Michael Snyder - theeconomiccollapseblog.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Μπορεί να μην το έχετε συνειδητοποιήσει, αλλά τα μικροπλαστικά αποτελούν πλέον περίπου το 40% της σκόνης στα σπίτια μας. Κάθε φορά που βρέχει, μικροπλαστικά πέφτουν από τον ουρανό, το έδαφός μας είναι απολύτως γεμάτο από μικροπλαστικά, ο αέρας που αναπνέουμε είναι γεμάτος από μικροπλαστικά που βρίσκονται σχεδόν σε όλα όσα τρώμε και πίνουμε. Ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε πρόσφατα από το Πανεπιστήμιο του Γέιλ συζητούσε το πόσο διαδεδομένα έχουν γίνει πλέον τα μικροπλαστικά:
Τα μικροπλαστικά έχουν ανακαλυφθεί σχεδόν παντού, από τον πυθμένα της Μεσογείου μέχρι τα σύννεφα πάνω από το όρος Φούτζι, καθώς και στα τρόφιμα που τρώμε, στο νερό που πίνουμε και στον αέρα που αναπνέουμε. Στους ανθρώπους, τα μικροπλαστικά έχουν βρεθεί στους πνεύμονες, τους πλακούντες, τους όρχεις και το μυελό των οστών, μεταξύ άλλων οργάνων, καθώς και στο αίμα, τα ούρα, το σπέρμα και το μητρικό γάλα. Οι επιστήμονες εξακολουθούν να ερευνούν την πιθανή επίδραση των μικροπλαστικών, τα οποία έχει αποδειχθεί ότι βλάπτουν τα ανθρώπινα κύτταρα.Ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά μπορείτε να προσπαθήσετε, είναι αδύνατο να ξεφύγετε από τη μικροπλαστική ρύπανση.
Είναι κυριολεκτικά παντού.
Δυστυχώς, οι επιστήμονες ανακάλυψαν πως τα μικροπλαστικά τείνουν να συσσωρεύονται μέσα στο σώμα μας.
Στην πραγματικότητα, μια μελέτη που διεξήχθη πρόσφατα στο Νέο Μεξικό διαπίστωσε ότι τα μικροπλαστικά συσσωρεύονται πραγματικά μέσα στον εγκέφαλό μας:
Μια μελέτη, που δημοσιεύτηκε τον Μάιο, εξέτασε τα αυξανόμενα επίπεδα μικρο και νανοπλαστικών (MNPs) στο περιβάλλον και πώς μπορεί να επηρεάσουν την υγεία μας.Εάν αισθάνεστε ότι δεν μπορείτε να σκεφτείτε τόσο καθαρά όσο θα έπρεπε, αυτός μπορεί να είναι ένας λόγος για αυτό.
Οι ερευνητές εξέτασαν αυτά τα σωματίδια που μοιάζουν με θραύσματα σε ανθρώπινα όργανα -ιδίως το ήπαρ, τα νεφρά και τον εγκέφαλο- χρησιμοποιώντας δείγματα αυτοψίας που συλλέχθηκαν στο Αλμπουκέρκι του Νέου Μεξικού, από το 2016 έως το 2024. Τα δείγματα ιστού εγκεφάλου προήλθαν από τον μετωπιαίο φλοιό, ο οποίος είναι υπεύθυνος για την αφηρημένη σκέψη, δημιουργικότητα και κινητικές εργασίες.
Δυστυχώς, αυτό μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί ολόκληρη η κοινωνία μας δεν σκέφτεται πολύ καθαρά αυτές τις μέρες.
Σύμφωνα με το CNN, οι επιστήμονες που διεξήγαγαν αυτή τη μελέτη διαπίστωσαν πως τα δείγματα εγκεφάλου από το 2024 είχαν συγκεντρώσεις μικροπλαστικών που ήταν 50 τοις εκατό υψηλότερες από τα δείγματα εγκεφάλου του 2016
Τα δείγματα ανθρώπινου εγκεφάλου που συλλέχθηκαν στην αυτοψία στις αρχές του 2024 περιείχαν περισσότερα μικροσκοπικά θραύσματα πλαστικού από τα δείγματα που συλλέχθηκαν οκτώ χρόνια πριν, σύμφωνα με μια προεκτύπωση που δημοσιεύτηκε στο διαδίκτυο τον Μάιο. Μια προεκτύπωση είναι μια μελέτη που δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους και δεν έχει δημοσιευθεί σε περιοδικό.Εντάξει, ας το αφήσουμε στην άκρη για μια στιγμή.
«Οι συγκεντρώσεις που είδαμε στον εγκεφαλικό ιστό φυσιολογικών ατόμων, που είχαν μέση ηλικία περίπου 45 ή 50 ετών, ήταν 4.800 μικρογραμμάρια ανά γραμμάριο, ή 0,5% κατά βάρος», δήλωσε ο επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης Μάθιου Κάμπεν, καθηγητής αντιβασιλέων. Φαρμακευτικών Επιστημών στο Πανεπιστήμιο του Νέου Μεξικού στο Αλμπουκέρκη.
«Σε σύγκριση με δείγματα εγκεφάλου αυτοψίας από το 2016, αυτό είναι περίπου 50% υψηλότερο», είπε ο Campen. «Αυτό θα σήμαινε πως ο εγκέφαλός μας σήμερα είναι κατά 99,5% εγκέφαλος και το υπόλοιπο είναι πλαστικό».
Αυτή την στιγμή, ο εγκέφαλός μας είναι κατά μισό τοις εκατό πλαστικός.
Αυτό είναι κακό, αλλά σκεφτείτε τι θα συμβεί εάν η ποσότητα του πλαστικού στον εγκέφαλό μας συνεχίσει να αυξάνεται με ρυθμό 50 τοις εκατό κάθε 8 χρόνια.
Εάν συμβεί αυτό πραγματικά, το 28 τοις εκατό του εγκεφάλου μας θα είναι πλαστικό σε 80 χρόνια από τώρα και όλοι θα είναι νεκροί.
Έκανα τα μαθηματικά πάνω από μία φορά για να βεβαιωθώ πως ήμουν σωστός.
Αναφέρεται ότι ο πιο κοινός τύπος πλαστικού που βρήκαν οι ερευνητές στον ανθρώπινο εγκεφαλικό ιστό ήταν το πολυαιθυλένιο:
Ο πιο κοινός τύπος πλαστικού που βρέθηκε ήταν το πολυαιθυλένιο, με μεγαλύτερες ποσότητες στον εγκέφαλο σε σύγκριση με τα άλλα δείγματα ιστών. Το πολυαιθυλένιο παράγεται ευρέως και χρησιμοποιείται σε πράγματα όπως συσκευασίες, πλαστικές σακούλες, δοχεία αποθήκευσης και παιχνίδια, σύμφωνα με το βιβλίο Microfluidics for Cellular Applications.Τα πλαστικά προϊόντα που πετάμε καθημερινά περιέχουν πολύ επικίνδυνες τοξίνες.
Η συνεχής έκθεση σε τέτοιες τοξίνες μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες.
Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στον επίσημο ιστότοπο του NIH, «υπάρχει σαφής συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε μικρο- και νανοπλαστικά σωματίδια και της εμφάνισης αρκετών καρκίνων»
Τα μικρο- και τα νανοπλαστικά έχουν ήδη αναφερθεί ότι είναι πιθανές καρκινογόνες/μεταλλαξιογόνες ουσίες που μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στο DNA, οδηγώντας σε καρκινογένεση. Έτσι, οι επιπτώσεις της έκθεσης σε μικρο- και νανοπλαστικά στην ανθρώπινη υγεία διερευνώνται επί του παρόντος εκτενώς για να δημιουργηθούν σαφείς σχέσεις μεταξύ αυτών των ουσιών και των συνεπειών στην υγεία. Μέχρι στιγμής, έχει παρατηρηθεί ότι υπάρχει σαφής συσχέτιση μεταξύ της έκθεσης σε μικρο- και νανοπλαστικά σωματίδια και της εμφάνισης αρκετών καρκίνων. Επομένως, πραγματοποιήσαμε έρευνα χρησιμοποιώντας βάσεις δεδομένων PubMed, Web of Science και Scopus, αναζητώντας όλες τις ερευνητικές εργασίες που είναι αφιερωμένες σε καρκίνους που θα μπορούσαν ενδεχομένως να σχετίζονται με το θέμα της έκθεσης σε νανοπλαστικά και μικροπλαστικά. Τελικά, σε αυτό το άρθρο, έχουμε συζητήσει διάφορους καρκίνους, συμπεριλαμβανομένου του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος, του καρκίνου του παγκρέατος, του αδενοκαρκίνου του παγκρεατικού πόρου, του καρκίνου της χοληφόρου οδού και ορισμένων καρκίνων που σχετίζονται με το ενδοκρινικό σύστημα.Πιθανότατα έχετε παρατηρήσει ότι πολύ περισσότεροι άνθρωποι φαίνεται να παθαίνουν καρκίνο αυτές τις μέρες.
Αντιμετωπίζουμε μια άνευ προηγουμένου έκρηξη καρκίνου στην κοινωνία μας, και κάθε χρόνο χειροτερεύει.
Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό και η έκθεση σε μικροπλαστικά είναι ένας από αυτούς.
Μια άλλη μελέτη που διεξήχθη σε ποντίκια διαπίστωσε ότι η έκθεση σε μικροπλαστικά μπορεί να οδηγήσει σε «σημάδια γνωστικής έκπτωσης παρόμοια με την άνοια»:
Όταν η Jaime Ross, PhD, νευροεπιστήμονας και επίκουρη καθηγήτρια στο University of Rhode Island College of Pharmacy, αποφάσισε να μελετήσει πώς η μόλυνση του πόσιμου νερού των ποντικών με μικροσκοπικά θραύσματα πλαστικού μπορεί να επηρεάσει τη γνωστική τους λειτουργία, δεν περίμενε ότι το πείραμα θα αποδώσει πολύ.Όσο περισσότερο πλαστικό συσσωρεύεται στον εγκέφαλό μας, τόσο πιο δύσκολο θα είναι για εμάς να σκεφτούμε ευθέως.
Αλλά σε μόλις τρεις εβδομάδες, η Ross και η ομάδα της ανακάλυψαν ότι τα μικροπλαστικά είχαν μπει στον εγκέφαλο των ποντικών, περνώντας τις ισχυρές άμυνες του αιματοεγκεφαλικού φραγμού. Οι ερευνητές πραγματοποίησαν μια ποικιλία δοκιμών και διαπίστωσαν πως τα ποντίκια που είχαν εκτεθεί σε μικροπλαστικό άρχισαν να παρουσιάζουν σημάδια γνωστικής έκπτωσης παρόμοια με την άνοια.
Πέρα από όλα τα άλλα, μια άλλη μελέτη βρήκε μικροπλαστικά σε κάθε έναν από τους όρχεις ανθρώπου και σκύλου που εξέτασαν οι ερευνητές
Μια νέα μελέτη βρήκε μια «διάχυτη» παρουσία μικροπλαστικών σε όρχεις ανθρώπου και σκύλου.Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι υπάρχουν πιθανές συνέπειες για την ανδρική γονιμότητα.
Η έρευνα, που δημοσιεύτηκε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό Toxicological Sciences, διαπίστωσε ότι από τους 47 όρχεις σκύλου και 23 ανθρώπινους όρχεις που εξετάστηκαν, όλοι είχαν παρουσία μικροπλαστικών.
Αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει γιατί τα ποσοστά γονιμότητας έχουν πέσει εντελώς σε όλο τον κόσμο.
Αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι πραγματικά μια παγκόσμια έκτακτη ανάγκη.
Όπως τεκμηρίωσα στο βιβλίο μου με τίτλο «End Times», η ποσότητα πλαστικού που παράγουμε παγκοσμίως συνεχίζει να αυξάνεται κάθε χρόνο και έτσι αυτή η κρίση αυξάνεται με εκθετικό ρυθμό.
Αλλά ακόμα κι αν σταματήσαμε αμέσως όλη την παραγωγή πλαστικών, όλο το πλαστικό που έχουμε ήδη απορρίψει θα συνεχίσει να διασπάται για τις επόμενες δεκαετίες, και έτσι ο συνολικός αριθμός μικροπλαστικών στο περιβάλλον μας θα συνεχίσει να αυξάνεται ό,τι κι αν κάνουμε.
Είναι καιρός η ανθρωπότητα να παραδεχθεί πως αποτύχαμε και να φωνάξει συλλογικά για βοήθεια πριν να είναι πολύ αργά.
Αλλά δεν πρόκειται να το κάνουμε αυτό, έτσι δεν είναι;