 |
| Photo: Public domain |
This ain’t no disco
This ain’t no fooling around
No time for dancin’
Or lovey-dovey
I ain’t got time for that now
Talking Heads, Life During Wartime
Pepe Escobar - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Στη συνέχεια είχαμε αντίδραση: Αρουραίοι του ΝΑΤΟ τρέχουν πίσω στο βούρκο - βιαστικά. Προς το παρόν.
Όλα αυτά ήταν άμεση συνέπεια του φιάσκου του Κουρσκ. Ένα απελπισμένο στοίχημα. Αλλά η κατάσταση των πραγμάτων στον πόλεμο δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία ήταν απελπιστική για το ΝΑΤΟ. Μέχρι που έγινε κρυστάλλινα ξεκάθαρο ότι όλα είναι ουσιαστικά μη αναστρέψιμα.
Έτσι, έχουν απομείνει δύο επιλογές.
Η άνευ όρων παράδοση της Ουκρανίας, με τους όρους της Ρωσίας, που ισοδυναμεί με την πλήρη ταπείνωση του ΝΑΤΟ.
Ή κλιμάκωση σε ολοκληρωτικό πόλεμο με τη Ρωσία.
Οι άρχουσες τάξεις των ΗΠΑ -αλλά όχι του Ηνωμένου Βασιλείου- φαίνεται να έχουν καταγράψει την ουσία του μηνύματος του Πούτιν: αν το ΝΑΤΟ βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία, «τότε, λαμβάνοντας υπόψη την αλλαγή στην ουσία της σύγκρουσης, θα λάβουμε τις κατάλληλες αποφάσεις ως απάντηση στις απειλές που θα μας δημιουργηθούν».
Ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ ήταν δυσοίωνα πιο ακριβής: «Η απόφαση έχει ληφθεί, η carte blanche και όλα τα συγχωροχάρτια έχουν δοθεί [στο Κίεβο], οπότε εμείς [η Ρωσία] είμαστε έτοιμοι για όλα. Και θα αντιδράσουμε με τρόπο που δε θα είναι ωραίος».
Το ΝΑΤΟ βρίσκεται de facto σε πόλεμο με τη Ρωσία
Για όλους τους πρακτικούς σκοπούς, το ΝΑΤΟ βρίσκεται ήδη σε πόλεμο με τη Ρωσία: ασταμάτητες αναγνωριστικές πτήσεις, πλήγματα υψηλής ακρίβειας σε αεροδρόμια στην Κριμαία, εξαναγκάζοντας τον Στόλο της Μαύρης Θάλασσας να μετεγκατασταθεί από τη Σεβαστούπολη, αυτές είναι μόνο μερικές περιπτώσεις. Με την «άδεια» να χτυπήσει μέχρι και 500 χιλιόμετρα βαθιά μέσα στη Ρωσία, και μια λίστα με αρκετούς στόχους που έχει ήδη υποβάλει το Κίεβο προς «έγκριση», ο Πούτιν έχει δηλώσει ξεκάθαρα το προφανές.
Η Ρωσία διεξάγει έναν υπαρξιακό πόλεμο για την επιβίωση της Πατρίδας - αυτό που έχει κάνει επανειλημμένα επί αιώνες.
Η ΕΣΣΔ υπέστη 27 εκατομμύρια απώλειες και βγήκε από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ισχυρότερη από ποτέ. Αυτή η επίδειξη δύναμης θέλησης, από μόνη της, τρομάζει μέχρι θανάτου τη συλλογική Δύση.
Ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ - του οποίου η ταοϊστική υπομονή φαίνεται να εξαντλείται - πρόσθεσε λίγο χρώμα στη Μεγάλη Εικόνα, αντλώντας από την αγγλική λογοτεχνία:
«Ο Τζορτζ Όργουελ είχε πλούσια φαντασία και ιστορική προνοητικότητα. Αλλά ακόμη και αυτός δεν μπορούσε να φανταστεί πώς θα έμοιαζε ένα ολοκληρωτικό κράτος. Περιέγραψε κάποια από τα περιγράμματά του, αλλά απέτυχε να διεισδύσει στο βάθος του ολοκληρωτισμού που βλέπουμε σήμερα στο πλαίσιο της «τάξης που βασίζεται σε κανόνες». Δεν έχω τίποτα να προσθέσω. Οι σημερινοί ηγέτες στην Ουάσιγκτον, που καταστέλλουν κάθε διαφωνία, τον έχουν «ξεπεράσει». Αυτός είναι ο ολοκληρωτισμός στην πιο αγνή του μορφή».
