Ο MBS μπορεί να είναι πιο ευέλικτος στις σχέσεις με το Ισραήλ απ' ό,τι νομίζετε

instagram.com/mohammed_bin_salman_ksa

Είναι πιθανό να κάνει πίσω στην προϋπόθεση του παλαιστινιακού κράτους για την εξομάλυνση της κατάστασης

Η πρόσφατη τηλεοπτική δήλωση του Σαουδάραβα πρίγκιπα διαδόχου Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν που απέρριψε την εξομάλυνση με το Ισραήλ ελλείψει παλαιστινιακής κρατικής υπόστασης έχει προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον. Ίσως πρόκειται, όπως πιστεύουν ορισμένοι, για τη διαπίστωση ότι το Ισραήλ είναι πέρα από κάθε όριο ακόμη και για τον διαβόητο MBS και πως υπέκυψε στις εγχώριες και διεθνείς πιέσεις για να πάρει αποστάσεις από τα λεγόμενά του περί εξομάλυνσης.

Steven Simon - responsiblestatecraft.org / Παρουσίαση Freepen.gr

Και δεδομένου ότι λίγοι πιστεύουν πως η παλαιστινιακή κρατική υπόσταση είναι στα χαρτιά, το λογικό συμπέρασμα είναι ότι ούτε η εξομάλυνση είναι εφικτή. Η υποτιθέμενη επιθετικότητα του Ισραήλ εναντίον του Λιβάνου και της Συρίας, δύο κρατών που βρίσκονται σε πόλεμο με το Ισραήλ από το 1948, έχει αναφερθεί ως εμπόδιο για την εξομάλυνση.

Υπάρχει μια εναλλακτική άποψη για την τελευταία πιρουέτα του MBS. Έχει κάπως έτσι:

Μέχρι πρόσφατα, ο MBS ήταν πρόθυμος να υποβαθμίσει την παλαιστινιακή διάσταση της εξομάλυνσης. Ενώ ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν έλεγε στους Ισραηλινούς ότι έπρεπε να υπάρχει μια «αξιόπιστη» οδός προς την παλαιστινιακή ανεξαρτησία, ο MBS επιθυμούσε να απαλλαγεί από το πρότυπο της αξιοπιστίας και να προτείνει στην ισραηλινή και την αμερικανική κυβέρνηση πως το κατώφλι για την εξομάλυνση θα ήταν κάποιο είδος απροσδιόριστης διαδικασίας, ανεξάρτητα από την αξιοπιστία της.

Εν τω μεταξύ, μίλησε δημόσια και ιδιωτικά για το συνεχές ενδιαφέρον του για εξομάλυνση. Έτσι, το ερώτημα είναι, ποιος είναι ο «πραγματικός» MBS; Εκείνος που ήθελε να αμβλύνει την προϋπόθεση των διαπραγματεύσεων για την κρατική υπόσταση ή εκείνος που μόλις έβγαλε λόγο στην τηλεόραση επιμένοντας στην ανεξαρτησία πριν από την εξομάλυνση;

Αυτό είναι ένα αμήχανο ερώτημα, δεδομένης της τάσης του να αλλάζει γνώμη. Σχετικά με το Ιράν, την Υεμένη, τον Λίβανο -του οποίου ο πρωθυπουργός MBS είχε απαχθεί το 2017- τη διοίκηση Μπάιντεν, την κατανομή πόρων σε εμβληματικά έργα και άλλα λιγότερο δραματικά ζητήματα, έχει αποδειχθεί ότι είναι ένας ασταθής λήπτης αποφάσεων. Το πού θα καταλήξει και η « σταθερότητα» των αποφάσεών του είναι δύσκολο να προσδιοριστεί. Δεν θα ήταν καθόλου περίεργο, επομένως, αν ο όρος της παλαιστινιακής ανεξαρτησίας ως a priori προϋπόθεση για την εξομάλυνση ανακυκλωνόταν όταν τα αίματα έπεφταν.