Πώς γύρισε μπούμερανγκ η κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας στη Γερμανία

https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Nuclear.power.plant.Dukovany.jpg

Στην αυγή της χιλιετίας, η Γερμανία ξεκίνησε ένα φιλόδοξο σχέδιο για τη μετάβαση στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το πρόγραμμα «Die Energiewende» δρομολόγησε μια μαζική επέκταση της ηλιακής και αιολικής ενέργειας, με αποτέλεσμα την αξιέπαινη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα κατά 25 τοις εκατό έως το 2022 σε σύγκριση με το 2002.  

Ross Pomeroy - realclearwire.com / Παρουσίαση Freepen.gr

Αλλά ενώ η Energiewende μείωσε τη ρύπανση μέσω της ανάπτυξης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, καταργήθηκε επίσης σταδιακά ο στόλος των ασφαλών, χωρίς άνθρακα πυρηνικών εργοστασίων της Γερμανίας, ένας μακροχρόνιος στόχος των περιβαλλοντικών ακτιβιστών που φοβούνται τους εμφανείς -αλλά στην πραγματικότητα μικρούς- κινδύνους της πυρηνικής ενέργειας. Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με μια νέα ανάλυση που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο International Journal of Sustainable Energy, ήταν μια απάτη για τους καταναλωτές και το περιβάλλον.

Το 2002, η πυρηνική ενέργεια παρείχε περίπου το ένα πέμπτο της ηλεκτρικής ενέργειας της Γερμανίας. Είκοσι ένα χρόνια αργότερα, δεν παρείχε καθόλου. Ένας απλός άνθρωπος θα μπορούσε να σκεφτεί ότι η φθηνή αιολική και η ηλιακή ενέργεια θα μπορούσαν απλώς να καλύψουν το κενό, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Μόλις λειτουργήσουν, οι πυρηνικοί αντιδραστήρες παρέχουν αξιόπιστη, οικονομικά προσιτή ενέργεια «βασικού φορτίου» - ηλεκτρική ενέργεια που είναι διαθέσιμη συνεχώς. Οι εφήμερες ανανεώσιμες πηγές ενέργειας απλά δεν μπορούν να φτάσουν τη συνέπεια της πυρηνικής ενέργειας. Και δεδομένου πως μια προηγμένη οικονομία όπως η γερμανική απαιτεί ένα 100% αξιόπιστο ηλεκτρικό δίκτυο, οι σταθμοί παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα που καίνε άνθρακα και φυσικό αέριο τέθηκαν σε λειτουργία για να καλύψουν το κενό της αιολικής και της ηλιακής ενέργειας.

Το καθαρό αποτέλεσμα της κοντόφθαλμης αντίληψης των Γερμανών πολιτικών για τη σταδιακή κατάργηση της πυρηνικής ενέργειας είναι ένα πολύ ακριβότερο δίκτυο. Η νέα ανάλυση δείχνει ότι αν οι Γερμανοί απλώς διατηρούσαν τον στόλο των αντιδραστήρων του 2002 μέχρι το 2022, θα μπορούσαν να έχουν εξοικονομήσει περίπου 600 δισεκατομμύρια ευρώ. Γιατί τόσα πολλά; Λοιπόν, εκτός από το κόστος κατασκευής τους, οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας απαιτούσαν ακριβές αναβαθμίσεις του δικτύου και επιδοτήσεις. Επιπλέον, σε αυτό το υποθετικό σενάριο όπου παρέμεναν τα πυρηνικά, η Γερμανία απολάμβανε σχεδόν πανομοιότυπες μειώσεις στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα.

Ο Jan Emblemsvåg, καθηγητής Πολιτικών Μηχανικών στο NTNU της Νορβηγίας και αρχιτέκτονας της ανάλυσης, φαντάστηκε ένα άλλο σενάριο από περιέργεια. Τι θα γινόταν αν οι Γερμανοί είχαν πάρει τα χρήματα που δαπανήθηκαν για την επέκταση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και τα χρησιμοποιούσαν αντ' αυτού για την κατασκευή νέου πυρηνικού δυναμικού; Σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, θα μπορούσαν να είχαν μειώσει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 73% επιπλέον των περικοπών τους το 2022, ενώ ταυτόχρονα θα απολάμβαναν εξοικονόμηση 330 δισεκατομμυρίων ευρώ σε σύγκριση με το τεράστιο κόστος της Energiewende.

Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής σε άλλες χώρες που επιδιώκουν την απεξάρτηση από τον άνθρακα στα δίκτυά τους θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους.