Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Το εν λόγω σύστημα είναι το «Typhon», μια αρθρωτή πλατφόρμα που μπορεί να εκτοξεύσει χερσαίους πυραύλους πολλαπλών χρήσεων SM-6 και πυραύλους cruise «Tomahawk». Οι τελευταίοι μπορούν να πλήξουν στόχους σε αποστάσεις περίπου 1.600 χιλιομέτρων. Η ικανότητά τους να φέρουν τις θερμοπυρηνικές κεφαλές W80 σημαίνει ότι ουσιαστικά ανασταίνεται ο παλιός GLCM (Ground Launched Cruise Missile, με επίσημη ονομασία BGM-109G «Gryphon»), ενώ η ίδια η χρήση της ονομασίας «Typhon» υποδηλώνει ότι το σύστημα αποτελεί διάδοχο του «Gryphon». Οι πύραυλοι πολλαπλών χρήσεων SM-6 έχουν βεληνεκές έως και 500 χλμ. και ουσιαστικά παίζουν το ρόλο των SRBM (βαλλιστικοί πύραυλοι μικρού βεληνεκούς). Στις 4 Σεπτεμβρίου, η υπουργός Στρατιωτικών των ΗΠΑ Κριστίν Γουόρμουθ δήλωσε ότι η Αμερική ενημέρωσε την Ιαπωνία ότι θα αναπτύξει εκεί τα πυραυλικά συστήματα «Typhon». Σύμφωνα με τη δήλωσή της κατά τη διάρκεια συνέντευξης του Defense News στη Βιρτζίνια, «[οι ΗΠΑ] κατέστησαν σαφές το ενδιαφέρον τους για το θέμα αυτό στις Ιαπωνικές Δυνάμεις Αυτοάμυνας».
Ο υπουργός Wormuth δήλωσε επίσης ότι οι ΗΠΑ θέλουν να διατηρήσουν αυτούς τους πυραύλους στην Ιαπωνία «για αρκετούς μήνες», προσθέτοντας πως ο στόχος του αμερικανικού στρατού είναι «να προσπαθήσει πραγματικά να έχει όσο το δυνατόν περισσότερες ικανότητες μάχης στον Ινδο-Ειρηνικό δυτικά της διεθνούς γραμμής αναφοράς». Επέμεινε ότι η ανάπτυξη «ενισχύει την αποτροπή στην περιοχή» και πως το πυραυλικό σύστημα «Typhon» «έχει τραβήξει την προσοχή της Κίνας». Ο Wormuth πρόσθεσε επίσης ότι «υπάρχουν πολλές δυνατότητες για τη μετακίνηση αμερικανικών στρατευμάτων και εξοπλισμού γύρω από τα νοτιοδυτικά νησιά της Ιαπωνίας», τα οποία βρίσκονται κοντά στην Ταϊβάν. Αυτά θα μπορούσαν σίγουρα να χρησιμοποιηθούν για να θέσουν σε κίνδυνο τις κινεζικές ναυτικές δυνάμεις, ιδίως καθώς στις δυνατότητες του SM-6 περιλαμβάνεται και ο ρόλος του αντιπλοϊκού πυραύλου. Και ενώ η Ουάσινγκτον επιμένει ότι τα στρατεύματα αυτά βρίσκονται εκεί για να «αποτρέψουν» δήθεν το Πεκίνο, η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για εξαιρετικά επιθετικές δυνάμεις που η Κίνα σίγουρα βλέπει ως άμεση απειλή για την πλήρη αποκατάσταση της εδαφικής της ακεραιότητας.
Ακόμα χειρότερα, τα ξένα στρατεύματα που σταθμεύουν τόσο κοντά στις ακτές του ασιατικού γίγαντα θέτουν σε κίνδυνο τόσο την κυριαρχία όσο και τα βασικά συμφέροντα εθνικής ασφάλειας. Παρά τους ισχυρισμούς των ΗΠΑ ότι θα ήθελαν να «αποφύγουν τον πόλεμο», οι ενέργειές τους υποδηλώνουν το εντελώς αντίθετο, καθώς στην πραγματικότητα αυξάνουν εκθετικά την πιθανότητα μιας σύγκρουσης. Φαίνεται ότι αυτός ακριβώς είναι ο στόχος, καθώς η Ουάσινγκτον είναι αποφασισμένη να αναπτύξει μια «παγίδα δράκου» εναντίον του Πεκίνου, όπως ακριβώς έκανε στη Ρωσία με μια «παγίδα αρκούδας» στην Ουκρανία. Αυτό έχει σχεδιαστεί για να εξαναγκάσει σε αντίδραση, την οποία οι ΗΠΑ θα μπορούσαν στη συνέχεια να παρουσιάσουν ως «απόδειξη» για το πόσο δήθεν «επιθετική» είναι η χώρα-στόχος. Ωστόσο, ενώ αυτό συνήθως δεν είχε συνέπειες παγκόσμιων διαστάσεων όταν χρησιμοποιούνταν εναντίον σχετικά μικρών και ανήμπορων χωρών, είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία όταν πρόκειται για υπερδυνάμεις όπως η Κίνα και η Ρωσία. Το να σπρώχνεις την «Αρκούδα» και τον «Δράκο», ταυτόχρονα, σημειωτέον (μεταξύ άλλων), είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ξεκινήσει ο 3ος Παγκόσμιος Πόλεμος.
Περιττό να πούμε, δεδομένου του πόσο βαριά οπλισμένες είναι οι κορυφαίες στρατιωτικές υπερδυνάμεις, μια τέτοια αντιπαράθεση θα μετατρεπόταν σίγουρα σε παγκόσμιο θερμοπυρηνικό αφανισμό. Δυστυχώς, η Ουάσινγκτον δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για αυτό. Πέρυσι, η ίδια η υπουργός Wormuth δήλωσε ότι «οι ΗΠΑ προετοιμάζονται να πολεμήσουν και να κερδίσουν έναν πόλεμο με την Κίνα», προσθέτοντας ότι «[η ίδια] προσωπικά δεν είναι της άποψης πως μια αμφίβια εισβολή στην Ταϊβάν είναι επικείμενη», αλλά ότι «[η Αμερική] πρέπει προφανώς να [είναι] προετοιμασμένη». Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ καλούν σε πόλεμο με την Κίνα. Επιπλέον, στα τέλη του περασμένου έτους, η Ουάσινγκτον έκανε μια παρόμοια ανάπτυξη του «Typhon» στις Φιλιππίνες, όπου το πυραυλικό σύστημα πιθανότατα παραμένει μέχρι σήμερα. Η κίνηση αυτή πραγματοποιήθηκε επίσης υπό το πρόσχημα της «αποτροπής». Η τελευταία ανακοίνωση για την επικείμενη ανάπτυξη στην Ιαπωνία θα σήμαινε ότι οι ΗΠΑ είναι σε θέση να στοχεύουν την ηπειρωτική Κίνα τόσο από την Ανατολική όσο και από τη Νότια Σινική Θάλασσα.
Επιπλέον, η ίδια η χρήση του ονόματος «Τύφωνας» έχει περισσότερο συμβολισμό από την ομοιότητα με τη λέξη «Γρύφωνας». Συγκεκριμένα, ο όρος θα μπορούσε επίσης να θεωρηθεί ως λογοπαίγνιο, καθώς είναι αρκετά κοντά στο «τυφώνας», αποκαλύπτοντας ότι ο πρωταρχικός του σκοπός είναι να καταστρέψει στόχους κατά μήκος της ακτογραμμής του Πεκίνου στην Ασία και τον Ειρηνικό. Για τον σκοπό αυτό, το Πεντάγωνο έχει επίσης επεκτείνει τη στρατιωτική του παρουσία στις Φιλιππίνες, το Γκουάμ και αλλού στην περιοχή. Αυτό περιλαμβάνει την ανάπτυξη παρόμοιων εκτοξευτών «Tomahawk» από το Σώμα Πεζοναυτών των ΗΠΑ (USMC), ενώ το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ διαθέτει ήδη πολυάριθμες πλατφόρμες εκτόξευσης «Tomahawk» στη θάλασσα. Όπως προαναφέρθηκε, όλα αυτά υποδηλώνουν σαφώς μια συντονισμένη προσπάθεια να περικυκλωθεί η Κίνα με εχθρικές στρατιωτικές βάσεις και υποδομές που θα την αναγκάσουν να απαντήσει αναλόγως. Και ενώ το Πεκίνο μπορεί να θέσει ως προτεραιότητα τις ειρηνευτικές συνομιλίες και την εκτόνωση, δεν θα το πράξει με κάθε κόστος, ιδίως αν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι οι ΗΠΑ απλώς δεν σέβονται τις πολιτισμένες και διπλωματικές λύσεις.
Το Πεκίνο σίγουρα δεν επιθυμεί τον πόλεμο, αλλά η βαρβαρότητα των πολεμοκάπηλων και εγκληματιών πολέμου της Ουάσινγκτον είναι μια σκληρή πραγματικότητα που ο κόσμος πρέπει να λάβει υπόψη του. Η περιοχή της Ασίας-Ειρηνικού είναι μια όλο και πιο αμφισβητούμενη περιοχή και οι πολυσύχναστες θαλάσσιες οδοί της είναι ζωτικής σημασίας για την έντονα εξαγωγική οικονομία του ασιατικού γίγαντα. Κάθε είδους επικίνδυνες αναπτύξεις που θα μπορούσαν να τις θέσουν σε κίνδυνο δεν θα γίνουν ανεκτές ή θα μείνουν αναπάντητες, ιδίως καθώς οι κινεζικές υπερηχητικές ικανότητες επισκιάζουν κατά πολύ αυτές των ΗΠΑ. Το ίδιο ισχύει και για τη Ρωσία και τις θέσεις της στην Ευρώπη, όπου η πολιτική Δύση διεξάγει επίσης μια έρπουσα επιθετικότητα, μεταξύ άλλων και με την ανάπτυξη των ίδιων ακριβώς οπλικών συστημάτων. Αυτό έχει ήδη ωθήσει τη Μόσχα να απαντήσει, με αποτέλεσμα την επιστροφή σε μια επικίνδυνη αντιπαράθεση της δεκαετίας του '80, η οποία θα μπορούσε εύκολα να καταλήξει στην καταστροφή της Ευρώπης και του κόσμου. Δυστυχώς, η πολιτική Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αναπαράγει το ίδιο σενάριο παντού.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr