Του Στρατή Μαζίδη
Πριν 2-3 εβδομάδες διαβάζαμε στα ΜΜΕ περί μείωσης της φορολογίας των ενοικίων [www.aftodioikisi.gr], [www.topontiki.gr], [www.cnn.gr] αλλά σημειώναμε σε πρόσφατο άρθρο πως αυτού του είδους οι δημοσιεύσεις πρέπει να προσεγγίζονται με πολύ μικρό καλάθι.
Γιατί;
Διότι το έργο το έχουμε ξαναδεί. Δείτε ενδεικτικά περυσινούς τίτλους ειδήσεων:
Τελικά αντί για αλλαγή της φορολογίας, καταλήξαμε απλά στη μηδενική φορολόγηση για μια τριετία των ενοικίων είτε για ακίνητα που είναι κλειστά είτε για όσους σκοπεύουν να μεταπηδήσουν από τη βραχυχρόνια στη μακροχρόνια μίσθωση. Ωστόσο αυτό δε συνιστά μια ακόμη αδικία; Ένα απλό παράδειγμα:
Ο Κώστας και η Μαίρη εκμισθώνουν εδώ και χρόνια ένα διαμέρισμα για Χ ευρώ και κάθε χρόνο το κράτος τους αρπάζει το 15%. Στην ίδια πολυκατοικία έχουν ένα κλειστό διαμέρισμα ο Δημήτρης και η Κατερίνα οι οποίοι με τα νέα μέτρα αποφασίζουν να το ενοικιάσουν για Ψ ευρώ αλλά το κράτος δε θα τους πάρει απολύτως τίποτε για τρία χρόνια [εν τω μεταξύ δεν αποκλείεται στο ενδιάμεσο να το έδωσαν κάποιες φορές μερικές ημέρες δεξιά κι αριστερά να βγάλουν κανένα εξτραδάκι]. Αυτό είναι ή δεν είναι αθέμιτο απέναντι στον Κώστα και τη Μαίρη που χρόνια τώρα έχουν στην αγορά το ακίνητό τους, πληρώνουν τα κερατιάτικα διάφορων πιστοποιητικών και καταβάλλουν φόρους στο κράτος; Χώρια το γεγονός ότι κάθε φορά που άλλαζαν οι ενοικιαστές ή προέκυπτε κάποια δαπάνη λόγω της χρήσης του σπιτιού, αυτοί έβαζαν το χέρι στην τσέπη ενώ το ακίνητο έβγαινε εκτός αγοράς για Χ χρονικό διάστημα. Και φυσικά δεν παραβλέπουμε ότι ήταν πάντα απροστάτευτοι απέναντι στον κίνδυνο φεσώματος. Αυτοί δε θα πρέπει να επιβραβευτούν; Ακόμη και στους αιμοδότες προσφέρουν μια πορτοκαλάδα στο τέλος.
Σε κάθε περίπτωση, διαβάζω από τώρα τους τίτλους για τη ΔΕΘ του 2025, όπου ο Μητσοτάκης για ακόμη μια φορά θα ανέβει στη Θεσσαλονίκη με αλλαγές στη φορολογία των ενοικίων και στο τέλος θα έχει κάνει πάλι καινούριο στομάχι από τα γέλια. Αλλά βρίσκει και τα κάνει.