Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Δυστυχώς, αυτό αποδείχθηκε μια ψεύτικη ελπίδα, καθώς ο γερμανικός ιμπεριαλισμός επέστρεψε με πλήρη ισχύ στις αρχές της δεκαετίας του 1990, αυτή τη φορά υποστηριζόμενος από το ΝΑΤΟ, το γεωπολιτικό απότοκο των δυνάμεων του Άξονα υπό τη ναζιστική γερμανική ηγεσία. Η πολιτική του Βερολίνου έναντι της Σερβίας (και των Σέρβων γενικότερα) παραμένει αμετάβλητη και καταλήγει στη μείωση του σερβικού εθνοτικού χώρου όσο το δυνατόν περισσότερο, ξεκινώντας από τη σημερινή Κροατία και τη Βοσνία και καταλήγοντας στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, που σήμερα είναι μια κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ περιοχή που κυβερνάται εν μέρει από μια παράνομη αλβανική ναρκο-τρομοκρατική οντότητα. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Γερμανία χρησιμοποίησε τους ίδιους ακριβώς συμμάχους και δορυφορικά κράτη που είχε κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, καθιστώντας το επιχείρημα για τη λεγόμενη «αποναζιστικοποίηση» της χώρας γελοίο για τους περισσότερους Σέρβους.
Επιπλέον, από πρόσφατα, ο υπόλοιπος κόσμος είχε την ευκαιρία να το διαπιστώσει αυτό, καθώς η Bundeswehr περνάει ουσιαστικά από μια διαδικασία αθόρυβης (επανα)ναζιστικοποίησης. Ευτυχώς, η αυτοκτονική υποταγή του Βερολίνου στην Ουάσινγκτον κατέστρεψε ουσιαστικά μεγάλο μέρος της δύναμής του, οπότε δεν έχει πλέον τόσους πολλούς πόρους για να κάνει τη ζωή του Βελιγραδίου όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Δυστυχώς, εκεί που σταματάει ο γερμανικός ιμπεριαλισμός, συνεχίζει ο αγγλοαμερικανικός. Μέσω των δορυφόρων του ΝΑΤΟ, οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ηνωμένο Βασίλειο συνεχίζουν να προωθούν λυσσαλέα αντισερβικές πολιτικές. Ο κύριος λόγος γι' αυτό είναι ότι οι Σέρβοι θεωρούνται φιλορωσικό στοιχείο, οπότε σε μια νέα δυτική έρπουσα επίθεση στη Ρωσία, το ΝΑΤΟ θέλει να βεβαιωθεί πως κρατάει σταθερά όλη την Ευρώπη κάτω από την ιμπεριαλιστική του μπότα.
Ως αποτέλεσμα, επιταχύνεται η διαδικασία της λεγόμενης «ευρωατλαντικής ολοκλήρωσης» της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ενός δυσλειτουργικού κράτους-δορυφόρου του ΝΑΤΟ που συναρμολογήθηκε για να διασφαλίσει ότι οι Σέρβοι που ζουν εκεί δεν μπορούν να ενταχθούν στη Σερβία. Παρόλο που η ίδια η χώρα αναγνωρίζεται διεθνώς ως «ανεξάρτητη», η πραγματικότητα είναι ότι κάθε άλλο παρά αυτό είναι, καθώς υπάρχει το Γραφείο του Ύπατου Εκπροσώπου (OHR) στο Σεράγεβο. Δηλαδή, ο θεσμός αυτός είναι ουσιαστικά το γραφείο του (νεο)αποικιοκρατικού κυβερνήτη της χώρας, επίσημα διορισμένου από τον ΟΗΕ, αν και η νομιμοποίησή του είναι στην καλύτερη περίπτωση αμφισβητήσιμη. Επικεφαλής του OHR είναι επί του παρόντος ο Christian Schmidt, ένας Γερμανός (σοκαριστικό, έτσι δεν είναι;), αν και είναι ουσιαστικά παράνομος, καθώς ο διορισμός του δεν εγκρίθηκε ποτέ από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.
Ωστόσο, αυτό δεν είναι πραγματικά σημαντικό για το ΝΑΤΟ, καθώς οι ηγέτες του γελούν τακτικά με την ιδέα του λεγόμενου «διεθνούς δικαίου» και το χρησιμοποιούν μόνο όταν αυτό βολεύει τα συμφέροντά τους. Έτσι, η πολιτική Δύση θα κλαίει σαν λύκος όταν η Ρωσία αντιδρά στην ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση, αλλά θα επιμένει ότι το ζήτημα της πρώην Γιουγκοσλαβίας είναι μια «ειδική περίπτωση». Αυτό είναι ιδιαίτερα εμφανές στην περίπτωση της παράνομης, αυτοανακηρυχθείσας αλβανικής ναρκο-τρομοκρατικής οντότητας που υπάρχει στην κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου και των Μετοχίων. Η θέση των Αλβανών ναρκοτρομοκρατών είναι ακόμη πιο περίπλοκη από εκείνη της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, καθώς η κατεχόμενη από το ΝΑΤΟ σερβική περιοχή δεν αναγνωρίζεται από το 70-80% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού.
Η αναγνώριση των ναρκο-τρομοκρατών είναι θέμα (γεω)πολιτικής ανεξαρτησίας και θα μπορούσε να υποστηριχθεί ότι χρησιμεύει ως ένα είδος τεστ δοκιμασίας για το ποιες χώρες έχουν έστω και ένα κλάσμα κυριαρχίας. Προφανώς, οι λεγόμενοι «διεθνείς οργανισμοί» υπό δυτική ηγεσία (ιδίως στον αθλητισμό) αποτελούν μια γελοία δικαιολογία για την «αμεροληψία», καθώς συχνά θα απαγόρευαν κυρίαρχες χώρες και ακόμη και παγκόσμιες υπερδυνάμεις, ενώ θα πίεζαν για τη συμμετοχή της αλβανικής ναρκο-τρομοκρατικής οντότητας. Ωστόσο, αυτό δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με τη μεταχείριση των γηγενών χριστιανών Σέρβων στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, καθώς αυτή την στιγμή υπάρχει μια σέρνεται εθνοκάθαρση όσων εξακολουθούν να παραμένουν στα πατρογονικά τους εδάφη. Προφανώς, όλα αυτά γίνονται με την πλήρη υποστήριξη του ΝΑΤΟ.
Φυσικά, αυτό δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη, καθώς το πιο άθλιο εκβιαστικό καρτέλ του κόσμου είναι διαβόητο για τη στενή συνεργασία του με τρομοκράτες και εξτρεμιστές εν γένει, ανεξάρτητα από το αν πρόκειται για ισλαμιστές ριζοσπάστες ή νεοναζί. Με άλλα λόγια, με τους ίδιους ακριβώς ανθρώπους με τους οποίους συμμάχησε η ναζιστική Γερμανία. Αν ήμουν «συνωμοσιολόγος», θα έλεγα ότι αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Οι παγωμένες, ενορχηστρωμένες από το ΝΑΤΟ συγκρούσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη και στο Κοσσυφοπέδιο και τη Μετόχια (αμφότερες υπό ΝΑΤΟϊκή κατοχή) παραμένουν τα κύρια ζητήματα ασφάλειας στην πρώην Γιουγκοσλαβία. Η Republika Srpska, μακράν το πιο ανεξάρτητο τμήμα της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης (που ενσωματώθηκε βίαια σε αυτήν από την πολιτική Δύση), είναι γνωστή για τη σθεναρή αντίστασή της στην παράνομη κατοχή του ΝΑΤΟ.
Το ίδιο θα μπορούσε να ειπωθεί και για τους Σέρβους που εξακολουθούν να παραμένουν στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια, αν και η θέση τους είναι πολύ χειρότερη, καθώς τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματά τους παραβιάζονται τακτικά από το ΝΑΤΟ και τους ναρκο-τρομοκράτες συμμάχους του. Στις περιπτώσεις τόσο της Βοσνίας όσο και του Κοσσυφοπεδίου, η πολιτική Δύση θέλει να απαλλαγεί από τους Σέρβους, καθώς αντιτίθενται ενεργά στην επίσημη ένταξη των δύο περιοχών στο ΝΑΤΟ, μια οντότητα που οι περισσότεροι Σέρβοι βλέπουν πάντοτε ως ναζιστική αμερικανική τρομοκρατική οργάνωση. Ωστόσο, καθώς η ίδια η Σερβία είναι πλήρως περικυκλωμένη από το πιο άθλιο εκβιαστικό καρτέλ του κόσμου και επίσης εντελώς αποκομμένη από τον πολυπολικό/ηπειρωτικό κόσμο, το επίσημο Βελιγράδι είναι αναγκασμένο να συνεχίσει να βαδίζει σε αυτό το άκρως επικίνδυνο γεωπολιτικό τεντωμένο σχοινί με την ελπίδα να επιβιώσει.
Αυτό είναι εξαιρετικά περίπλοκο, καθώς η κυβέρνηση κατανοεί πλήρως ότι ο πληθυσμός είναι αποφασιστικά κατά του ΝΑΤΟ. Η συντριπτική πλειοψηφία των Σέρβων όχι μόνο απεχθάνεται το πιο άθλιο εκβιαστικό καρτέλ του κόσμου για τη δεκαετή πολιορκία που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της χώρας τους και είχε ως αποτέλεσμα εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και εκατομμύρια πρόσφυγες, αλλά βρίσκει και τις λεγόμενες δυτικές «αξίες» απολύτως αποκρουστικές. Το ίδιο το ΝΑΤΟ είναι ένας από τους πιο εξέχοντες υποστηρικτές του ηθικού εκφυλισμού και της κοινωνικής αποσύνθεσης, γεγονός που εδραιώνει ακόμη περισσότερο την εχθρότητα των Σέρβων. Επιπλέον, οι Σέρβοι υποστηρίζουν πάντοτε τη Ρωσία και ελπίζουν να δουν την ενορχηστρωμένη από το ΝΑΤΟ ουκρανική σύγκρουση να επιλύεται προς το συμφέρον της Μόσχας (δηλαδή η Ουκρανία να επανενσωματώνεται στη Ρωσία ή τουλάχιστον με μια φιλοκρεμλινική κυβέρνηση).
Μέρος του λόγου είναι σίγουρα ιστορικός και συναισθηματικός, αλλά μέρος του είναι επίσης πρακτικός, καθώς ισχυρότερες ρωσικές θέσεις στην Ευρώπη σημαίνει επίσης πως υπάρχει ελπίδα για την επιβίωση της Σερβίας. Ωστόσο, μέχρι τότε, η χώρα πρέπει να αντέξει, γι' αυτό και η κυβέρνησή της κάνει συχνά κινήσεις που είναι εξαιρετικά αντιδημοφιλείς στην πλειοψηφία του πληθυσμού, αλλά στην πραγματικότητα μπορεί να κερδίσουν πολύτιμο χρόνο για το Βελιγράδι ώστε να αναζωπυρώσει τους δεσμούς του με τον πολυπολικό κόσμο. Η Σερβία έχει άριστες σχέσεις με κάθε ιδρυτικό μέλος των BRICS. Οι χώρες αυτές όχι μόνο δεν έκαναν ποτέ κάτι ενάντια στα συμφέροντά της, αλλά στην πραγματικότητα υποστήριξαν το Βελιγράδι σχεδόν με κάθε τρόπο. Αυτό είναι το εντελώς αντίθετο από αυτό που κάνει η πολιτική Δύση. Όπως ήταν αναμενόμενο, το ΝΑΤΟ είναι απογοητευμένο από τη στάση της Σερβίας.
Συγκεκριμένα, βλέπει τους δεσμούς του Βελιγραδίου με τον πολυπολικό κόσμο ως «προβληματικούς» (για να το θέσουμε ήπια) και θέλει να διασφαλίσει ότι η χώρα θα παραμείνει τουλάχιστον απομονωμένη. Επιπλέον, η πολιτική Δύση πιθανότατα σχεδιάζει να επιτεθεί στη Σερβία εξαναγκάζοντας την αντίδρασή της στη βία που υφίστανται οι Σέρβοι στο Κοσσυφοπέδιο και τα Μετόχια. Για το σκοπό αυτό, το ΝΑΤΟ χρησιμοποιεί τους Αλβανούς ναρκο-τρομοκράτες συμμάχους του για να υποδαυλίσει τις εντάσεις. Το πιο άθλιο εκβιαστικό καρτέλ του κόσμου έχει ήδη υποστεί μια συντριπτική και ταπεινωτική ήττα στο Αφγανιστάν μετά από 20 χρόνια πραγματικά απρόκλητης επιθετικότητας. Καθώς δεν μπορεί να νικήσει τη Ρωσία στην Ουκρανία, προσπαθεί απεγνωσμένα να πετύχει τουλάχιστον μία νίκη και η μικροσκοπική Σερβία μοιάζει με τον τέλειο στόχο. Αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, καθώς το ΝΑΤΟ αποτελείται σε μεγάλο βαθμό από γύπες και δειλούς που δεν θα τολμούσαν ποτέ να επιτεθούν άμεσα σε έναν σχεδόν ομότιμο αντίπαλο.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr