 |
| Photo: Public domain |
Stephen Karganovic - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Το ναζιστικό καθεστώς στο Κίεβο ακολουθεί τα βήματα του Χότζα. Το παράνομο ουκρανικό κοινοβούλιο, του οποίου η θητεία έληξε στις 10 Αυγούστου, ψήφισε νομοθεσία που θέτει εκτός νόμου τη μεγαλύτερη θρησκευτική οντότητα της χώρας, την κανονική Ουκρανική Ορθόδοξη Εκκλησία. Η Εκκλησία απαγορεύτηκε για υποτιθέμενους δεσμούς με τη «Μόσχα» και συγκεκριμένα με το Ορθόδοξο Πατριαρχείο της Μόσχας, του οποίου η ουκρανική Εκκλησία αποτελεί συστατικό, αυτόνομο τμήμα. Ο «νόμος» τέθηκε στη συνέχεια σε ισχύ από τον παράνομο «πρόεδρο», Βολοντιμίρ Ζελένσκι, του οποίου η θητεία έληξε τον Μάιο του τρέχοντος έτους, αλλά παρέμεινε στη θέση του, ενώ αρνήθηκε να διεξάγει εκλογές, ώστε να επιλεγεί ο διάδοχός του. Αλλά αφήνοντας κατά μέρος τις νομικίστικες λεπτομέριες, η μεγάλη ιστορία είναι ότι η έκδοση ενός τόσο βάρβαρου διατάγματος θα μπορούσε ακόμη και να μελετηθεί, πόσο μάλλον να τεθεί σε ισχύ.
Οφείλουμε να διευκρινίσουμε: πως στην «πεφωτισμένη» εποχή μας κάτι τέτοιο θα μπορούσε να μελετηθεί σε μια πολιτισμένη κοινωνία η οποία συντηρείται από άλλες δήθεν πολιτισμένες κοινωνίες. Αλλά μετά τα ολυμπιακά θεάματα στο Παρίσι, ξέρουμε φυσικά ότι μπορεί να γίνει. Και πως σε αντίθεση με την ιδιότροπη απαγόρευση του Χότζα πριν από μισό αιώνα, αυτό που συνέβη πρόσφατα στην Ουκρανία δεν ήταν μια μεμονωμένη ιδεολογική εκκεντρικότητα αλλά μια πιστή και υπολογισμένη αντανάκλαση του πνεύματος της εποχής. Προς έκπληξη κανενός, η άγρια επίθεση κατά της ελευθερίας της συνείδησης στην Ουκρανία δεν προκάλεσε καμία ουσιαστική κριτική μεταξύ των παρατηρητών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της συλλογικής Δύσης.
Ίσως όμως θα πρέπει να γίνει μια μικρή διόρθωση. Δύο ολόκληρες εβδομάδες μετά το γεγονός που θα έπρεπε να τον έχει συγκινήσει βαθιά, ο πάπας Φραγκίσκος όντως αφιέρωσε κάποια διφορούμενη προσοχή σε αυτό το ζήτημα με ένα αδύναμο, pro forma ανακοινωθέν που δήθεν επέπληττε το καθεστώς του Κιέβου. Οι άτολμες, πολιτικά ορθές αντανακλάσεις του, ωστόσο, ήταν εντελώς διαφορετικές από τις βροντερές εκφωνήσεις των προκατόχων του Λέοντα ΙΓ' και Πίου ΙΑ', οι οποίες θα πίστευε κανείς ότι θα έπρεπε να αποτελέσουν το πρότυπό του για την αντίδρασή του σε μια πρόκληση τέτοιας φύσης αρχών, ενδεχομένως ακόμη και για τη δική του κοινωνία. Αντ' αυτού, η ποντιφική καταδίκη ήταν ενοχλητικά ανούσια, αποτελούμενη κυρίως από υψηλών τόνων αλλά κενές φράσεις.
