 |
| pixabay / sentidocomun |
Του Στρατή Μαζίδη
Στον αντίποδα 7.624 γεννήσεις προήλθαν από αλλοδαπές μητέρες παγιώνοντας το σταθερό ποσοστό τους σε μια χώρα που αργά αλλά σταθερά αλλάζει χέρια. Την ίδια ώρα οι θρησκευτικοί γάμοι αποτελούν μόλις το 38,6% στο σύνολο των γάμων και των συμφώνων διαβίωσης, τα οποία κερδίζουν διαρκώς έδαφος.
Κι όλα αυτά σε μια χώρα που όπως είδαμε σε πρόσφατα τηλεοπτικά ρεπορτάζ δέχεται κατά κύματα παρανόμως εισερχομένους είτε από τη θάλασσα είτε από την στεριά [μα δεν ήταν αδιαπέραστα τα σύνορά μας κ. πρωθυπουργέ;].
Οι Ελληνες δεν κάνουν οικογένεια. Δε θέλουν ευθύνες. Δεν είναι μόνο θέμα χρημάτων. Φυσικά παίζει σημαντικό ρόλο το ότι είσαι ενοικιαστής του σπιτιού σου με τον ΕΝΦΙΑ, πως σε γδέρνουν με τους λογαριασμούς ρεύματος, ότι σου ρουφάνε το μεδούλι με τον ΕΦΚ στα καύσιμα, πως βάζουν εισοδηματικά κριτήρια και άπειρος κόσμος στερείται όχι μόνο των επιδομάτων τέκνων αλλά ακόμη και των κουπονιών για τα βιβλία του ΟΑΕΔ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό.
Κάποτε, πολύ φτωχότεροι οι Ελληνες έκαναν μεγάλες οικογένειες. Τώρα το αποφεύγουν Άντε κάποιοι να κάνουν ένα παιδί να μη σβήσει το όνομα. Ό,τι τους θυμίζει δέσμευση και θυσία, δεν το αντέχουν πια. Έγιναν νωθροί. Ενώπιον ποιου Θεού να παντρευτούν; Πλέον αποφεύγουν και το δήμαρχο. Για αυτό και πολλοί προτιμούν το σύμφωνο συμβίωσης διότι είναι ένα τίποτε.
Γνωρίζω πολλούς που δεν έκαναν οικογένεια, αλλά ενοχλούνται από την υπό διαμόρφωση κατάσταση. Ούτε άνεργοι είναι, ούτε στο δρόμο βρίσκονται. Έβαλαν λοιπόν κι αυτοί το λιθαράκι τους για να τελειώσουμε ως έθνος σε αυτή τη γωνία της γης. Η οικογένεια θέλει συμβιβασμούς, γερό στομάχι και αντοχές. "Έχεις παιδιά; Να τα χαίρεσαι. Δεν έχεις; Να χαίρεσαι" έλεγαν οι παλιοί. Ή αν προτιμάτε, βαριά η καλογερική αλλά ασήκωτος ο γάμος.
Βαριόμαστε να πάμε στο σούπερ μάρκετ, ακόμη και τον καφέ τον παραγγέλλουμε απέξω, ποιος να ασχοληθεί με παιδιά κτλ; Αν τουλάχιστον γίνονταν και μεγάλωναν μέσω καμιάς εφαρμογής, ίσως να ήταν αλλιώς τα πράγματα. Ακούγονται λίγο κυνικά όλα αυτά, όμως είναι πραγματικότητα.
Στην αντιπέρα όχθη όλες αυτές οι νεαρές που έρχονται παράνομα στην Ελλάδα δεν σταματούν να γεννούν. Κι ενώ θεωρητικά διαβιούν πολύ δυσκολότερα, δεν εμποδίζονται. Δεν αποφεύγουν τις ευθύνες της οικογένειας. Κάτι δείχνει αυτό.
Να μην απορούμε όμως όταν ολόκληρες ιστορικές γειτονιές και συνοικίες αλλάζουν "ιδιοκτησία". Είναι φυσικός νόμος να γεμίζει το κενό. Αν δεν το γεμίσουμε εμείς - που εν προκειμένω το δημιουργήσαμε - κάποιοι άλλοι θα το αναπληρώσουν μέχρι που κάποια στιγμή το τιμόνι της χώρας θα φύγει από τα δικά μας χέρια.
Θα κλείσω με ένα ρεπορτάζ του Αθηναϊκού Πρακτορείου που δημοσιεύεται στο capital.gr για το 15ο Πανελλήνιο Συνέδριο Μικρών Νησιών που πραγματοποιήθηκε 4-6 Οκτωβρίου στη Μήλο με τίτλο "Το 2050 ο πληθυσμός της Ελλάδας θα έχει υποχωρήσει στα 7,5 εκατ. - Χωριά δεν έχουν καταγράψει ούτε μία γέννηση εδώ και χρόνια".
Φανταστείτε τώρα τον αντίκτυπο σε μια σειρά τομέων όπως πχ στην στελέχωση των Σωμάτων Ασφαλείας ή το πως θα εξελιχθούν τα πράγματα στο συνταξιοδοτικό όταν δε θα υπάρχουν εργαζόμενοι που σημαίνει ότι είτε κάποια στιγμή οι συντάξεις θα ισοπεδωθούν όπως η Δρέσδη το Β' ΠΠ ή θα πάμε σε κεφαλαιοποιητικό σύστημα.
Για αυτό σας λέω... Καληνύχτα... Μολονότι μόνο καλή δεν προμηνύεται...