Freepen.gr - Καθώς βλέπουμε την τραγωδία στην Ουκρανία, είναι δύσκολο να καταλάβουμε γιατί τόσα δισεκατομμύρια δολάρια και δεκάδες χιλιάδες σύγχρονα όπλα έχουν σπαταληθεί σε μια σταυροφορία του ΝΑΤΟ για την επέκταση των συνόρων του, γράφει ο Stephen Bryen, πρώην αναπληρωτής υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αποδυναμώσει τις Ηνωμένες Πολιτείες επειδή άδειασε το ταμείο και τα οπλοστάσιά τους. Έχει υπονομεύσει τα συμφέροντα των ΗΠΑ αλλού, ιδίως στον Ειρηνικό, όπου μια ανήσυχη Κίνα προκαλεί τώρα την Ταϊβάν, τις Φιλιππίνες και την Ιαπωνία.
Αλλά εμπλέκονται ακόμη περισσότερα και αυτό περιλαμβάνει το ίδιο το ΝΑΤΟ.
Το ΝΑΤΟ είναι η κορυφαία αμυντική συμμαχία που δημιουργήθηκε το 1949 για να υπερασπιστεί την εξάπλωση του κομμουνισμού στην ανατολική και δυτική Ευρώπη. Ο κομμουνισμός στην Ευρώπη εξαφανίστηκε το 1991 με την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Παρά την κατάρρευση, ή ακόμα καλύτερα, αγνοώντας την κατάρρευση, αντί το ΝΑΤΟ να διαλυθεί (όπως το Σύμφωνο της Βαρσοβίας), το ΝΑΤΟ υιοθέτησε μια πολιτική επέκτασης. Συμμετείχε σε πολέμους εκτός του πλαισίου μιας αμυντικής συμμαχίας, όπως η Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το Κοσσυφοπέδιο, η Λιβύη και το Αφγανιστάν. Και το ΝΑΤΟ επεκτάθηκε προς τα ανατολικά και εξακολουθεί να προσπαθεί να διευρυνθεί.
Χωρίς να υπολογίζουμε την Ουκρανία ή τη Γεωργία, που και οι δύο υποσχέθηκαν μελλοντική ένταξη στο ΝΑΤΟ, ενδεχομένως και τη Μολδαβία (άλλος στόχος του ΝΑΤΟ), σήμερα το ΝΑΤΟ είναι μια τεράστια πολυεθνική συμμαχία 32 χωρών, πολύ μεγαλύτερη και καλύπτουσα πολύ περισσότερα εδάφη από τις αρχικές 12 χώρες που σχημάτισαν τη συμμαχία. Σε ακατέργαστους αριθμούς, το ΝΑΤΟ διαθέτει δυνητική στρατιωτική δύναμη 3,5 εκατομμυρίων και καλύπτει 25,07 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (15,58 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια) εδάφους. Συνδυαστικά, τα μέλη του ΝΑΤΟ είναι 966,88 εκατομμύρια άνθρωποι και θα μπορούσαν να ξεπεράσουν το 1 δισεκατομμύριο μέχρι το τέλος του τρέχοντος αιώνα.
Ένας σημαντικός λόγος ύπαρξης του ΝΑΤΟ είναι η πρόκληση της Ρωσίας, μιας πολύ μειωμένης χώρας σε σύγκριση με το εύρος της πρώην Σοβιετικής Ένωσης.
Ωστόσο, η συμβολή της Ευρώπης στη δική της άμυνα υπολείπεται κατά πολύ των δυνατοτήτων της και οι Ευρωπαίοι βασίζονται απόλυτα στις Ηνωμένες Πολιτείες για στρατιωτική υποστήριξη, συμπεριλαμβανομένων των πυρηνικών όπλων (αν και οι Βρετανοί και οι Γάλλοι είναι πυρηνικές δυνάμεις). Γιατί συμβαίνει αυτό;
Η στρατιωτική ισχύς της Ευρώπης είναι κατακερματισμένη και από πολλές απόψεις αδύναμη λόγω έλλειψης εξοπλισμού και ανθρώπινου δυναμικού.
Όλες οι ευρωπαϊκές πολεμικές δυνάμεις, με λίγες εξαιρέσεις, δεν διαθέτουν επαρκή θωράκιση και πυροβολικό και έχουν δώσει πολλά από αυτά στην Ουκρανία. Ο εξοπλισμός είναι συχνά απαρχαιωμένος και κακώς συντηρημένος.
Αυτό που είναι δύσκολο να κατανοήσουμε είναι πώς μπορεί η Ευρώπη να δαπανά 295 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως για την άμυνα και να μην είναι σε θέση να διαθέσει καλά εξοπλισμένες πολεμικές δυνάμεις; Μια εξήγηση μπορεί να είναι ότι οι Ευρωπαίοι δεν σκοπεύουν να κάνουν κάτι περισσότερο από το να αναπτύξουν συμβολικές δυνάμεις. Επαφίεται στις Ηνωμένες Πολιτείες να εξασφαλίσουν την ασφάλεια και την άμυνα της Ευρώπης.
Οι ΗΠΑ διαθέτουν περίπου 100.000 μέλη του αμερικανικού στρατού σε όλη την Ευρώπη. Σε αυτούς περιλαμβάνονται η Πολεμική Αεροπορία, ο Στρατός, οι Πεζοναύτες και το Ναυτικό, καθώς και οι Ειδικές Δυνάμεις. Στους 100.000 περιλαμβάνονται περίπου 20.000 που στάλθηκαν για την ενίσχυση της ανατολικής Ευρώπης το 2022 (ορισμένοι στην Εσθονία, τη Λιθουανία, τη Λετονία και στην Πολωνία και τη Ρουμανία). Ο καλύτερος ορισμός είναι πως οι Ευρωπαίοι ποντάρουν σε ένα αμερικανικό εκστρατευτικό σώμα για την προστασία τους.
Η ιστορία των βρετανικών εκστρατευτικών δυνάμεων (BEF) στην Ευρώπη δεν είναι ευτυχής.
Στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι BEF (αποτελούμενες από 13 μεραρχίες και 390.000 στρατιώτες) χρειάστηκε να εκκενωθούν από τη Δουνκέρκη (επιχείρηση Dynamo), τη Χάβρη (επιχείρηση Cycle) και από τα γαλλικά λιμάνια του Ατλαντικού και της Μεσογείου (επιχείρηση Aerial).
Δεν υπάρχουν σήμερα πουθενά στην Ευρώπη και τη Ρωσία στρατοί που να μοιάζουν σε μέγεθος και δομή δυνάμεων με αυτούς που βρέθηκαν στον 1ο ή στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Αν η Βρετανία ήταν πολύ πίσω στην προετοιμασία της άμυνάς της το 1940, η Ευρώπη είναι πίσω σήμερα.
Πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν αδειάσει τα οπλοστάσιά τους για να υποστηρίξουν την Ουκρανία, στέλνοντας άρματα μάχης, τεθωρακισμένα οχήματα, πυραύλους, αεράμυνα, πυροβολικό, πυρομαχικά και πολλά άλλα όπλα που είναι δύσκολο να αντικατασταθούν.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνει ότι ενώ η Ευρώπη ξοδεύει πολλά για την άμυνα (295 δισεκατομμύρια δολάρια) σε σύγκριση με τη Ρωσία, δεν παίρνει πολλά χρήματα για το χρήμα της είτε σε εξοπλισμό είτε σε μαχητικές δυνάμεις. Ένα καλό ερώτημα που πρέπει να θέσουμε είναι πού πάνε όλα αυτά τα χρήματα;
Οι ΗΠΑ ζήτησαν από την Ευρώπη να δαπανήσει περισσότερα για την άμυνα (και υπάρχουν ενδείξεις ότι οι απαιτήσεις αυτές αποδίδουν σε μεγαλύτερους αμυντικούς προϋπολογισμούς). Αλλά αυτό δεν έχει ακόμη μεταφραστεί σε μεγαλύτερες ή ικανότερες πολεμικές δυνάμεις (με την πιθανή εξαίρεση της Πολωνίας). Στην πραγματικότητα, η ύφεση στην Ευρώπη (ιδίως στη Γερμανία και το Ηνωμένο Βασίλειο) είναι πιθανό να επιβάλει περικοπές στις αμυντικές δαπάνες και ακόμη λιγότερα αναπτύξιμα στρατεύματα.
Όλα αυτά οδηγούν στο περίεργο συμπέρασμα ότι χωρίς τις Ηνωμένες Πολιτείες τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ δεν μπορούν να υπερασπιστούν το έδαφός τους. Θέτει επίσης τις ΗΠΑ σε σοβαρό γεωπολιτικό μειονέκτημα. Τα άδεια οπλοστάσια και οι υπερπόντιες αναπτύξεις στα σύνορα της Ευρώπης μειώνουν την ικανότητα της Αμερικής να υπερασπιστεί τα συμφέροντά της αλλού, ιδίως στην περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.
Εκθέτει επίσης την ασφάλεια των ΗΠΑ σε σοβαρούς κινδύνους παγίδευσης - ένας ρωσικής έμπνευσης πόλεμος στη Μέση Ανατολή με επικεφαλής το Ιράν και μια κινεζική ώθηση στην ανατολική Ασία, καθώς και μια σύγκρουση που ξεσπά στην Κορέα, θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πραγματική καταστροφή μπροστά μας.
Η επέκταση του ΝΑΤΟ αποτελεί μεγάλο κίνδυνο για τις Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες έχουν υποστηρίξει απερίφραστα τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ και την επιθετική στάση απέναντι στη Ρωσία.
Έχει έρθει η ώρα να επανεκτιμηθεί η υποστήριξη της Αμερικής στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, τονίζει ο Στίβεν Μπράιν.