουντς (Ιερουσαλήμ).
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου, όπως κάνει εδώ και 20 χρόνια, συνεχίζει να επιδιώκει αμείλικτα το όνειρό του να σύρει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε πόλεμο κατά του Ιράν.
Είναι ενδιαφέρον ότι το Ιράν, μέσω της Αποστολής του στα Ηνωμένα Έθνη, έχει δηλώσει πως θα υποστήριζε μια κατάπαυση του πυρός που θα αναγνωριζόταν από τη Χαμάς. Διατήρησε, ωστόσο, επίσης το νόμιμο δικαίωμά του να αντιδράσει στη δολοφονία του Ismail Haniyeh, προέδρου του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς, και στην παραβίαση της εθνικής ασφάλειας και κυριαρχίας του Ισραήλ. Το Ιράν γνωρίζει επίσης πολύ καλά ότι αν η δολοφονία στο έδαφός του μείνει αναπάντητη, απλώς «ανοίγει την όρεξη της ισραηλινής κατοχής για περισσότερες παραβάσεις και επιθετικότητα».
Είναι παράλογο να περιγράφει κανείς τις ενέργειες του Ισραήλ στη Γάζα τους τελευταίους δέκα μήνες ως αμυντικές. Δυστυχώς, αυτό κάνουν πολλοί στους αμερικανικούς διαδρόμους της εξουσίας και τα μέσα ενημέρωσης που υποστηρίζονται από το Ισραήλ.
Η αφήγηση έχει επιτέλους αρχίσει να αλλάζει. Οι φωνές γίνονται όλο και πιο δυνατές απαιτώντας οι Παλαιστίνιοι να έχουν το δικαίωμα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να αντισταθούν στην κατοχή και να επιδιώξουν την απελευθέρωση. Το φθαρμένο τροπάριο της «άμυνας» που χρησιμοποιείται για την προστασία του Ισραήλ δεν πείθει πλέον. Ήρθε η ώρα να εγκαταλειφθεί..