 |
| pixabay / Vilkasss |
Freepen.gr - Οι εντάσεις δεν ήταν ποτέ υψηλότερες. Η υποβάθμιση των σχέσεων των ΗΠΑ με τη Ρωσία και η αμοιβαία εμπλοκή σε πυρηνικό μπρα ντε φερ μεταξύ τους κατά τις τελευταίες δεκαετίες σημαίνει ότι το γεγονός αυτό ενέχει πραγματικό κίνδυνο. Ο πόλεμος στην Ουκρανία δεν είναι πλέον απλώς μια περιφερειακή σύγκρουση- αυτό που μπορεί να ξεκίνησε ως μια μάχη για ιστορικά αμφισβητούμενες γραμμές στον χάρτη έχει τώρα την πραγματική δυνατότητα να εξελιχθεί σε κάτι πολύ μεγαλύτερο, γράφει ο Dominick Sansone, διδακτορικός φοιτητής στο Hillsdale College Van Andel Graduate School of Statesmanship και NextGen Washington Fellow στο Institute for Peace and Diplomacy, στο 'The American Conservative'.
Η Ουκρανία έχει ασκήσει έντονες πιέσεις για την άρση όλων των περιορισμών στη χρήση όπλων. Ο ίδιος ο Ζελένσκι θα ταξιδέψει στην Ουάσινγκτον αυτόν τον μήνα για να παρουσιάσει στον Μπάιντεν ένα «σχέδιο νίκης» που φέρεται να περιγράφει την πορεία του Κιέβου για την επίτευξη των πολεμικών του στόχων. Ένα τέτοιο σχέδιο θα περιλαμβάνει αναμφίβολα την απόκτηση και τη χρήση περισσότερων όπλων μεγάλου βεληνεκούς με επιθετικές δυνατότητες για πλήγματα κατά της ίδιας της Ρωσίας.
Μέχρι στιγμής, αυτό δεν έχει συμβεί. Ο πιθανός λόγος είναι ότι ακόμη και οι κατά τα άλλα μυωπικοί πολιτικοί στη Δύση αντιλαμβάνονται πως η δεινή κατάσταση του Κιέβου στο πεδίο της μάχης του αφήνει μία στρατηγική επιλογή: να εμπλακούν περισσότερο οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στη συνέχεια, η Μόσχα σηματοδοτεί ότι το όριο μεταξύ του πολέμου δι' αντιπροσώπων και της ανοιχτής εμπλοκής έχει επιτευχθεί. Το αν αυτό το κατώφλι θα ξεπεραστεί εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα ληφθούν στις αίθουσες της Ουάσιγκτον (και ίσως των Βρυξελλών) τις επόμενες εβδομάδες.
Η Ουκρανία έχει ασκήσει έντονες πιέσεις για την άρση όλων των περιορισμών στη χρήση όπλων. Ο ίδιος ο Ζελένσκι θα ταξιδέψει στην Ουάσινγκτον αυτόν τον μήνα για να παρουσιάσει στον Μπάιντεν ένα «σχέδιο νίκης» που φέρεται να περιγράφει την πορεία του Κιέβου για την επίτευξη των πολεμικών του στόχων. Ένα τέτοιο σχέδιο θα περιλαμβάνει αναμφίβολα την απόκτηση και τη χρήση περισσότερων όπλων μεγάλου βεληνεκούς με επιθετικές δυνατότητες για πλήγματα κατά της ίδιας της Ρωσίας.
Μέχρι στιγμής, αυτό δεν έχει συμβεί. Ο πιθανός λόγος είναι ότι ακόμη και οι κατά τα άλλα μυωπικοί πολιτικοί στη Δύση αντιλαμβάνονται πως η δεινή κατάσταση του Κιέβου στο πεδίο της μάχης του αφήνει μία στρατηγική επιλογή: να εμπλακούν περισσότερο οι Ηνωμένες Πολιτείες. Στη συνέχεια, η Μόσχα σηματοδοτεί ότι το όριο μεταξύ του πολέμου δι' αντιπροσώπων και της ανοιχτής εμπλοκής έχει επιτευχθεί. Το αν αυτό το κατώφλι θα ξεπεραστεί εξαρτάται από τις αποφάσεις που θα ληφθούν στις αίθουσες της Ουάσιγκτον (και ίσως των Βρυξελλών) τις επόμενες εβδομάδες.
Ο σημερινός κίνδυνος έχει επιδεινωθεί σημαντικά τις τελευταίες εβδομάδες από τις αναφερόμενες αλλαγές στις αντίστοιχες πυρηνικές στρατηγικές τόσο της Ρωσίας όσο και των Ηνωμένων Πολιτειών.
Καθώς η Ουκρανία άσκησε πιέσεις για περαιτέρω ικανότητες μεγάλου βεληνεκούς, ο υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Σεργκέι Λαβρόφ βρήκε την ευκαιρία να επιπλήξει περαιτέρω τη Δύση ότι «παίζει με τη φωτιά». Οι Ηνωμένες Πολιτείες «ζητούν μπελάδες» επιτρέποντας πλήγματα στο ρωσικό έδαφος, δήλωσε, και θα ήταν ανεύθυνο από εκείνους που «τους έχουν εμπιστευτεί πυρηνικά όπλα» να εμπλακούν σε ένα τέτοιο απερίσκεπτο μπρα ντε φερ.