Ο Λαβρόφ κατέληξε πως «είναι ιστορικά καταδικασμένοι». Ωστόσο, δεν έχουν πραγματικά τα κότσια να προκαλέσουν τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο. Οι δειλοί με σήμα κατατεθέν μπορούν να καταφύγουν μόνο σε έναν Πόλεμο της Τρομοκρατίας.
Εδώ είναι μερικά παραδείγματα. Η SVR - η ρωσική εξωτερική αντικατασκοπεία - ανακάλυψε ένα σχέδιο του Κιέβου για να οργανώσει μια ρωσική πυραυλική επίθεση σε νοσοκομείο ή νηπιαγωγείο σε έδαφος που ελέγχεται από το Κίεβο.
Οι στόχοι περιλαμβάνουν την ανύψωση του - καταρρακωμένου - ηθικού της AFU, τη δικαιολόγηση της πλήρους άρσης κάθε περιορισμού για βαθιά πυραυλικά πλήγματα εντός της Ρωσικής Ομοσπονδίας και την προσέλκυση υποστήριξης από τον Παγκόσμιο Νότο - ο οποίος σε συντριπτική πλειοψηφία κατανοεί τι κάνει η Ρωσία στην Ουκρανία.
Παράλληλα, αν αυτή η μαζική παραπλανητική επίθεση πετύχει, ο Ηγεμόνας θα τη χρησιμοποιήσει για να «αυξήσει την πίεση» (Πώς; Ουρλιάζοντας από τα πνευμόνια τους;) στο Ιράν και τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κορέας, οι πύραυλοι των οποίων πιθανότατα θα είναι οι δράστες του μακελειού.
Όσο κι αν αυτό φαίνεται τραβηγμένο σε επίπεδο Maximum Stupidistan, λαμβάνοντας υπόψη τη Βαθιά Άνοια που εκτείνεται από την Ουάσιγκτον και το Λονδίνο μέχρι το Κίεβο, παραμένει πιθανό, καθώς το ΝΑΤΟσταν διατηρεί de facto τη στρατηγική πρωτοβουλία σε αυτόν τον πόλεμο. Η Ρωσία από την πλευρά της παραμένει παθητική. Το ΝΑΤΟ είναι αυτό που επιλέγει τη μέθοδο, τον τόπο και τον χρόνο για τα βασικά, επιλεγμένα χτυπήματα.
Μια άλλη κλασική περίπτωση του Πολέμου της Τρομοκρατίας είναι η τζιχαντιστική οργάνωση και παρακλάδι της Αλ Κάιντα Hayat Tahrir al-Sham στη Συρία που λαμβάνει 75 μη επανδρωμένα αεροσκάφη από το Κίεβο, με αντάλλαγμα την υπόσχεση να στείλει μια ομάδα έμπειρων μαχητών από το μετασοβιετικό χώρο στο Ντονμπάς.
Τίποτα καινούργιο στο μέτωπο της τρομοκρατίας εδώ: Ο Ουκρανός κατάσκοπος Kirill Budanov - που υμνείται στη Δύση ως ένα είδος Ουκρανού James Bond - είναι πάντα σε στενή επαφή με τους τζιχαντιστές στο Idlib, όπως αναφέρει η συριακή εφημερίδα Al-Watan.
Προετοιμασία για το remix της επιχείρησης Μπαρμπαρόσα
Παράλληλα, είχαμε τον αναπληρωτή υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Κερτ Κάμπελ - τον ρωσόφοβο/σινόφοβο που εφηύρε την «στροφή προς την Κίνα» κατά τη διάρκεια της πρώτης κυβέρνησης Ομπάμα - να ενημερώνει ανώτερους γραφειοκράτες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για την στρατιωτική συνεργασία του νέου άξονα του κακού, που έχει συσταθεί από την Αυτοκρατορία: Ρωσία-Κίνα-Ιράν.