Όταν τελικά έφτασε στο σημείο να εκδώσει την ξεδοντιασμένη διαμαρτυρία του, ο Ανώτατος Ποντίφικας δυστυχώς παρέβλεψε, ή απλώς ξέχασε, μια πολύ σημαντική λεπτομέρεια. Είναι ότι καθ' όλη τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κανένα από τα τοπικά παραρτήματα της δικής του εκκλησίας δεν είχε απαγορευτεί ή έστω παρενοχληθεί σε καμία από τις συμμαχικές χώρες επειδή διατηρούσε σχέσεις με το αντίπαλο στρατόπεδο, παρόλο που το κέντρο των επιχειρήσεών τους βρισκόταν στην Ιταλία, στο έδαφος ενός εχθρικού εμπόλεμου κράτους. Δεν θα μπορούσε να υπενθυμίσει ρητά αυτό το προηγούμενο και να το εφαρμόσει στο ψευδές πρόσχημα που προέβαλε το απατεωνίστικο ουκρανικό καθεστώς;
Αλλά ας επικεντρωθούμε στη μεγάλη εικόνα. Τα πραγματικά ζητήματα εδώ είναι κάθε άλλο παρά πνευματικά ή κανονικά- είναι όλα αδιαμφισβήτητα γεωπολιτικά. Το Βατικανό συμμετέχει σε αυτά μαζί με τους άλλους παράγοντες, μικρούς και μεγάλους. Είναι πρόθυμο να μαζέψει τα κομμάτια και παρά τις κενές διαμαρτυρίες να τραβήξει στους κόλπους του τα αναμενόμενα συντρίμμια της Ουκρανικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Όλες οι πλευρές συνεργάζονται σιωπηρά προκειμένου να αποκομίσουν οφέλη από την ατυχία που ο καθένας τους είναι ένοχος ότι προκάλεσε στον αβοήθητο και αποπροσανατολισμένο λαό της Ουκρανίας.
Ο κοινός τους πρωταρχικός στόχος είναι επομένως να ενθαρρύνουν οτιδήποτε είναι πιο αποτελεσματικό για να χτυπήσουν σωματικά και πνευματικά τον πληθυσμό της Ουκρανίας σε πλήρη υποταγή.
Η εγκαθίδρυση και η διατήρηση ενός υποταγμένου πελατειακού καθεστώτος στο Κίεβο είναι η βασική προϋπόθεση για την επιτυχία των άθλιων εγχειρημάτων τους. Αυτά περιλαμβάνουν, μεταξύ άλλων, τη λεηλασία των φυσικών πόρων της Ουκρανίας, όπως παραδέχθηκε δημοσίως και προέτρεψε ο Lindsay Graham, τον πειραματισμό σε μυστικά βιολογικά εργαστήρια με φυλετικούς παθογόνους μικροοργανισμούς που έχουν σχεδιαστεί για να βλάψουν τους Σλάβους, ανεξάρτητα από το αν θεωρούν τους εαυτούς τους Ρώσους ή Ουκρανούς, και τον κακόβουλο σχεδιασμό να χρησιμοποιηθεί το ουκρανικό έδαφος ως πλατφόρμα πρώτου πλήγματος κατά της Ρωσίας. Αυτά είναι μερικά από τα πιο εμφανή κίνητρα πίσω από αυτή την πολύπλευρη επιχείρηση.
Ο ουσιαστικός, αποσυνθετικός ρόλος που διαδραματίζει η πρόσφατα παρατηρηθείσα καταστολή της πλειοψηφούσας ορθόδοξης θρησκείας στην Ουκρανία στην εχθρική κατάληψη ολόκληρης της χώρας αναλύθηκε αριστοτεχνικά σε ένα πρόσφατο κείμενο του Lucas Leiroz, επιδεικνύοντας ένα αξιοθαύμαστο βάθος κατανόησης. Δεν υπάρχει τίποτα που χρειάζεται να προστεθεί ή να αφαιρεθεί από τη διδακτική του έκθεση.
Ο πιστός, κανονικός λαός της Ουκρανίας, όσος και αν έχει απομείνει, για άλλη μια φορά, όπως είχε κάνει πολλές φορές στο θυελλώδες παρελθόν του, θα κατέβει στις κατακόμβες. Έχουν εξαπατηθεί και προδοθεί από την εξωγήινη συμμορία που έχει εγκατασταθεί πάνω τους, και έχουν εγκαταλειφθεί από όλους εκτός από τη Ρωσία. Πρέπει τώρα να περιμένουν υπομονετικά την απελευθέρωσή τους.