 |
| Photo: Public domain |
Lorenzo Maria Pacini - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η BlackRock προσγειώνεται στην Ιταλία
Στα τέλη Ιουλίου του 2024, ο γίγαντας BlackRock, το μεγαλύτερο επενδυτικό ταμείο στον κόσμο, κατέγραψε πρωτοφανείς ζημίες, βλέποντας 1,7 τρισεκατομμύρια δολάρια να γίνονται καπνός μέσα σε λίγους μήνες. Τον Αύγουστο, ανακαλύφθηκε ότι κορυφαία στελέχη του αμερικανικού fund, όπως ο διευθύνων σύμβουλος Larry Fink και ο πρόεδρος Shapiro, είχαν πουλήσει τις μετοχές τους έναντι 54 εκατομμυρίων δολαρίων. Το ταμείο στο οποίο είναι αποθηκευμένος ο πλούτος των ισχυρότερων τραπεζικών οικογενειών του κόσμου αιμορραγεί και οι καρχαρίες που το διοικούν φάνηκε να απογειώνονται.
Ορισμένες κινήσεις θα έπρεπε να μας είχαν προειδοποιήσει ότι κάτι επρόκειτο να συμβεί. Ποτέ δεν είναι εύκολο να προβλέψει κανείς την ουσία του θέματος, γιατί πρόκειται για οικονομικές συναλλαγές σε πολύ υψηλά επίπεδα και οι κρυφές περιοχές μπορεί να είναι πολλές. Το βέβαιο είναι πως μια φυγή κεφαλαίων, ή μάλλον ένα ξεπούλημα, υποδηλώνει πάντα κάτι αρνητικό.
Και πράγματι κάτι συνέβη.
Η Μελόνι πήγε στη Νέα Υόρκη στις 23 Σεπτεμβρίου για να παραλάβει το βραβείο Global Citizen Award, ένα βραβείο από το Atlantic Council, την κύρια δεξαμενή σκέψης του ΝΑΤΟ. Παραλαμβάνει το αγαλματίδιο από τον Elon Musk και στην ομιλία της υποστηρίζει την υπεράσπιση των λεγόμενων «δυτικών αξιών» ως απάντηση στις απολυταρχίες του υπόλοιπου κόσμου. Η εκδήλωση, σημειωτέον, πραγματοποιήθηκε σε συνδυασμό με την 79η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, για να θυμίσουμε ποιος είναι υπεύθυνος για ποιον.
Η αξία της Ιταλίδας πρωθυπουργού; Η υποστήριξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση, τα μεγάλα χρηματικά ποσά και οι εξοπλισμοί που στάλθηκαν στην Ουκρανία, η προεδρία της G7 το 2024 και το έργο που επιτέλεσε για την ενίσχυση της Ατλαντικής Συμμαχίας. Ένα πραγματικό «αμερικανικό κορίτσι».
Την επόμενη ημέρα, ενθουσιασμένη από τους πανηγυρισμούς, η Meloni συναντήθηκε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Fink, τον επικεφαλής της BlackRock. Η οποία - μαθαίνουμε - θα μπορούσε να βοηθήσει την κυβέρνηση με πολλούς τρόπους. Βέβαια, όπως γνωρίζουμε, η βοήθεια δεν είναι ποτέ «δωρεάν», αλλά περιλαμβάνει πάντα ένα αντάλλαγμα. Τι πρέπει να είπαν οι δυο τους ο ένας στον άλλον;
Οι πρώτες οικονομικές κινήσεις
Είτε σας αρέσει είτε όχι, τις τελευταίες ημέρες, η κυβέρνηση Μελόνι επέτρεψε στην BlackRock να υπερβεί το όριο του 3% στη Leonardo, την κύρια εταιρεία του αμυντικού τομέα υπό ιταλική σημαία. Στην πραγματικότητα, το αμερικανικό fund έχει γίνει ο μοναδικός ιδιώτης μέτοχος με τέτοιο ποσοστό. Πρόκειται για ένα ακόμη ποιοτικό άλμα στην παρουσία στην Ιταλία ενός από τα τρία μεγάλα επενδυτικά ταμεία, Black Rock, Vanguard και State Street, το οποίο είναι πλέον ο κύριος ξένος επενδυτής σε εταιρείες εισηγμένες στο Χρηματιστήριο του Μιλάνου. Η BlackRock είναι παρούσα κυριολεκτικά παντού: σε τράπεζες όπως η UniCredit, η BPM, η Mediobanca, η Intesa San Paolo, αλλά και σε εταιρείες όπως η Ferrari, στον τομέα των τηλεπικοινωνιών με την Prysmian, στα φαρμακευτικά προϊόντα με την Stellantis, στην ενέργεια με την Eni και την Enel, και σε άλλες εταιρείες πολλαπλών υπηρεσιών.
Αλλά δεν είναι μόνο αυτό: στον ορίζοντα βρίσκεται το θέμα των ιδιωτικοποιήσεων που έχουν ανακοινωθεί, μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Προκειμένου να γυρίσουν οι λογαριασμοί του νόμου για τον προϋπολογισμό, η κυβέρνηση πρέπει να ιδιωτικοποιήσει τουλάχιστον 6 δισεκατομμύρια ευρώ, τα μισά από τα οποία έχουν ήδη ληφθεί μέσω των ιδιωτικοποιήσεων στην Eni. Το υπόλοιπο θα ληφθεί προφανώς από την Poste Italiane, μια κρατική εταιρεία που είχε εξαιρετική ανάπτυξη το 2024. Μια άλλη επίθεση σχεδιάζεται στην Ferrovie dello Stato, η οποία έχει ήδη ιδιωτικοποιηθεί σε μεγάλο βαθμό εδώ και χρόνια και βρίσκεται στο στόχαστρο κυβερνητικών επιτροπών. Δεν γνωρίζουμε επίσης πόσα ακριβώς έχουν υποσχεθεί στον Fink στον τομέα της ενέργειας και της τεχνολογίας, ιδίως όσον αφορά την κυβερνο-ενημέρωση και την ψηφιοποίηση.
Οι επιχειρήσεις αυτές αντιπροσωπεύουν έναν πολύ ισχυρό πολιτικό στραγγαλισμό από τις ΗΠΑ στην Ιταλία, αλλά και στην Ευρώπη γενικότερα. Πιθανόν να υπάρξουν μεγάλες συγχωνεύσεις ευρωπαϊκών εταιρειών και κεφαλαιακών ταμείων, ή ίσως κάτι ακόμη μεγαλύτερο. Αυτό που είναι ήδη σαφές είναι ότι η πολιτική κυριαρχία, όχι μόνο η οικονομική κυριαρχία, δέχεται περαιτέρω επίθεση και τίθεται υπό έλεγχο. Γιατί ξέρετε, στον 20ό αιώνα η οικονομία ξεπέρασε την πολιτική και έγινε η κύρια μηχανή της, σύμφωνα με τα λόγια του Καρλ Μαρξ.
Στο δρόμο του βαμβακιού
Κεντρικό ρόλο σε όλη αυτή την επιχείρηση παίζει η προσκόλληση στον Δρόμο του Βαμβακιού, στον οποίο συμμετέχει η Ιταλία ως ηγέτιδα χώρα στην πρώτη φάση. Η PGII, Partnership for Global Infrastructure and Investment, για την οποία μιλήσαμε πρόσφατα σε σχέση με τα γεγονότα στην Τεργέστη, δημιουργήθηκε για να προσπαθήσει να αντιμετωπίσει τη Silky Way που επιθυμούν οι BRICS+, επιδιώκοντας να συνδέσει την Ευρώπη, τα Εμιράτα και την Ινδία για τη μεταφορά φυσικού αερίου, πετρελαίου και αγαθών μέσω της ξηράς.
Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι πως το κράτος του Ισραήλ συμμετείχε επίσης στο σχέδιο, το οποίο επρόκειτο να λειτουργήσει ως λιμάνι στη Μεσόγειο... φτάνοντας τελικά στην Τεργέστη!
Η απαλλαγή από τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ ήταν ίσως μια αναγκαία ενέργεια για την υλοποίηση αυτής της στρατηγικής, η οποία φέρνει δυναμικά κοντά τις ΗΠΑ και την ΕΕ. Κρίμα που ο Άξονας της Αντίστασης δεν είναι τόσο αδύναμος όσο νόμιζαν οι δυτικοί ολιγάρχες.
Στη Νέα Υόρκη, θυμηθείτε, ο Νετανιάχου έδειξε ακόμη και δύο χάρτες για τον Βαμβακόδρομο, ο ένας με τίτλο «Το Μπέλσινγκ» που δείχνει τον Βαμβακόδρομο και τις περιοχές που επηρεάζονται, ο άλλος με τίτλο «Η κατάρα» που δείχνει τις «κακές» χώρες της Αντίστασης. Ξέρετε, όταν υπάρχει ανάγκη για κάποια μεγάλη οικονομική συμφωνία, οι ΗΠΑ είναι πολύ καλές στο να ξεκινούν πολέμους.
Ένα πρόβλημα δουλείας
Δεν αποτελεί ασφαλώς μυστήριο ότι η κυβέρνηση της νεοφιλελεύθερης, ατλαντικής Δεξιάς της Τζόρτζια Μελόνι προσανατολίζεται σε μια μεγάλη αγάπη για τη διεθνή υψηλή χρηματοδότηση. Στην προεκλογική εκστρατεία λέγονται τόσα πολλά ωραία πράγματα, τα οποία σχεδόν ποτέ δεν αντιστοιχούν σε αυτά που θα υλοποιηθούν στην πραγματικότητα από την κυβέρνηση. Η Μελόνι, για παράδειγμα, υποσχέθηκε να επιτεθεί στις μεγάλες τράπεζες και να φορολογήσει τα κέρδη τους... και σήμερα βρίσκεται αντί να ξεπουλάει τη χώρα σε ένα επενδυτικό ταμείο. Αστείο δεν είναι;
Στην πραγματικότητα, αυτό είναι ένα modus operandi που χαρακτηρίζει πλέον σε μεγάλο βαθμό την πολιτική στη Δύση σε κάθε γεωγραφικό πλάτος, δεξιά και αριστερά. Η πολιτική στη Δύση είναι πλέον εξ ολοκλήρου κομισάριος των αμερικανικών τραπεζών και των μεγάλων επενδυτικών ομίλων. Οι οίκοι αξιολόγησης και ο διαρκής εκβιασμός του spread είναι αυτοί που αποφασίζουν για τις πολιτικές γραμμές των κυβερνήσεων, και όταν μια κυβέρνηση δεν συμμορφώνεται με τις εντολές, μπαίνει σε κρίση ή πέφτει. Ένα είδος «χρηματοπιστωτικού πραξικοπήματος» που αρκετές χώρες σε όλο τον κόσμο έχουν πλέον γνωρίσει.
Οι πολιτικοί τόσο στη Δεξιά όσο και στην Αριστερά εμφανίζονται όλο και περισσότερο ως απλοί μπάτλερ στην υπηρεσία του μεγάλου χρηματιστικού κεφαλαίου, αυτού που αποφασίζει κυρίαρχα τις πολιτικές γραμμές στο όνομα του δικού του συμφέροντος. Έτσι λειτουργεί η νεοφιλελεύθερη χρηματοπιστωτική πλουτοκρατία.
Η Ιταλία είναι μέσα στο παιχνίδι, πρέπει να δεχτεί όλο το πακέτο. Αν δεν το κάνει, όχι μόνο η κυβέρνηση - που είναι ήδη πολύ εύθραυστη - θα καταρρεύσει, αλλά και ολόκληρη η χώρα, η οποία βρίσκεται ήδη σε πλήρη καταστροφή.
Είναι απαραίτητο να παραθέσουμε τα λόγια του μεγάλου ποιητή Οβιδίου: «video meliora proboque, deteriora sequor», ή «βλέπω το καλύτερο και το εγκρίνω, αλλά ακολουθώ το χειρότερο».
Η Ιταλία είναι μια χώρα υπό αμερικανική στρατιωτική κατοχή από το 1945 και υπό πολιτιστική, οικονομική και πολιτική αποικιοποίηση από το 1946. Σήμερα ένας νέος αφέντης προστίθεται στην πλειονοτική ολιγαρχία των δουλεμπόρων της: BlackRock.