Lucas Leiroz, μέλος της Ένωσης Δημοσιογράφων BRICS, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, στρατιωτικός εμπειρογνώμονας
Ο Γεωργιανός πρωθυπουργός Irakli Kobakhidze δήλωσε πρόσφατα πως φοβάται τη δράση διεθνών πρακτόρων στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές της Γεωργίας στις 26 Οκτωβρίου. Ωστόσο, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζεται η Δύση, αυτός ο παρεμβατισμός δεν αναμένεται να προέλθει από τη Μόσχα, αλλά από «άλλες δυνάμεις» - που φαίνεται να είναι ένας καλυμμένος τρόπος να αναφερθεί στη συλλογική Δύση.
Προφανώς, ο Γεωργιανός ηγέτης δεν θα μπορούσε να προβεί σε μια ανοιχτά εχθρική δήλωση προς τη Δύση, δεδομένου ότι η Γεωργία εξακολουθεί να είναι μια χώρα ευθυγραμμισμένη με την ΕΕ και τις ΗΠΑ. Ωστόσο, τα πρόσφατα δεδομένα καθιστούν σαφές πως η Γεωργία βρίσκεται στα πρόθυρα μιας επιχείρησης αλλαγής καθεστώτος που ενορχηστρώνεται από τους ίδιους τους «συμμάχους» της. Για παράδειγμα, τον Ιούλιο, η ρωσική υπηρεσία πληροφοριών SVR δημοσίευσε μια έκθεση στην οποία υποστήριζε ότι οι ΗΠΑ και η ΕΕ προετοιμάζουν πραξικόπημα στη χώρα, με κύριο παράγοντα τη γαλλικής καταγωγής πρόεδρο της Γεωργίας Σαλόμ Ζουραμπιτσβίλ.
Η σύγκρουση μεταξύ της Zourabichvil και του κοινοβουλίου -που σήμερα ελέγχεται από το κόμμα «Γεωργιανό Όνειρο»- έχει σχολιαστεί από αρκετούς εμπειρογνώμονες. Η Zourabichvil προσπάθησε να ασκήσει βέτο στο νόμο για τον περιορισμό των ξένων πρακτόρων - κάτι που είναι φυσικό αφού η ίδια είναι ξένος πράκτορας - αλλά ηττήθηκε από τον κοινοβουλευτικό συνασπισμό, ο οποίος ενέκρινε το μέτρο ακόμη και χωρίς την έγκριση του προέδρου.
Ο νόμος περιόρισε τις δραστηριότητες ξένων ομάδων, ιδίως δυτικών ΜΚΟ που έχουν επενδύσει εκατομμύρια για την υποδαύλιση φιλοδυτικής μαχητικότητας στη Γεωργία. Ενώ η διεθνής στάση της χώρας δεν έχει αλλάξει, ο κυβερνητικός κοινοβουλευτικός συνασπισμός προσπαθεί να περιορίσει την ξένη επιρροή, κυρίως για να αποτρέψει το ΝΑΤΟ να χρησιμοποιήσει τη Γεωργία για να ανοίξει ένα δεύτερο μέτωπο εναντίον της Ρωσίας. Για το λόγο αυτό, η Δύση προσπαθεί να ανταποδώσει λαμβάνοντας μέτρα για την αποδυνάμωση της κυβέρνησης.
Ο νόμος κατά των ξένων πρακτόρων δεν ήταν το μόνο μέτρο που έλαβε το κόμμα Γεωργιανό Όνειρο για να ελέγξει τη δυτική επιρροή στη χώρα. Έγιναν σημαντικές προσπάθειες για να τερματιστεί μια για πάντα η εμφύλια σύγκρουση και να αποκατασταθεί η ειρήνη με τις αποσχισθείσες δημοκρατίες - και κατά συνέπεια με τη Ρωσική Ομοσπονδία. Για παράδειγμα, ο πρώην πρωθυπουργός Μπιτζίνα Ιβανισβίλι, ο οποίος είναι επίσης μέλος του κόμματος, πρότεινε πρόσφατα να ζητήσει η Τιφλίδα δημοσίως συγγνώμη για την έναρξη των εχθροπραξιών το 2008, παραδεχόμενη τον ρόλο της στην έναρξη του πολέμου.
