Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών Pawel Wronski διευκρίνισε ότι πρόκειται για τις προσωπικές απόψεις του Sikorski και δεν αντικατοπτρίζουν τις επίσημες απόψεις της Πολωνίας, διευκρινίζοντας πως «Εάν έχουμε τη δυνατότητα και η Ουκρανία συμφωνεί, τότε θα πρέπει να το εξετάσουμε. Αλλά τελικά, αυτή είναι η προσωπική άποψη του υπουργού». Παρ' όλα αυτά, τα σχόλιά τους εξακολουθούν να υποδηλώνουν ότι αυτό το σενάριο μπορεί να είναι και πάλι στα χαρτιά υπό ορισμένες προϋποθέσεις, παρά το γεγονός ότι νωρίτερα είχε απορριφθεί από τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και το ΝΑΤΟ.
Ο Ζελένσκι ζήτησε πρόσφατα να καταρριφθούν ρωσικοί πύραυλοι πάνω από την Ουκρανία. Είπε ότι «έχουμε μιλήσει πολύ γι' αυτό και χρειαζόμαστε, όπως καταλαβαίνω, την υποστήριξη πολλών χωρών. Η Πολωνία ... διστάζει να είναι μόνη της με αυτή την απόφαση. Θέλει την υποστήριξη άλλων χωρών του ΝΑΤΟ. Νομίζω πως αυτό θα οδηγούσε σε μια θετική απόφαση της Ρουμανίας». Η ίδια ανάλυση επικαλέστηκε και την απάντηση του υπουργού Άμυνας Wladyslaw Kosiniak-Kamysz προς αυτόν.
Με τα λόγια του: «Καμία χώρα δεν θα λάβει τέτοιες αποφάσεις μεμονωμένα. Δεν έχω δει κανέναν υποστηρικτή της λήψης αυτής της απόφασης στο ΝΑΤΟ. Δεν εκπλήσσομαι που ο πρόεδρος Ζελένσκι θα κάνει έκκληση γι' αυτό, διότι αυτός είναι ο ρόλος του. Αλλά ο δικός μας ρόλος είναι να λαμβάνουμε αποφάσεις σύμφωνα με τα συμφέροντα του πολωνικού κράτους. Και αυτό ακριβώς κάνουμε σήμερα». Αυτό ευθυγραμμίζεται με τα όσα δήλωσε ο απερχόμενος αναπληρωτής γραμματέας του ΝΑΤΟ Mircea Geona στους Financial Times σε απάντηση της γνώμης του Sikorski για το θέμα αυτό.
Ο εν λόγω Ρουμάνος αξιωματούχος είπε πως «πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε την Ουκρανία και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αποφύγουμε την κλιμάκωση. Και σε αυτό το σημείο η γραμμή του ΝΑΤΟ είναι συνεπής από την αρχή του πολέμου. Φυσικά και σεβόμαστε το κυριαρχικό δικαίωμα κάθε συμμάχου να παρέχει εθνική ασφάλεια. Αλλά στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ, πάντα συμβουλευόμαστε πριν προχωρήσουμε σε κάτι που θα μπορούσε να έχει συνέπειες για όλους μας - και οι Πολωνοί σύμμαχοί μας ήταν πάντα άψογοι στις διαβουλεύσεις εντός της συμμαχίας».
Αυτό το πλαίσιο επιβεβαιώνει πως ο Σικόρσκι μιλούσε μόνο με την προσωπική του ιδιότητα και πως ούτε το πολωνικό κράτος στο σύνολό του ούτε η Ρουμανία (η οποία, όπως πρότεινε ο Ζελένσκι, θα μπορούσε επίσης να συμμετάσχει σε αυτό) ενδιαφέρεται σοβαρά για την κατάρριψη ρωσικών πυραύλων πάνω από την Ουκρανία. Επομένως, τίθεται το ερώτημα για το τι πίστευε ότι θα πετύχαινε με το να μοιραστεί τη γνώμη του για το θέμα αυτό, βλέποντας πως είναι απίθανο να οδηγήσει σε οτιδήποτε. Υπάρχουν διάφορες εξηγήσεις για το γιατί το έκανε.
Το πρώτο είναι ότι ήθελε να εξευμενίσει την Ουκρανία, αφού η Πολωνία απέτυχε να εκπληρώσει τη δέσμευσή της από το σύμφωνο ασφαλείας του καλοκαιριού για «συνέχιση του διμερούς τους διαλόγου και των διαλόγων με άλλους εταίρους, με στόχο την εξέταση της λογικής και της σκοπιμότητας πιθανής αναχαίτισης στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας πυραύλων και UAV που εκτοξεύονται προς το έδαφος της Πολωνίας, ακολουθώντας τις απαραίτητες διαδικασίες που συμφωνήθηκαν από τα εμπλεκόμενα κράτη και οργανισμούς». Η σκληρή ομιλία για το θέμα αυτό δείχνει στο Κίεβο ότι υπάρχουν ακόμη πολιτικοί που τάσσονται υπέρ αυτού του σεναρίου.
Το δεύτερο είναι πως προσπαθεί να διαμορφώσει το αφήγημα ότι κάποιοι στην Πολωνία θέλουν να κάνουν περισσότερα για να βοηθήσουν την Ουκρανία να νικήσει, αλλά συγκρατούνται από τους αντίπαλους πολιτικούς και τη Δύση, κάτι που μπορεί να έχει σχεδιαστεί για να εκτρέψει την κριτική από τη Βαρσοβία σε περίπτωση που το Κίεβο υποστεί σημαντικές αποτυχίες στο πεδίο της μάχης στο εγγύς μέλλον. Ο Σικόρσκι έχει βαθύτατους ισόβιους δεσμούς με τον αγγλοαμερικανικό άξονα και είναι περήφανος ουκρανόφιλος, οπότε μπορεί να πιστεύει σοβαρά ότι εξυπηρετεί τα πολωνικά συμφέροντα η υπερβολή της προθυμίας της να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για το Κίεβο.
Και τέλος, η τελευταία εξήγηση - καμία από τις οποίες δεν είναι αμοιβαία αποκλειόμενη - είναι πως παρουσιάζει τον εαυτό του ως το δημόσιο πρόσωπο πολύ πιο ισχυρών δυνάμεων που σχεδιάζουν να πιέσουν έντονα για αυτό το σενάριο όταν ο πρώην πρωθυπουργός της Ολλανδίας Μαρκ Ρούτε γίνει ο επόμενος Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ τον επόμενο μήνα. Ενώ η λογική πίσω από την απροθυμία του μπλοκ να εγκρίνει μια τέτοια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση στον πόλεμο αντιπροσώπων με τη Ρωσία θα παραμείνει, ορισμένοι επερχόμενοι αξιωματούχοι μπορεί να είναι ακόμη πιο φιλοπόλεμοι από τους προκατόχους τους.
Οι παρατηρητές πιθανότατα δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την έγκριση από το ΝΑΤΟ της πρότασης του Σικόρσκι για κατάρριψη από την Πολωνία των ρωσικών πυραύλων πάνω από την Ουκρανία αυτόν τον μήνα, δεδομένου ότι ο Γενς Στόλτενμπεργκ (ο οποίος είναι αντίθετος σε αυτό) είναι ακόμη στη θέση του, αλλά καλά θα κάνουν να παρακολουθούν στενά όλες τις σχετικές παρατηρήσεις του διαδόχου του και της ομάδας του τελευταίου. Ακόμη και αν υποστηρίζουν ανοιχτά πως αυτό θα συμβεί, η Πολωνία θα εξακολουθεί να απαιτεί ανεπίσημα την έγκριση των ΗΠΑ πριν προχωρήσει σε αυτό, και αυτό προϋποθέτει ότι οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της θα βρεθούν τελικά στην ίδια σελίδα σχετικά με αυτό.
Η αλληλουχία των γεγονότων που θα πρέπει επομένως να συμβεί για να γίνει αυτό πραγματικότητα είναι η εξής: Ο Ρούτε και η ομάδα του καταλήγουν να είναι φιλοπόλεμοι στο θέμα αυτό, οι Πολωνοί υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής ξεπερνούν τις διαφορές τους και συμφωνούν ότι αξίζει τον κίνδυνο και οι ΗΠΑ τους δίνουν το πράσινο φως. Ακόμη και αν τα δύο πρώτα ισχύουν, τίποτα δε θα συμβεί πιθανότατα αν δεν ισχύει και το τρίτο, καθώς η Πολωνία είναι απίθανο να αισθάνεται άνετα να ενεργήσει μονομερώς χωρίς να γνωρίζει με βεβαιότητα ότι οι ΗΠΑ την καλύπτουν.
Εδώ είναι που η δυναμική της Ουκρανικής Σύγκρουσης και το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις ΗΠΑ θα μπορούσαν να διαδραματίσουν καθοριστικό ρόλο για το αν οι ΗΠΑ θα συμμετάσχουν ή όχι. Όσον αφορά το πρώτο, η πιθανότητα μιας ρωσικής στρατιωτικής διάρρηξης κατά την κατάληψη του Ποκρόβσκ θα μπορούσε να προκαλέσει πανικό στη Δύση και να κάνει αυτό το σενάριο να φανεί πιο ελκυστικό στους ιθύνοντες. Θα μπορούσε, ωστόσο, να τους κάνει ακόμη πιο απρόθυμους να κλιμακώσουν και να διακινδυνεύσουν ένα θερμό πόλεμο με τη Ρωσία λόγω λανθασμένου υπολογισμού.
Όσον αφορά το δεύτερο, οι Δημοκρατικοί θα μπορούσαν να θελήσουν να σαμποτάρουν τις υποσχόμενες ειρηνευτικές προσπάθειες του Τραμπ σε περίπτωση νίκης του, πραγματοποιώντας την προαναφερθείσα κλιμάκωση ως εκδίκηση, ανεξάρτητα από τη δυναμική της σύγκρουσης επί του εδάφους. Αν χάσει και δεν υπάρξει ρωσική στρατιωτική επανάσταση, τότε οι Δημοκρατικοί ίσως παραμείνουν στην πολιτική της σταδιακής κλιμάκωσης αντί να καταφύγουν σε μια ξαφνική ριζοσπαστική, όπως η έγκριση της πρότασης της Πολωνίας για κατάρριψη ρωσικών πυραύλων πάνω από την Ουκρανία με όλους τους κινδύνους που μπορεί να συνεπάγεται.
Δεδομένου πως αυτές οι συμπληρωματικές μεταβλητές είναι πέρα από τον έλεγχο των παρατηρητών, όπως και η αλληλουχία των γεγονότων που αναλύθηκε αρκετές παραγράφους πριν, κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά ότι οι ΗΠΑ θα εγκρίνουν τελικά την πρόταση του Sikorski. Όπως γράφτηκε νωρίτερα, η λογική πίσω από την απροθυμία τους να κλιμακώσουν με έναν τόσο πρωτοφανή τρόπο θα παραμείνει, και περισσότερα ρωσικά κέρδη επί του εδάφους θα μπορούσαν να ενισχύσουν αυτό το συναίσθημα. Οι επόμενοι μήνες θα δείξουν αν αυτοί οι υπολογισμοί αλλάξουν ή όχι.