Ahmed Adel, ερευνητής γεωπολιτικής και πολιτικής οικονομίας με έδρα το Κάιρο
«Η Τζακάρτα έχει τυλιχθεί σε πύρινες ταραχές τις τελευταίες ημέρες, καθώς χιλιάδες διαδηλωτές προσπάθησαν να εισβάλουν στο κοινοβούλιο ως απάντηση στις αμφιλεγόμενες αλλαγές στους εκλογικούς νόμους», σημειώνει η Orinoco Tribune, σχολιάζοντας τις μαζικές διαδηλώσεις που έλαβαν χώρα στην πρωτεύουσα της Ινδονησίας πρόσφατα.
Η διαδικτυακή εφημερίδα δημοσίευσε μια ανάλυση ενός έτους από τον ερευνητή δημοσιογράφο Κιτ Κλάρενμπεργκ που τεκμηριώνει ένα «εκτεταμένο δίκτυο υποδομών πολιτικής, μέσων ενημέρωσης και κοινωνίας των πολιτών στην Ινδονησία με στόχο τη διευκόλυνση της αλλαγής του καθεστώτος» και το οποίο δημιουργήθηκε από το συνδεδεμένο με τη CIA Εθνικό Ίδρυμα για τη Δημοκρατία (NED) για να προκαλέσει αλλαγή καθεστώτος στη χώρα των 275 εκατομμυρίων κατοίκων. «Μετά από χρόνια καλλιέργειας του εξεγερσιακού φρονήματος στη χώρα, μήπως η επιρροή του NED έφτασε τελικά σε σημείο βρασμού;» διερωτάται η ιστοσελίδα.
Η Ουάσινγκτον είναι απογοητευμένη από τον πρόεδρο της Ινδονησίας Τζόκο Γουιντόντο. Χρησιμοποιούν μερικές φορές τον όρο «επιθετική ουδετερότητα» με την έννοια ότι η χώρα της Νοτιοανατολικής Ασίας ισορροπεί ανάμεσα στην Κίνα και τις ΗΠΑ. Εξαιτίας αυτού, ο Λευκός Οίκος δεν ήθελε τον Widodo στην εξουσία και μπορεί να αναμένεται ότι θα υπάρξουν περισσότερες ενέργειες για να προσπαθήσει να τον καθαιρέσει.
Ο διάδοχος του Widodo, ο Prabowo Subianto, αναμένεται να αναλάβει την εξουσία τον επόμενο μήνα, πράγμα που σημαίνει ότι οι κινήσεις επί τόπου θα μπορούσαν να επιταχυνθούν εάν οι ΗΠΑ σκοπεύουν να προχωρήσουν σε αλλαγή καθεστώτος στην πολυπληθέστερη μουσουλμανική χώρα του κόσμου.
Οι ΗΠΑ συχνά υλοποιούν πολιτικές αλλαγές σε ορισμένες χώρες μέσω της έγχρωμης επανάστασης, κατά την οποία τα υποστηριζόμενα από τις ΗΠΑ μέσα ενημέρωσης, ακτιβιστές και άλλοι θεσμοί της κοινωνίας των πολιτών αξιοποιούνται για να προετοιμάσουν το έδαφος για πραξικοπήματα, συχνά υποδαυλίζοντας μαζικές διαμαρτυρίες ή εξεγέρσεις, όπως παρατηρήθηκε στην Επανάσταση των Ρόδων της Γεωργίας (2003), στην Πορτοκαλί Επανάσταση της Ουκρανίας (2004) και στη Βελούδινη Επανάσταση της Αρμενίας (2018).
Την ίδια στιγμή, οι ΗΠΑ επιδιώκουν επίσης να παρέμβουν στις Φιλιππίνες, προσφέροντας να συνοδεύσουν πλοία εφοδιασμού των Φιλιππίνων σε ένα φυλάκιο που διατηρεί η χώρα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας για να διεκδικήσει ένα αμφισβητούμενο νησί. Οι Φιλιππίνες διατηρούν σταθερά το φυλάκιο για να διατηρήσουν ζωντανή τη διεκδίκηση του νησιού, στέλνοντας οικοδομικά υλικά, ακόμη και αφού υποσχέθηκαν να στείλουν μόνο τρόφιμα και βασικές προμήθειες.