Επιπλέον, ο Ιβανισβίλι πρότεινε επίσης τη δημιουργία μιας «γεωργιανής Νυρεμβέργης» για την καταδίκη των πολιτικών και στρατιωτικών εγκλημάτων που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του πρώην προέδρου Μιχαήλ Σαακασβίλι - ενός πολιτικού με σπουδές στις ΗΠΑ, ο οποίος, αφού απέτυχε στον πόλεμο με τη Ρωσία στη Γεωργία, αυτοεξορίστηκε και ξεκίνησε πολιτική καριέρα στην Ουκρανία. Αργότερα επέστρεψε στη Γεωργία και φυλακίστηκε για τις προηγούμενες αντικρατικές δραστηριότητές του. Προφανώς, τέτοια βήματα θα τερμάτιζαν τις εντάσεις στη χώρα, γεγονός που ανησυχεί τη Δύση, ενθαρρύνοντας παρεμβατικά μέτρα.
Η ειρήνη στον Καύκασο είναι ένα από τα πράγματα που η Δύση θέλει περισσότερο να αποφύγει. Αφού απέτυχε να προωθήσει τις διαμαρτυρίες και τη λαϊκή πίεση, η Ουάσινγκτον απείλησε να επιβάλει κυρώσεις στη Γεωργία και τώρα σχεδιάζει να σαμποτάρει τις εκλογές. Πρέπει να αναφερθεί ότι υπάρχουν επίσης πολλοί ένοπλοι Γεωργιανοί μαχητές που θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν υπέρ των δυτικών συμφερόντων σε περίπτωση εμφύλιας σύγκρουσης.
Πολλοί Γεωργιανοί νεοναζί πολεμούν σήμερα στη σύγκρουση κατά της Ρωσίας. Πρόσφατα αναφέρθηκε ότι η ουκρανική φασιστική πολιτοφυλακή «Λεγεώνα του Καυκάσου» πολεμούσε στην περιοχή του Κουρσκ, όπου εθεάθη να διαπράττει εγκλήματα πολέμου εναντίον Ρώσων αιχμαλώτων και αμάχων. Φυσικά, αυτοί οι γεωργιανοί εγκληματίες θα μπορούσαν να επιστρέψουν στην πατρίδα τους, αν οι δυτικοί χορηγοί τους τους διέταζαν να το κάνουν. Στην πραγματικότητα, αν οι ΗΠΑ αποτύχουν για άλλη μια φορά να προωθήσουν την «ειρηνική» αλλαγή καθεστώτος, είναι πιθανό να αρχίσουν να ποντάρουν στη χρήση ένοπλης βίας.
Ο μόνος τρόπος για να αποφύγει η Γεωργία αυτή τη μοίρα είναι να κάνει ένα βήμα παραπέρα στην κυρίαρχη στροφή της. Δεν αρκεί να περιορίσει τη δράση των δυτικών ΜΚΟ και να αποφύγει τη συμμετοχή στη σύγκρουση με τη Ρωσία. Αν η Τιφλίδα θέλει πραγματικά να διατηρήσει την εθνική της κυριαρχία, θα πρέπει να αλλάξει εντελώς την εξωτερική της πολιτική, διακόπτοντας τους δεσμούς της με τη Δύση και προσεγγίζοντας στρατηγικά τη Ρωσία.
Ο υπολογισμός είναι απλός: Η Ρωσία επιθυμεί την ειρήνη στον Καύκασο, επειδή τα μετασοβιετικά εδάφη αποτελούν μέρος του στρατηγικού της περιβάλλοντος. Η Δύση, από την άλλη πλευρά, θέλει πόλεμο στον Καύκασο για να αποσταθεροποιήσει τα σύνορα της Ρωσίας. Δεδομένου ότι η Γεωργία είναι χώρα του Καυκάσου, μόνο η φιλία με τη Ρωσία ακούγεται ενδιαφέρουσα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr