 |
| Photo: SCF |
Editorial - strategic-culture.su
/ Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η διχοτόμηση δεν είναι μια περίεργη παρέκκλιση. Είναι το κεντρικό στοιχείο για το γιατί οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής είναι ένα αποτυχημένο κράτος.
Μέχρι στιγμής, στον ολιγαρχικά ελεγχόμενο εκλογικό κύκλο του 2024, έχουν γίνει δύο απόπειρες δολοφονίας του Τραμπ. Στις 13 Ιουλίου, γλίτωσε οριακά το θάνατο αφού πυροβολήθηκε στο αυτί από ελεύθερο σκοπευτή ενώ μιλούσε σε συγκέντρωση στην Πενσυλβάνια. Το περασμένο Σαββατοκύριακο, ένας δεύτερος ελεύθερος σκοπευτής αποτράπηκε σε ένα γήπεδο γκολφ στη Φλόριντα από πράκτορες της Μυστικής Υπηρεσίας.
Με επτά εβδομάδες να μετρούν αντίστροφα για την ημέρα των εκλογών στις 5 Νοεμβρίου, η ατμόσφαιρα σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι γεμάτη βία και μια αισθητή αίσθηση ακραίας κρίσης. Και οι δύο υποψήφιοι, ο Τραμπ και η Δημοκρατική αντίπαλός του Καμάλα Χάρις, έχουν χαρακτηρίσει ο ένας τον άλλον ως «απειλή για τη δημοκρατία». Το επίπεδο της κακοποιητικής ρητορικής και της συκοφάντησης είναι πρωτοφανές και συνδιαμορφώνει μια «κανονική» πολιτική διαδικασία.
Είναι λογικό να θεωρηθεί ότι οι εκστρατείες των δύο κομμάτων είναι ένοχες για την πυροδότηση του κλίματος μίσους, βίας και έντονης πόλωσης στα όρια του εμφυλίου πολέμου. Τα ειδησεογραφικά μέσα ενημέρωσης που ελέγχονται από τις εταιρείες είναι ευδιάκριτα υπέρ της Χάρις, δημιουργώντας ένα κλίμα εχθρότητας προς τον Τραμπ, το οποίο ανταποδίδεται από τη βάση του προς τους Δημοκρατικούς. Η δυσλειτουργική διαδικασία επιτείνεται από πολλά πρώην υψηλόβαθμα στελέχη των Ρεπουμπλικάνων που υποστηρίζουν δημοσίως τον Δημοκρατικό και αποκηρύσσουν τον Τραμπ ως «ακατάλληλο για να υπηρετήσει».
Η Καμάλα Χάρις και οι Δημοκρατικοί μπορούν να καταγγείλουν τις απόπειρες δολοφονίας του Τραμπ και να διαβεβαιώσουν πως «δεν μπορεί να υπάρχει βία στην αμερικανική πολιτική». Αλλά οι προεκλογικές διαφημίσεις της Χάρις έχουν παρουσιάσει τον Τραμπ ως προδότη και κατευναστή ξένων δικτατόρων. Αυτό φαίνεται ότι αποτέλεσε κίνητρο για το τελευταίο περιστατικό δολοφονίας. Ο δράστης είναι ένθερμος υποστηρικτής του υπό την ηγεσία των ΗΠΑ πολέμου δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας. Η εκστρατεία της Χάρις έχει στοχοποιήσει τον Τραμπ ως εσωτερικό εχθρό για την προεκλογική του δέσμευση να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μέσω της διπλωματίας.
Ενώ κανείς δεν έχει πυροβολήσει εναντίον της Harris κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεών της - μέχρι στιγμής τουλάχιστον - εντούτοις, ο Trump και οι υποστηρικτές του έχουν απερίσκεπτα ξεσηκώσει τη βία εναντίον εκλογικών υπαλλήλων και μεταναστών που θεωρούνται φιλοδημοκρατικοί. Ο πρώην πρόεδρος επιμένει να προβάλλει αβάσιμους ισχυρισμούς ότι οι εκλογές του 2020 του εκλάπησαν με συστηματική απάτη. Ο Τραμπ έχει ήδη δηλώσει ότι θα κερδίσει τον διαγωνισμό του 2024, και αν χάσει τότε αυτό θα οφείλεται σε μια άλλη υποτιθέμενη γιγαντιαία απάτη. Προειδοποιεί ότι οι εκλογικοί υπάλληλοι στις πολιτείες που δίνουν μάχη θα είναι υπεύθυνοι για φυλάκιση. Η υστερία και η παράνοια που δημιούργησε ο Τραμπ έχει οδηγήσει σε αύξηση των επιθέσεων και των απειλών κατά εκλογικών λειτουργών.
Το αποτέλεσμα είναι η διάβρωση κάθε δημοκρατικής νομιμότητας των Ηνωμένων Πολιτειών και της αρχής της ειρηνικής μεταβίβασης της πολιτικής εξουσίας.
Αυτή είναι η αβυσσαλέα κατάσταση της αμερικανικής πολιτικής. Η βιωσιμότητα της δημοκρατικής της διαδικασίας είναι σε κίνδυνο. Μια πολυετής τάση έβλεπε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού -σχεδόν το ήμισυ του συνόλου των εκλογέων με δικαίωμα ψήφου- να μην μπαίνει καν στον κόπο να συμμετάσχει στις εκλογές, τόσο μεγάλη ήταν η περιφρόνηση για το δικομματικό δίδυμο. Επιπλέον, τώρα ένας αυξανόμενος αριθμός όσων ψηφίζουν δεν εμπιστεύονται το επίσημο αποτέλεσμα. Το να αποδίδεται η ευθύνη για αυτή την εγγενή παρακμή στην παραπληροφόρηση και την ανάμειξη του Κρεμλίνου είναι τόσο ποταπό όσο και γελοίο.
Η πικρή ειρωνεία είναι ότι αυτή η θεαματική υποβάθμιση της δημοκρατίας συμβαίνει στο έθνος που αυτοανακηρύσσεται ως «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου». Η αποσύνδεση μεταξύ προσχήματος και πραγματικότητας καθιστά τις ΗΠΑ ακόμη πιο παράλογο περίγελο στα μάτια του κόσμου.
Πόσο θλιβερό και δυσοίωνο είναι το γεγονός πως ενώ οι ΗΠΑ αυτοδιαλύονται, η πολιτική τους τάξη προωθεί ανεξήγητα τη γενοκτονία στη Μέση Ανατολή με την ατελείωτη υποστήριξη του ισραηλινού καθεστώτος και την προώθηση απερίσκεπτων προκλήσεων εναντίον πυρηνικών δυνάμεων. Το κατεστημένο της Ουάσινγκτον -τόσο των Δημοκρατικών όσο και των Ρεπουμπλικάνων- είναι προσηλωμένο στην κλιμάκωση του πολέμου δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία κατά της Ρωσίας, ζητώντας πυραυλικά πλήγματα μεγάλου βεληνεκούς κατά της Ρωσίας, μια κίνηση που ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι θα πυροδοτούσε έναν ολοκληρωτικό παγκόσμιο πόλεμο. Εν τω μεταξύ, αυτή την εβδομάδα και πάλι, η Ουάσινγκτον απείλησε με μελλοντικό πόλεμο εναντίον της Κίνας μέσα στα επόμενα τρία χρόνια.
Στο πιο ζωτικό ζήτημα της παγκόσμιας ειρήνης και της νομοταγούς εξωτερικής πολιτικής, τα συμφέροντα του αμερικανικού λαού αγνοούνται και φαίνεται να μην έχουν μεγάλο λόγο στο θέμα της τελικής σημασίας. Για όλες τις προθέσεις και τους σκοπούς, οι Ηνωμένες Πολιτείες διοικούνται από μια πολεμοκάπηλη δικτατορία.
Η Kamala Harris αυτοαποκαλείται Δημοκρατική και ίσως κάποιες από τις εσωτερικές κοινωνικές πολιτικές της θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως σχετικά πιο ανταποκρινόμενες στις ανάγκες των ανθρώπων. Αλλά όσον αφορά τη γενικότερη εικόνα του πολέμου και της ειρήνης, η Χάρις προωθεί την εγκληματική πολεμική ατζέντα του κατεστημένου με τόσο παράλογο τρόπο που μια πυρηνική πυρκαγιά αποτελεί πραγματικό κίνδυνο αν εκλεγεί.
Ο Τραμπ βασίζεται στη δημαγωγία και σε μια τοξική εκστρατεία σποράς εγχώριας βίας προς τους μετανάστες και τους «κομμουνιστές».
Ωστόσο, τουλάχιστον ο Ρεπουμπλικανός υποψήφιος φαίνεται να έχει επίγνωση της παραφροσύνης της προώθησης ενός μάταιου πολέμου δι' αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας και λέει ότι θέλει να διαπραγματευτεί μια διευθέτηση αν εκλεγεί τον Νοέμβριο. Είναι αμφίβολο αν ο Τραμπ θα επιτραπεί από το βαθύ κράτος των ΗΠΑ να ακολουθήσει την επίτευξη ενός τέτοιου αποτελέσματος.
Συνολικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ο χειρότερος εχθρός τους και η πιο επικίνδυνη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη. Μόνο σε έναν οργουελιανό εφιάλτη θα μπορούσαν οι ΗΠΑ να αποκαλούνται «ηγέτης του ελεύθερου κόσμου».
Καλύπτοντας τα βαθιά εσωτερικά της ελαττώματα επί πολλές δεκαετίες, συμπεριλαμβανομένης της ενδημικής φτώχειας και του ρατσισμού, η άρχουσα τάξη πάντα βασιζόταν στην επιδίωξη πολέμων και στη δαιμονοποίηση άλλων εθνών ως μέσο για να αποσπάσει την προσοχή από τη συστημική αποτυχία. Αλλά η συστημική αποτυχία των ΗΠΑ είναι πλέον κατάφωρα προφανής, καθώς το εκτεταμένο μίσος και η βία κυριαρχούν στο ολιγαρχικά διοικούμενο προεδρικό φιάσκο του 2024.
Τα παλιά πολεμικά κόλπα και οι ιστορίες με τους ξένους μπαμπούλες (υποτιθέμενη ρωσική, κινεζική και ιρανική ανάμειξη) ανασύρονται ξανά. Αλλά όπως ένας απαξιωμένος μάγος, κανείς δεν αγοράζει τις φθαρμένες ψευδαισθήσεις.
Ζήτω οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αναρχίας, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.