 |
| Virginia National Guard Soldiers assigned to the Norfolk-based 1st Battalion, 111th Field Artillery Regiment, 116th Infantry Brigade Combat Team reunite with loved ones and fellow Soldiers Dec. 3, 2022, in Richmond, Virginia, after serving on federal active duty in Iraq since March 2022. (U.S. Army National Guard photo by Terra C. Gatti) |
Παρά τους ισχυρισμούς της αντιπροέδρου Kamala Harris ότι σήμερα δεν
υπάρχουν αμερικανικά στρατεύματα σε ενεργές ζώνες μάχης, πολλοί
παραμένουν ανεπτυγμένοι στο εξωτερικό σε επικίνδυνες και μη βιώσιμες
θέσεις σε όλο τον κόσμο. Αυτό περιλαμβάνει τόσο το Ιράκ όσο και τη
Συρία.
Christopher Mott - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράκ, ωστόσο, φαίνεται πως κατέληξαν σε συμφωνία για να αρχίσει η απομάκρυνση των 2.500 αμερικανικών δυνάμεων που εξακολουθούν να σταθμεύουν στη χώρα αυτή. Σταδιακά κατά τη διάρκεια του 2025 και για να ολοκληρωθεί το 2026, το σχέδιο αυτό, αν επιτύχει, θα θέσει τέλος στην στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ σε ένα έθνος όπου πολλά από τα εσωτερικά προβλήματα έχουν άμεση σχέση με την εισβολή του 2003.
Δίπλα στο Ιράκ βρίσκεται η Συρία, μια χώρα της οποίας ο δικός της βίαιος και μακροχρόνιος εμφύλιος πόλεμος έχει επίσης δει πάνω από μια δεκαετία αμερικανικής παρέμβασης, από την κακοσχεδιασμένη επιχείρηση Timber Sycamore, το μεγαλύτερο γνωστό πρόγραμμα εξοπλισμού της C.I.A. στην ιστορία, μέχρι την άμεση αμερικανική κατοχή μέσω βάσεων σημαντικών τμημάτων του ανατολικού τμήματος της χώρας. Εν τω μεταξύ, μια μακρά συντονισμένη εκστρατεία αλλαγής καθεστώτος με στόχο τον πρόεδρο Μπασίρ αλ Άσαντ απέτυχε, αφού επιδείνωσε την κατάσταση επί τόπου.
Η επιχείρηση Timber Sycamore αποκαλύφθηκε αργότερα ότι βοήθησε ένα αντάρτικο κίνημα που ήταν δυσανάλογα ισλαμιστικό και συχνά συνδεόταν με άτυπες ή ακόμη και ρητές συμμαχίες με θυγατρικές της Αλ Κάιντα. Οι στόχοι αυτών των κινημάτων περιλάμβαναν συχνά την επιβολή θεοκρατικής κυβέρνησης και τον εξαναγκαστικό προσηλυτισμό ή ακόμη και την εξόντωση θρησκευτικών μειονοτικών ομάδων. Μόλις μια δεκαετία μετά την 11η Σεπτεμβρίου, οι ΗΠΑ υπονόμευαν τον αυτοαποκαλούμενο «Πόλεμο κατά της Τρομοκρατίας» προκειμένου να πραγματοποιήσουν αλλαγή καθεστώτος.
Από αυτό το χαοτικό χάος θα προέκυπτε η άνοδος του ISIS, κάτι που είναι απίθανο να είχε αποκτήσει τόσο μεγάλη απήχηση χωρίς όλους τους μη κρατικούς φορείς που αναπτύχθηκαν στον απόηχο των δύο πολέμων, του Ιράκ και της Συρίας.
Αλλά ενώ οι ΗΠΑ έπαιξαν υποστηρικτικό ρόλο, στην πραγματικότητα ήταν ένα πολύπλοκο συνονθύλευμα τοπικών δυνάμεων και πολιτοφυλακών που υποστηρίζονταν από το Ιράν που έκαναν την πλειοψηφία των μαχών κατά του ISIS την τελευταία δεκαετία. Οι ΗΠΑ υποστήριξαν σθεναρά τους Κούρδους, ενώ αντιτάχθηκαν στη συριακή κυβέρνηση, η οποία επίσης πολεμούσε το ISIS εκείνη την εποχή. Εν τω μεταξύ, στο Ιράκ, οι ΗΠΑ συνεργάστηκαν με τις υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές κατά του ISIS για να φοβηθούν στη συνέχεια την επιρροή τους.
