 |
| Pic.: Global Times |
Το 2024, οι χώρες BRICS (Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική), ένα ακρωνύμιο που επινοήθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 για αυτές τις αναδυόμενες οικονομίες, επεκτάθηκαν σε BRICS+, καθώς η Αίγυπτος, η Αιθιοπία, το Ιράν, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα αποδέχθηκαν τις προσκλήσεις τους να ενταχθούν στο κλαμπ. Οι δυτικές χώρες δεν προσκλήθηκαν στις ετήσιες συνόδους κορυφής των BRICS, όπου Κινέζοι αξιωματούχοι μιλούσαν δυσοίωνα για μια νέα εποχή που ανατέλλει.
Οι δυτικοί σκεπτικιστές γούρλωσαν τα μάτια τους σε αυτό, υποστηρίζοντας ότι οι γάμοι ευκολίας των χωρών BRICS δύσκολα ανταγωνίζονται τους βαθύτερους δεσμούς της Δύσης. Δεν θα απέρριπτα αυτές τις εξελίξεις ως μια αποτυχημένη μόδα. Σημαντικά κομμάτια του κόσμου έχουν ήδη αρχίσει να συμπεριφέρονται σαν η Δύση να παύει να είναι η κυρίαρχη δύναμη που ήταν κάποτε.
Περνάμε γρήγορα την εποχή κορύφωσης της παγκόσμιας δυτικής ισχύος και επιρροής. Η «κατάρρευση της Δύσης» είναι υπερβολικά εντυπωσιοθηρική. Όμως, βρίσκεται σε εξέλιξη μια μετάβαση από μια εποχή αχαλίνωτης δυτικής παγκόσμιας επιρροής σε μια εποχή αμφισβητούμενης δυτικής επιρροής.
Αυτό δεν χρειάζεται να σημαίνει την καταστροφή της Δύσης. Παρ' όλα αυτά, θα υπάρξουν αλλαγές. Ακόμη και οι μεγαλύτεροι σκεπτικιστές της συνεχιζόμενης οικονομικής ανόδου της Κίνας, ή των μακροπρόθεσμων προοπτικών της Ρωσίας ως αυτοκρατορικού κράτους, ή της βιωσιμότητας του σχεδίου BRICS+, πρέπει να παραδεχτούν ένα πράγμα. Για να διαιωνίσουν οι δυτικές χώρες τον παγκόσμιο ηγετικό τους ρόλο τις επόμενες δεκαετίες, πρέπει να προσαρμοστούν στις μεταβαλλόμενες πραγματικότητες. Σε ό,τι αφορά τα δημογραφικά στοιχεία, το μερίδιο του παγκόσμιου πλούτου, το πολιτιστικό κύρος και άλλους κρίσιμης σημασίας δείκτες πολιτισμικής ισχύος, βρίσκεται σε εξέλιξη μια μεγάλη μετάβαση. Αν και δεν μπορούμε ακόμη να προβλέψουμε ακριβώς πού κατευθύνεται, ορισμένες παρατηρήσεις γίνονται ήδη πιο σαφείς.
Οι τακτικές που κάποτε δούλεψαν για τις δυτικές χώρες για τη διαιώνιση της επιρροής τους, όπως το να βασίζονται στη συνδυασμένη οικονομική βοήθεια των χωρών της G-7 για να επηρεάσουν αποφασιστικά τις παγκόσμιες υποθέσεις, ή να υποθέτουν ότι οι δυτικές χώρες και οι σύμμαχοί τους αντιπροσωπεύουν την κορυφή της νεωτερικότητας για τους άλλους που πρέπει να προσβλέπουν, απλώς δεν πρόκειται να επαρκούν υπό τις μεταβαλλόμενες συνθήκες.
Ο κόσμος βρίσκεται αντιμέτωπος με πραγματική κοσμογονική αλλαγή, καθώς όλο και περισσότερα κέντρα ουσιαστικής δύναμης και επιρροής πολλαπλασιάζονται εκτός της εμβέλειας της Δύσης. Αυτό περιλαμβάνει αντιπάλους όπως η Ρωσία και η Κίνα, αλλά και φαινομενικούς εταίρους της Δύσης όπως η Ινδία, η Τουρκία και η Σαουδική Αραβία, οι οποίοι δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι παραμένουν δέσμιοι της δυτικής ισχύος. Για τη Δύση δεν θα είναι αρκετό να υπομείνει απλώς αυτές τις αλλαγές- πρέπει να ελιχθεί ενεργά για να διατηρήσει την παγκόσμια επιρροή της.
Κάποιοι Δυτικοί θα ήθελαν να εμπνευστούν από τους παγκόσμιους πολέμους και τον Ψυχρό Πόλεμο, όπου οι δυτικές δημοκρατίες μοχθούσαν ενάντια στις αντίπαλες δυνάμεις πριν βγουν θριαμβευτές, επικυρωμένες και διευρυμένες. Αυτές είναι φτωχές αναλογίες για την εξελισσόμενη εποχή του Westlessness, η οποία αντλεί το ιστορικό της επίκεντρο από τις ταραγμένες σχέσεις του παρελθόντος μεταξύ δυτικών και μη δυτικών λαών.
Οι μετα-αποικιακές δυσαρέσκειες μπορούν να αποκτήσουν νέα νοήματα σε μια λιγότερο δυτική εποχή. Έχουν προκύψει όχι μόνο από τις αναμνήσεις της υποταγής τον περασμένο αιώνα, αλλά και από τη διατήρηση της δευτερεύουσας θέσης στις παγκόσμιες υποθέσεις μετά την ανεξαρτησία. Για να πάρουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα, η Γαλλία αγωνίζεται να διατηρήσει την επιρροή της στη Δυτική Αφρική τα τελευταία χρόνια, καθώς οι ντόπιοι έχουν εκδιώξει με ενθουσιασμό τον πρώην αποικιοκράτη σε χώρες όπως το Μάλι και ο Νίγηρας.
Γενικότερα, αρκετές δυτικές κυβερνήσεις έχουν υποστεί παγκόσμια κριτική για την υποστήριξη του Ισραήλ κατά τη διάρκεια του πολέμου του στη Γάζα, μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου.
Αυτή η κριτική χρησιμοποίησε μερικές φορές τη γλώσσα της «αντίστασης στην αποικιοκρατία των εποίκων» για να επικρίνει το Ισραήλ και όσους το υποστηρίζουν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλα δυτικά κράτη.
Όσοι επιθυμούν να φιμώσουν μια τέτοια κριτική θα πρέπει να προειδοποιούνται. Η ποικιλομορφία των φωνών που διαμορφώνουν τις παγκόσμιες υποθέσεις θα αυξηθεί στο μέλλον.Όταν η Νότια Αφρική προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης κατά της διεξαγωγής αυτού του πολέμου από το Ισραήλ, προσελκύοντας την υποστήριξη πολλών άλλων κρατών, ρίξαμε μια ματιά στο μέλλον των παγκόσμιων υποθέσεων... Υπάρχουν γεγονότα και υπάρχουν τάσεις στις παγκόσμιες υποθέσεις. Πάρα πολλοί παρατηρητές επικεντρώνονται στα πρώτα- το να αφιερώσουν χρόνο για να εκτιμήσουν τα δεύτερα γίνεται όλο και πιο ζωτικής σημασίας.
* μέσω interaffairs.ru