Ο Κάμπελ επικεντρώθηκε κυρίως στη Μόσχα που βοηθά το Πεκίνο με προηγμένη τεχνογνωσία υποβρυχίων, πυραύλων και stealth, με αντάλλαγμα κινεζικές προμήθειες.
Είναι προφανές ότι ο συνδυασμός πίσω από το ζόμπι που δεν μπορεί να βρει τρόπο ούτε να γλείψει ένα παγωτό αγνοεί τη διαπλεκόμενη στρατιωτική συνεργασία των στρατηγικών συνεργασιών Ρωσίας-Κίνας-Ιράν.
Τυφλός σαν χίλιες νυχτερίδες, ο συνδυασμός ερμηνεύει το ότι η Ρωσία μοιράζεται τη μέχρι τώρα αυστηρά φυλασσόμενη στρατιωτική τεχνογνωσία της με την Κίνα ως «ένδειξη αυξανόμενης απερισκεψίας».
Η πραγματικά ανησυχητική ιστορία πίσω από αυτό το μείγμα άγνοιας και πανικού είναι πως τίποτα δεν προέρχεται από το ζόμπι που δεν μπορεί να γλείψει ούτε ένα παγωτό. Είναι ο «συνδυασμός Μπάιντεν» που στην πραγματικότητα εργάζεται σκληρά για να προκαθορίσει την πορεία του πολέμου δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία μετά τον Ιανουάριο του 2025 - ανεξάρτητα από το ποιος θα εκλεγεί στον Λευκό Οίκο.
Ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας θα πρέπει να είναι το γενικό παράδειγμα - ενώ οι προετοιμασίες για τον πραγματικό πόλεμο κατά της Ρωσίας συνεχίζονται, με ορίζοντα το 2030, σύμφωνα με τις εσωτερικές διαβουλεύσεις του ίδιου του ΝΑΤΟ. Τότε είναι που πιστεύουν ότι θα βρίσκονται στο αποκορύφωμα της δύναμής τους για να προωθήσουν μια αναμειγμένη έκδοση της Επιχείρησης Μπαρμπαρόσα του 1941.
Αυτοί οι κλόουν είναι εκ γενετής ανίκανοι να κατανοήσουν πως ο Πούτιν δεν μπλοφάρει. Αν δεν υπάρχει άλλη επιλογή, η Ρωσία θα προχωρήσει σε πυρηνικά χτυπήματα. Όπως έχουν τα πράγματα, ο Πούτιν και το Συμβούλιο Ασφαλείας - παρά την εμπρηστική ρητορική του Μεντβέντεφ - βρίσκονται βαθιά μέσα στη δύσκολη επιχείρηση να απορροφήσουν το ένα χτύπημα μετά το άλλο για να αποτρέψουν τον Αρμαγεδδώνα.
Αυτό απαιτεί απεριόριστη ταοϊστική υπομονή - την οποία μοιράζονται ο Πούτιν, ο Λαβρόφ, ο Πατρούσεφ - σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο Πούτιν παίζει ιαπωνικό γκό, πολύ περισσότερο από σκάκι, και είναι τρομερός τακτικός.
Ο Πούτιν διαβάζει το παρανοϊκό εγχειρίδιο του ΝΑΤΟστάν σαν να ήταν παιδικό παραμύθι (στην πραγματικότητα είναι). Τη μοιραία στιγμή του μέγιστου οφέλους σε όλο το φάσμα για τη Ρωσία, ο Πούτιν θα διατάξει, για παράδειγμα, τον απαραίτητο αποκεφαλισμό του φιδιού του Κιέβου.
Η ασταμάτητη, θορυβώδης συζήτηση για τη χρήση πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία εξαρτάται ουσιαστικά από το πώς το Κρεμλίνο θα θεωρήσει μια πυραυλική επίθεση του ΝΑΤΟ ως υπαρξιακή απειλή.
Οι Νεοσυντηρητικοί και οι Zio-cons καθώς και οι υποτελείς του ΝΑΤΟ μπορεί να επιθυμούν έναν πυρηνικό πόλεμο -θεωρητικά- επειδή στην πραγματικότητα αυτό θα προκαλούσε μαζική ερήμωση. Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε πως η συμμορία WEF/Davos θέλει και κηρύττει τη μείωση του ανθρώπινου πληθυσμού σε παγκόσμιο επίπεδο σε ένα τεράστιο 85%. Ο μόνος δρόμος γι' αυτό είναι φυσικά ένας πυρηνικός πόλεμος.
Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο πεζή. Οι δειλοί νεοσυντηρητικοί και οι Zio-cons - αντικατοπτρίζοντας το παράδειγμα των ταλμουδιστών γενοκτόνων του Τελ Αβίβ - στην καλύτερη περίπτωση θέλουν να χρησιμοποιήσουν την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου για να εκφοβίσουν ιδιαίτερα την στρατηγική εταιρική σχέση Ρωσίας-Κίνας.
Αντίθετα, ο Πούτιν, ο Σι και επιλεγμένοι ηγέτες της Παγκόσμιας Πλειοψηφίας, όπως ο Ανουάρ της Μαλαισίας, συνεχίζουν να επιδεικνύουν εξυπνάδα, ακεραιότητα, υπομονή, διορατικότητα και ανθρωπιά. Για τη συλλογική Δύση και τις φοβερά μέτριες πολιτικές και τραπεζιτικές ελίτ της, το θέμα είναι πάντα το χρήμα και τα κέρδη. Λοιπόν, αυτό μπορεί επίσης να αλλάξει δραστικά στις 22 Οκτωβρίου στο Καζάν στη σύνοδο κορυφής των BRICS - όταν θα πρέπει να ανακοινωθούν σημαντικά βήματα προς την οικοδόμηση ενός μετα-μονομερούς κόσμου.
Η συζήτηση της πόλης στη Μόσχα
Στη Μόσχα διεξάγεται μια οργιώδης συζήτηση σε όλους τους χώρους για το πώς θα τερματιστεί ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Η ταοϊστική υπομονή του Πούτιν επικρίνεται έντονα - όχι απαραίτητα από ενημερωμένους παρατηρητές με εσωτερική γνώση της σκληροπυρηνικής γεωπολιτικής. Δεν καταλαβαίνουν ότι η Ουάσινγκτον δεν θα δεχτεί ποτέ βασικά ρωσικά αιτήματα. Παράλληλα, όταν πρόκειται για την πλήρη αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας, η Μόσχα τελικά δεν συμβιβάζεται με ένα απλό «φιλικό» καθεστώς στο Κίεβο.
Φαίνεται να υπάρχει συναίνεση πως η συλλογική Δύση δε θα αναγνωρίσει με κανένα τρόπο την κυριαρχία της Ρωσίας στην Κριμαία, καθώς και σε ό,τι κατακτήθηκε στα πεδία των μαχών της Νοβοροσίας.
Τελικά, η κύρια απόδειξη είναι πως όλες οι αποχρώσεις του σχεδίου διαπραγμάτευσης της Ρωσίας θα αποφασιστούν από τον Πούτιν. Και αυτό αλλάζει συνεχώς. Αυτό που πρότεινε - αρκετά γενναιόδωρα - την παραμονή εκείνης της θλιβερής ειρηνευτικής συνόδου κορυφής στην Ελβετία τον Ιούνιο, δεν είναι πια στο τραπέζι μετά το Κουρσκ.
Τα πάντα εξαρτώνται, για άλλη μια φορά, από το τι θα συμβεί στα πεδία των μαχών. Εάν - μάλλον όταν - το ουκρανικό μέτωπο καταρρεύσει, το ανέκδοτο που κυκλοφορεί γύρω από τη Μόσχα θα ισχύει: «Ο Πέτρος [ο Μέγας] και η Αικατερίνη [η Μεγάλη] περιμένουν». Λοιπόν, δεν θα περιμένουν πια, επειδή αυτοί ήταν οι Μεγάλοι που έτυχε να ενσωματώσουν de facto την σημερινή ανατολική και νότια Ουκρανία στη Ρωσία.
Και αυτό θα επισφραγίσει την κοσμική ταπείνωση του ΝΑΤΟ. Εξ ου και η διαιώνιση του Σχεδίου Β: όχι Γ' Παγκόσμιος Πόλεμος, αλλά ένας αδυσώπητος Πόλεμος της Τρομοκρατίας.