Οι αμερικανικές βάσεις έχουν παραμείνει στη Συρία και το Ιράκ, όπως λέει η αμερικανική κυβέρνηση, για να αποτραπεί η αναζωπύρωση αυτού του τρομοκρατικού δικτύου. Σύμφωνα με πληροφορίες, 900 Αμερικανοί στρατιώτες εξακολουθούν να βρίσκονται στη Συρία σήμερα. Χρησιμεύουν επίσης ως αντίβαρο στην ίδια την ιρανική επιρροή που κρατά το ISIS σε απόσταση. Μια σφηκοφωλιά περιφερειακών παραγόντων συνωστίζεται γύρω από αυτές τις απομακρυσμένες βάσεις, και έτσι ο σκοπός και η βιωσιμότητα των αναπτύξεων γίνονται όλο και πιο αμφίβολοι.
Το πρόβλημα του να είσαι αντίπαλος σε ένα κομμάτι εδάφους που περιβάλλεται από κυβερνήσεις φιλικές προς το Ιράν είναι ότι αυτές οι μικρές δυνάμεις αποτελούν ουσιαστικά τριπλό καλώδιο. Τους επιτίθενται συχνά, με αποτέλεσμα οι αμερικανικές απώλειες να συνεχίζονται και αυτό το καλοκαίρι, αλλά δεν υπάρχουν σε αρκετά μεγάλους αριθμούς ώστε να αλλάξουν ουσιαστικά την ισορροπία δυνάμεων με τους τοπικούς παράγοντες.
Τόσο η ιρακινή όσο και η συριακή κυβέρνηση - οι οποίες, παρά τα προβλήματά τους, παραμένουν οι ισχυρότερες δυνάμεις στις αντίστοιχες χώρες τους - είναι φιλικές προς το Ιράν. Καθώς ο πόλεμος στη Γάζα πυροδοτεί περαιτέρω τις εντάσεις, συμπεριλαμβανομένων των ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών στην ίδια τη Συρία, οι κίνδυνοι αυξάνονται. Οι κυρώσεις, εν τω μεταξύ, έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στην οικονομία της Συρίας, αλλά απέτυχαν να υπονομεύσουν την κυβέρνηση ή να επιτύχουν οποιεσδήποτε ευκαιρίες για την αμερικανική διπλωματία.
Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να διακινδυνεύσουμε τις ζωές των Αμερικανών στρατιωτών σε αυτό που όλο και περισσότερο αποτελεί μια σειρά αποτυχημένων επεμβάσεων που περνούν από γενιά σε γενιά. Αν πρόκειται να περιοριστεί το Ιράν, αυτό θα γίνει από άλλες πιο τοπικές χώρες που το περιορίζουν, όχι από μια διασπορά ευάλωτων και απομονωμένων αμερικανικών βάσεων. Αυτές οι βάσεις, ειλικρινά, θα μπορούσαν να καταστούν σημαντικές μόνο με μια μαζική έγχυση ενισχύσεων που το αμερικανικό κοινό είναι απίθανο να υποστηρίξει ποτέ, λαμβάνοντας υπόψη την ταχέως εξασθενημένη διάθεση απέναντι στις επεμβάσεις στο εξωτερικό.
Επιπλέον, με την ευπρόσδεκτη είδηση της αποχώρησης των αμερικανικών δυνάμεων από το Ιράκ, η μόνη χερσαία πρόσβαση στις βάσεις στη Συρία θα είναι μέσω Ιορδανίας. Αυτό θα μπορούσε να αφήσει τις γραμμές ανεφοδιασμού τους ακόμα πιο απειλητικές από ό,τι είναι τώρα. Επομένως, είναι απολύτως λογικό ότι αν το Ιράκ πρόκειται να εκκενωθεί από τις αμερικανικές δυνάμεις, θα πρέπει να εκκενωθεί και η Συρία.
Γνωρίζοντας όλα αυτά, είναι καιρός να κλείσει η επέμβαση των ΗΠΑ στη Συρία ταυτόχρονα με την επέμβαση στο Ιράκ.