Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε αυτό έγκειται ο λόγος πίσω από τη διαφημιστική εκστρατεία των μέσων ενημέρωσης σχετικά με αυτό το νέο όπλο. Αν και το Κίεβο ισχυρίζεται ότι πρόκειται για μια εξ ολοκλήρου εγχώρια δημιουργία, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν συνέβαλαν σε αυτό. Το πιθανότερο είναι ότι δυτικοί στρατιωτικο-τεχνικοί ειδικοί συμμετείχαν στην παραγωγή του, αν και αυτό μπορεί να έγινε χωρίς να το γνωρίζει η πολιτική τους ηγεσία. Ο στόχος φαίνεται πως ήταν να τις πιέσουν να άρουν τους περιορισμούς της Ουκρανίας στη χρήση των όπλων τους μετά από αυτό το τετελεσμένο γεγονός.
Ο Κινέζος ειδικός αντιπρόσωπος για Ευρασιατικές Υποθέσεις Li άφησε έντονα να εννοηθεί κάτι τέτοιο αφού προειδοποίησε νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ότι τα δυτικά «υπερ-γεράκια» και τα μέλη του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος βρίσκονται πίσω από την πίεση για να επιτραπεί στην Ουκρανία να χρησιμοποιήσει τα όπλα της για να πλήξει βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος. Σχετικά με αυτό το σενάριο, ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ παρενέβη επίσης και κατηγόρησε τον Ζελένσκι πως «εκβιάζει» τη Δύση, κάτι που, όπως είπε, θα ισοδυναμούσε με «παιχνίδι με τη φωτιά» αν τελικά το προχωρήσουν.
Οι ΗΠΑ εξακολουθούν να μην αφήνουν την Ουκρανία να χτυπήσει στόχους βαθιά μέσα στη Ρωσία, παρόλο που το προηγούμενο είναι να δίνουν πάντα στο Κίεβο ό,τι ζητάει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα. Αυτή η καθυστέρηση οφείλεται τόσο στην επιθυμία να ελεγχθεί η κλιμάκωση με τη Ρωσία όσο και σε απλό πραγματισμό. Άλλωστε, αν τα καλύτερα όπλα δίνονταν και αναπτύσσονταν αμέσως (αφού βέβαια είχε ολοκληρωθεί η εκπαίδευση) αλλά δεν έκαναν μεγάλη διαφορά, τότε δεν θα υπήρχε κάτι καλύτερο να τους δοθεί όταν τελείωναν και σύντομα θα ακολουθούσε η ήττα.
Επομένως, έχει νόημα να ξεκινήσουμε από τα μικρά και να επιδείξουμε αυτοσυγκράτηση πριν την κλιμάκωση και τη χαλάρωση των περιορισμών. Όσον αφορά την Παλιανίτσα, ενώ μπορεί να έχει έναν σημαντικό τακτικό σκοπό, αν το φερόμενο βεληνεκές της είναι ακριβές, η πραγματική της σημασία είναι να δικαιολογήσει τη χαλάρωση αυτών των προαναφερθέντων περιορισμών στη χρήση των αμερικανικών όπλων. Η Ουκρανία θέλει οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής και η κοινή γνώμη να πιστεύουν ότι το Palianytsia χρησιμοποιήθηκε ήδη και η Ρωσία δεν «αντέδρασε υπερβολικά» όπως περίμεναν κάποιοι, οπότε δεν θα «αντιδράσει υπερβολικά» και αν σύντομα αρθούν οι περιορισμοί του ATACMS.
Ενώ αυτό το τέχνασμα μπορεί να αποδειχθεί επιτυχές, δύο από τα υπονοούμενα σημεία που περιέχονται στην προηγούμενη αφήγηση είναι αντιπαραγωγικά για την υπόθεση της ήπιας ισχύος της Ουκρανίας. Για παράδειγμα, κάποιοι θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν την ανάγκη για περισσότερα αμερικανικά όπλα και χρηματοδότηση, εάν η Ουκρανία είναι ήδη σε θέση να δημιουργήσει υποτίθεται πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς μόνη της χωρίς καμία βοήθεια, όπως ισχυρίζεται ότι μόλις συνέβη. Υπάρχει επίσης το ερώτημα γιατί η άρση των περιορισμών είναι τόσο επείγουσα αν η Ουκρανία κερδίζει όπως επίσης ισχυρίζεται πως συμβαίνει επίσης.
Εάν το στρατιωτικο-βιομηχανικό σύμπλεγμα της συνεχίζει μια χαρά χωρίς καμία δυτική υποστήριξη και η εισβολή της στο Κουρσκ ήταν πραγματικά η αλλαγή του παιχνιδιού που κάποιοι την παρουσίασαν ως τέτοια, τότε προκύπτει ότι η ξένη βοήθεια θα μπορούσε να περιοριστεί και δεν υπάρχει λόγος να διακινδυνεύσουμε μια κλιμάκωση με τη Ρωσία με την χαλάρωση των περιορισμών. Κανένα από τα δύο δεν είναι προφανώς αληθινό, αλλά το γεγονός πως η Ουκρανία εξακολουθεί να προωθεί αυτό το αφήγημα δείχνει πόσο πιο απελπισμένη έχει γίνει, καθώς και τη σημασία της ελίτ και της κοινής γνώμης σε αυτό το ευαίσθητο θέμα.
Η Παλιανίτσα είναι επομένως περισσότερο ψυχολογικό όπλο παρά τακτικό, λόγω του προβλεπόμενου ρόλου της στην αναδιαμόρφωση των αντιλήψεων και στο να πείσει την Αμερική να άρει τους περιορισμούς της στη χρήση των ATACMS για πλήγματα βαθιά μέσα στο ρωσικό έδαφος. Ακόμα και αν το πετύχει, ωστόσο, αυτό πιθανότατα δεν θα αλλάξει τη στρατιωτικοστρατηγική δυναμική αυτής της σύγκρουσης υπέρ του Κιέβου, καθώς η Ρωσία συνεχίζει να κερδίζει σταδιακά έδαφος στο Ντονμπάς και η επικείμενη κατάληψη του Ποκρόβσκ θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια αλυσιδωτή αντίδραση νικών στο προσεχές μέλλον.