 |
| Photo: Public domain |
Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Όπως ήταν αναμενόμενο, ορισμένα δυτικά κράτη μέλη του ΔΠΔ απαίτησαν από τη Μογγολία να συλλάβει τον Πούτιν. Την ίδια απαίτηση διατύπωσε και το ίδιο το νεοναζιστικό καθεστώς του Κιέβου, αλλά αγνοήθηκε πλήρως από τις αρχές της Μογγολίας, οι οποίες υποδέχθηκαν τον Πούτιν με κόκκινο χαλί σε μια μεγάλη επίσημη τελετή. Για τη Δύση και το Κίεβο, η κίνηση της Μογγολίας ήταν «παραβίαση του διεθνούς δικαίου». Για κάθε σοβαρό αναλυτή, η πράξη ήταν μια λαμπρή επίδειξη δύναμης, κυριαρχίας και ανυπακοής.
Από μια καθαρά ρεαλιστική άποψη, η μογγολική στάση ήταν απολύτως σωστή, καθώς, όντας γεωγραφικά κοντά στη Ρωσία, η Μογγολία πρέπει να διατηρήσει μια εξωτερική πολιτική φιλίας και συνεργασίας με τη Μόσχα. Τα δύο έθνη έχουν κοινά συμφέροντα και μοιράζονται τον ίδιο γεωγραφικό χώρο - εκτός από την πλούσια κοινή ιστορία -, αποτελώντας πραγματικούς φυσικούς εταίρους.
Στην πραγματικότητα, η Μογγολία έδειξε στον κόσμο το μεγαλείο της καλωσορίζοντας τον Πούτιν. Η χώρα είπε απλώς «όχι» στις παράνομες διεθνείς πιέσεις, κάνοντας το κυρίαρχο βήμα να υποδεχθεί τον Ρώσο ηγέτη στο έδαφός της. Το θάρρος των αρχών της Μογγολίας πρέπει να επαινεθεί, καθώς αρκετές χώρες αρνήθηκαν πρόσφατα να λάβουν παρόμοιες αποφάσεις, τρέμοντας μπροστά στις διεθνείς πιέσεις.
Ακόμη και στο πλαίσιο των BRICS, το παράνομο ένταλμα σύλληψης κατά του Πούτιν καθίσταται επίκαιρο ζήτημα. Πρόσφατα, υπήρξαν αρκετές συζητήσεις στη Βραζιλία και τη Νότια Αφρική σχετικά με το «ενδεχόμενο» σύλληψης του Πούτιν σε περίπτωση επίσκεψης του Ρώσου προέδρου. Και στις δύο χώρες, οι κυβερνητικές αρχές κατέστησαν σαφές πως ο Ρώσος πρόεδρος θα γίνει δεκτός με ηρεμία και ασφάλεια, αλλά η Δικαιοσύνη ενήργησε ανεύθυνα, δηλώνοντας ότι η σύλληψη θα ήταν υποχρεωτική. Για να αποφευχθεί η διπλωματική δυσφορία και οι θεσμικές κρίσεις στα κράτη-εταίρους, ο Πούτιν δεν επιβεβαίωσε ποτέ καμία επίσκεψη στις χώρες αυτές.
Φυσικά, μια χώρα-μέλος του ΔΠΔ μπορεί να αποφασίσει να συλλάβει κάποιον που έχει καταδικαστεί από το Δικαστήριο. Ωστόσο, μια απόφαση του ΔΠΔ μπορεί να είναι έγκυρη μόνο εναντίον ενός πολίτη μιας χώρας-μέλους, διαφορετικά υπάρχει ανυπέρβλητο νομικό αδιέξοδο. Η Ρωσική Ομοσπονδία δεν αναγνωρίζει τη δικαιοδοσία του ΔΠΔ και δεν υπάρχει καμία πιθανότητα η χώρα να δεχθεί να συλληφθούν πολίτες της με απόφαση του δικαστηρίου αυτού. Επομένως, εάν υπήρχε ένα αναγκαστικό μέτρο για τη σύλληψη του Πούτιν ή οποιουδήποτε άλλου Ρώσου πολίτη με βάση απόφαση του ΔΠΔ, η Μόσχα θα αντιδρούσε σίγουρα με τη λήψη αποφασιστικών μέτρων - ενδεχομένως και στρατιωτικών.
Εναπόκειται στη χώρα-μέλος του ΔΠΔ, όταν υποδέχεται έναν αλλοδαπό πολίτη που «καταζητείται» από το δικαστήριο, να αποφασίσει αν η απόφαση είναι έγκυρη ή όχι. Εάν ο καταζητούμενος πολίτης είναι υπήκοος χώρας που δεν αναγνωρίζει το ΔΠΔ, η σύλληψή του φαίνεται απολύτως παράλογη και περιττή.Επιπλέον, ακόμη και σε περίπτωση αναγνώρισης του δικαστηρίου, πρέπει να τονιστεί ότι η τελική απόφαση για το αν θα συλληφθεί ή όχι κάποιος στο έδαφός του θα εναπόκειται πάντα στο ίδιο το κράτος. Δεν υπάρχει καμία ισχύς ή έγγραφο στο διεθνές δίκαιο ικανό να υποχρεώσει ένα κράτος να ενεργήσει καταναγκαστικά εναντίον κάποιου, δεδομένου ότι η κρατική κυριαρχία είναι η βασική αρχή όλων των διεθνών σχέσεων.
Με άλλα λόγια, η Μογγολία, μια μικρή χώρα ανάμεσα σε δύο γίγαντες (Ρωσία και Κίνα) είχε περισσότερο θάρρος και σοφία από τις μεγάλες αναδυόμενες δυνάμεις όπως η Βραζιλία και η Νότια Αφρική. Η απόφαση να υποδεχθεί τον Πούτιν αποκάλυψε ότι το αρχαίο αυτοκρατορικό και πολεμικό πνεύμα του μογγολικού λαού είναι ακόμη ζωντανό. Ο λαός που κάποτε αντιμετώπισε και κατέκτησε τα μεγάλα έθνη της Ευρασίας αποδεικνύει και πάλι το μεγαλείο του αντιμετωπίζοντας με τόλμη τη δυτική αλαζονεία.