 |
| Illustration: Liu Xiangya/GT |
Jerry Grey - globaltimes.cn / Παρουσίαση Freepen.gr
Ψέματα
Πίσω στη δεκαετία του 1970, όταν ο Νίξον, ο Κάρτερ και ο Ρέιγκαν φλέρταραν την Κίνα, δεν υπήρχε καμία απειλή. Και οι τρεις αυτοί πρόεδροι έχουν καταγράψει ότι αποδέχονται πως η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας. Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να αποδέχονται, όπως και ο ΟΗΕ, ότι η Ταϊβάν είναι μέρος της Κίνας και όμως, αν διαβάσουμε πολλές αναφορές από τη Δύση, βλέπουμε λέξεις όπως «Ταϊβάν, την οποία η Κίνα διεκδικεί ως δική της». Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης παραπλανούν σκόπιμα το κοινό να υποθέσει ότι η Κίνα είναι ο επιτιθέμενος, καθώς υποθέτει πως οι άνθρωποι δε θα αφιερώσουν χρόνο για να ελέγξουν τα ιστορικά γεγονότα.
Παραπληροφόρηση
Πριν από μερικά χρόνια οι τίτλοι των εφημερίδων των ΗΠΑ φώναζαν: «Η Κίνα ένοχη για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας εναντίον των Ουιγούρων». Οποιοσδήποτε στην Αμερική διαβάζει αυτό το κείμενο θα ήταν, και θα έπρεπε, τρομοκρατημένος από τέτοια εγκλήματα, εκτός από το γεγονός ότι ούτε μια λέξη από αυτά δεν έχει αποδειχθεί αληθινή.
Ο τρόπος που το έκαναν ήταν πολύ έξυπνος και πολλοί άνθρωποι έπεσαν στην παγίδα: Συστάθηκε ένα δικαστήριο, το οποίο πληρώθηκε από το Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία των ΗΠΑ (NED). Δεν ήταν ένα νομικό δικαστήριο. Άκουσε ιστορίες, οι οποίες περιγράφονταν ως αποδεικτικά στοιχεία από ανθρώπους που εδρεύουν στη Δύση. Δεν άκουσε κανένα αποδεικτικό στοιχείο από κανέναν στη Σιντζιάνγκ. Απέτυχαν να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε πληροφορία στο δημόσιο φόρουμ που προερχόταν από την κινεζική κυβέρνηση και δεν έδωσαν καμία ευκαιρία στην κινεζική κυβέρνηση να παράσχει οποιαδήποτε.
Επιλεκτικός τρόπος
Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιούν συχνά επιλεκτικά ρήματα όπως «θα μπορούσε» για να προβούν σε αβάσιμους ισχυρισμούς κατά της Κίνας. Αλλά αν οι ισχυρισμοί αντιμετωπίζονταν ως αποδεικτικά στοιχεία και ελέγχονταν στα δικαστήρια με βάση ένα νομικά αποδεκτό πρότυπο, θα διαπιστωνόταν αμέσως ότι δεν είναι. Αυτή η σκόπιμη χρήση των λέξεων είναι ένας έξυπνος τρόπος για να κάνουν τους ανθρώπους να πιστεύουν ότι κάτι συμβαίνει. Παρέχει επίσης νομική προστασία για τον συγγραφέα και το δημοσίευμα, επειδή ποτέ δεν είπαν πως κάτι συμβαίνει, παρά μόνο ότι μπορεί να συμβαίνει.
Παράλειψη γεγονότων
Δε γνωρίζουν πολλοί Αμερικανοί ότι ο ΟΗΕ έστειλε έναν Ειδικό Εισηγητή στη Xinjiang νωρίτερα φέτος ή πως ο εισηγητής ανακάλυψε ότι δεν υπάρχουν εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ότι δεν υπάρχουν αποδείξεις για οποιαδήποτε γενοκτονία και ότι το μόνο έθνος που είναι ένοχο για οποιοδήποτε πιθανό έγκλημα είναι οι ΗΠΑ για την επιβολή παράνομων κυρώσεων που επηρέασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα του λαού των Ουιγούρων. Όταν οι πληροφορίες δεν ταιριάζουν με την αφήγηση της Ουάσινγκτον, απλά παραλείπονται εντελώς από τα μέσα ενημέρωσης.
Απαξίωση
Οι Αμερικανοί πιστεύουν ότι η ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου κάθε τέσσερα χρόνια είναι μια δήλωση δημοκρατίας που πρέπει να μιμηθούν όλοι. Η Κίνα έχει μια πολύ διαφορετική άποψη, όπου η δημοκρατία από την αρχή μπαίνει στο παιχνίδι στις δύο συνόδους στο Πεκίνο κάθε χρόνο. Το CNN, μεταξύ άλλων, περιγράφει τις πιο σημαντικές συνεδριάσεις της Κίνας κάθε χρόνο ως ένα «κοινοβούλιο σφραγίδα λάστιχο», υποδεικνύοντας πως δεν έχει δόντια, δεν είναι σε θέση να λειτουργήσει και δεν θα έπρεπε να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη. Αυτό που παραλείπουν να αναφέρουν είναι το πώς εκλέγονται οι αντιπρόσωποι και οι βουλευτές στις θέσεις τους, καθώς και το πώς λειτουργούν ώστε όλες οι αποφάσεις που λαμβάνονται να έχουν συζητηθεί, να έχουν συζητηθεί, να έχουν αμφισβητηθεί, να έχουν τροποποιηθεί και στη συνέχεια να έχουν υποβληθεί προς ψήφιση.
Υπάρχουν βέβαια και άλλες μέθοδοι, όπως για παράδειγμα η παρερμηνεία, η χρήση των ερωτήσεων ως τίτλων. Οι ΗΠΑ χρησιμοποιούν πολλά κόλπα και δυστυχώς, ξεγελούν πολύ κόσμο, πολλές φορές.
* Ο συγγραφέας είναι ένας Βρετανοαυστραλός ανεξάρτητος συγγραφέας που έχει μελετήσει τη διαχείριση διαπολιτισμικών αλλαγών στην Κίνα και έχει ζήσει στη χώρα, ταξιδεύοντας εκτενώς για σχεδόν δύο δεκαετίες