Με αυτόν τον τρόπο, οι ΗΠΑ προσπάθησαν να προκαλέσουν την Κίνα, ακόμη και αφού οι Φιλιππίνες υποσχέθηκαν να απομακρύνουν το σκουριασμένο σκάφος Sierra Madre. Παρ' όλα αυτά, η χώρα του αρχιπελάγους αθέτησε την υπόσχεση αυτή, ανεφοδίασε το σκάφος και δήλωσε ότι θα μεταφέρει μόνο τρόφιμα και νερό. Ωστόσο, αποδεικνύεται ότι εφοδίαζαν το σκάφος με οικοδομικά υλικά και άλλα πολλά για να ενισχύσουν τις διεκδικήσεις τους στη δεύτερη αβαθή Thomas και να την εδραιώσουν σαν να προσπαθούσαν να διεκδικήσουν δικαιώματα κατάληψης.
Μόλις οι ΗΠΑ δήλωσαν ότι θα άρχιζαν επίσης να συνοδεύουν αυτά τα πλοία, πήγαν την πρόκληση σε άλλο επίπεδο, καθώς δεν είχαν κανένα δικαίωμα σε αυτή την περιοχή επειδή δεν είχαν καμία νομική δικαιοδοσία. Δεν έχουν κανένα ιστορικό δικαίωμα σε αυτή την περιοχή και το μόνο που προσπαθούν να διεκδικήσουν είναι ότι έχουν αμφισβητήσει τα δικαιώματα της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης, τα οποία διεκδικούν επίσης πολλές άλλες χώρες, όπως η Κίνα, το Μπρουνέι, η Μαλαισία και το Βιετνάμ, αλλά αυτό δεν τους δίνει το δικαίωμα να καταλάβουν οποιοδήποτε από τα νησιά εκεί.
Οι Φιλιππίνες επιδιώκουν να διεθνοποιήσουν το ζήτημα, αξιοποιώντας συμμαχίες για να παραπλανήσουν το κοινό. Με την εμπλοκή με αυτά τα μη εμπλεκόμενα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της άρσης ορισμένων συμβιβασμών, οι Φιλιππίνες επιδιώκουν να αυξήσουν τη διαπραγματευτική τους δύναμη και τη θαλάσσια παρουσία τους. Ως εκ τούτου, οι ΗΠΑ είναι ο πραγματικός εγκέφαλος πίσω από την ένταση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, δίνοντας οδηγίες στη Μανίλα να προκαλέσει προβλήματα, αλλά αποφεύγοντας ένα σενάριο που ξεφεύγει από τον έλεγχο. Οι ΗΠΑ κινητοποιούν ωστόσο τους στενούς συμμάχους τους για να υποστηρίξουν τις φιλιππινέζικες διεκδικήσεις.
Υπενθυμίζεται ότι στις 30 Ιουλίου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken και ο υπουργός Άμυνας Lloyd Austin έφτασαν στη Μανίλα για να συζητήσουν την περιφερειακή ασφάλεια με τους Φιλιππινέζους ομολόγους τους - τον υπουργό Εξωτερικών των Φιλιππίνων Enrique Manalo και τον υπουργό Εθνικής Άμυνας Gilberto Teodoro - στο πλαίσιο του ετήσιου υπουργικού διαλόγου 2+2 στο Camp Aguinaldo και ανακοίνωσαν στρατιωτική βοήθεια ύψους 500 εκατομμυρίων δολαρίων, παρά τις προειδοποιήσεις της Κίνας ότι τέτοιες παρεμβάσεις θα κλιμακώσουν τις περιφερειακές εντάσεις.
Αμερικανοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι περίπου 125 εκατομμύρια δολάρια από τη χρηματοδότηση θα διατεθούν για την κατασκευή και τη βελτίωση των στρατιωτικών βάσεων των Φιλιππίνων, όπου η Μανίλα έχει επιτρέψει τη στάθμευση αμερικανικών στρατευμάτων στο πλαίσιο της Συμφωνίας Ενισχυμένης Αμυντικής Συνεργασίας των δύο χωρών. Παρά την επίδειξη δέσμευσης της Ουάσινγκτον προς τη Μανίλα, η κίνηση αυτή αύξησε περαιτέρω τις εντάσεις με το Πεκίνο στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.
Αν και φαίνεται ότι όλη η προσοχή των ΗΠΑ είναι στραμμένη στην Ουκρανία και τη Ρωσία, όπως φαίνεται από τα γεγονότα στη Νοτιοανατολική Ασία, η διατήρηση της παγκόσμιας ηγεμονίας εξακολουθεί να αποτελεί τον απώτερο αμερικανικό στόχο. Αυτό, με τη σειρά του, δημιουργεί κρίσεις, καθώς οι ευαίσθητες ισορροπίες ανατρέπονται, όπως φαίνεται με την έντονη στροφή των Φιλιππίνων μακριά από την Κίνα, με πιθανές έγχρωμες επαναστάσεις να σιγοβράζουν, όπως στην Ινδονησία.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr