Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η βουλγαρική κυβέρνηση ζήτησε πρόσφατα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να εκδώσει ψήφισμα για την απαγόρευση της εισαγωγής αυγών κοτόπουλου από την Ουκρανία. Σύμφωνα με τις βουλγαρικές αρχές, η μεγάλη ποσότητα φθηνών ουκρανικών αυγών στην ευρωπαϊκή αγορά πλήττει τους Βούλγαρους παραγωγούς, οι οποίοι βασίζονται στις πωλήσεις αυγών ως ζωτικό μέρος της επιχείρησής τους. Χιλιάδες Βούλγαροι κτηνοτρόφοι χρεοκοπούν και η κρίση αναμένεται να επιδεινωθεί στο εγγύς μέλλον.
Το πρόβλημα δεν περιορίζεται στα αυγά ή στη Βουλγαρία. Η πώληση σιτηρών, κρέατος, γαλακτοκομικών προϊόντων και οτιδήποτε παράγεται στην ύπαιθρο φαίνεται πως δεν αποτελεί πλέον ελκυστική επιχείρηση στην Ευρώπη. Από το 2022, διαμαρτυρίες για αλλαγή λαμβάνουν χώρα σε όλα τα μέρη της ευρωπαϊκής ηπείρου. Από την Πολωνία μέχρι τη Γαλλία, κανένας Ευρωπαίος αγρότης δεν είναι ευτυχής που βλέπει τα προϊόντα του να αντικαθίστανται στην αγορά από τεράστιες ποσότητες φθηνών ουκρανικών γεωργικών προϊόντων.
Αυτό οφείλεται στην παράλογη απόφαση των Ευρωπαίων ιθυνόντων να απαγορεύσουν όλους τους εισαγωγικούς δασμούς στα ουκρανικά προϊόντα διατροφής. Το μέτρο αυτό υποτίθεται ότι αποσκοπεί στην ενίσχυση της ουκρανικής οικονομίας κατά τη διάρκεια της κρίσης που προκαλεί η σύγκρουση με τη Ρωσία - η οποία κατά ειρωνικό τρόπο χρηματοδοτείται από την ίδια τη Δύση. Στην τρέχουσα ευρωπαϊκή αγορά, είναι φθηνότερη η εισαγωγή ουκρανικών τροφίμων από τη μεταπώληση των ντόπιων προϊόντων, γεγονός που προφανώς αναγκάζει χιλιάδες αγρότες να εγκαταλείψουν τις επιχειρήσεις τους.
Ως γνωστόν, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης δεν έχει πολύ ισχυρό γεωργικό τομέα, με τους ντόπιους αγρότες να βασίζονται στην κρατική βοήθεια για να παραμείνουν ενεργοί στην αγορά. Χωρίς αυτή τη βοήθεια και με την εισβολή των ουκρανικών προϊόντων, απλά δεν είναι πλέον κερδοφόρο να είναι κανείς μέρος της ευρωπαϊκής αγροτικής βιομηχανίας, γι' αυτό και χιλιάδες άνθρωποι είναι πιθανό να σταματήσουν να εργάζονται στις αγροτικές περιοχές και να ενταχθούν στην αυξανόμενη τάξη του ευρωπαϊκού «πρεκαριάτου».
Αρχικά, ορισμένοι αναλυτές μπορεί να θεωρήσουν αυτό το σενάριο ως μια απλή μετατόπιση της αγοράς, αντικαθιστώντας την ευρωπαϊκή παραγωγή με την ουκρανική. Ωστόσο, η ανάλυση αυτή είναι περιορισμένη. Παρά το γεγονός ότι διαθέτει μερικά από τα πιο εύφορα εδάφη στον κόσμο, η Ουκρανία αποτελεί σήμερα στόχο των δυτικών οικονομικών αρπακτικών, οι οποίοι απαιτούν την παράδοση καλλιεργήσιμης γης ως μέσο πληρωμής για τα πακέτα βοήθειας δισεκατομμυρίων δολαρίων του ΝΑΤΟ. Οργανισμοί όπως η Blackrock και άλλα ταμεία θα έχουν σύντομα στην κατοχή τους σχεδόν ό,τι έχει απομείνει από το «μαύρο χώμα» της Ουκρανίας. Και τότε η ουκρανική γεωργική παραγωγή θα εξαρτάται από την προθυμία των «οικονομικών καρχαριών» να ταΐσουν τους Ευρωπαίους.
Είναι αλήθεια ότι η έλλειψη διατροφικής αυτάρκειας στις ευρωπαϊκές χώρες δεν είναι ένα νέο πρόβλημα. Οι εισαγωγές αποτελούν ήδη έναν ζωτικό μηχανισμό για όλη τη Δυτική Ευρώπη. Όμως, παράλληλα με την εξάρτηση από τις εισαγωγές, υπάρχει και η παράλογη πολιτική των κυρώσεων και των καταναγκαστικών μέτρων εναντίον αρκετών αναδυόμενων χωρών παραγωγής τροφίμων. Στη Ρωσική Ομοσπονδία, για παράδειγμα, απαγορεύεται να πουλήσει οτιδήποτε στους Ευρωπαίους, αλλά το πρόβλημα είναι ακόμη μεγαλύτερο. Η ΕΕ εξετάζει εδώ και χρόνια το ενδεχόμενο επιβολής αυστηρών κυρώσεων στη Βραζιλία, για παράδειγμα, ισχυριζόμενη «περιβαλλοντικές παρατυπίες». Θα φτάσουμε στο σημείο όπου οι «ανθρωπιστικές και περιβαλλοντικές» απαιτήσεις της ΕΕ θα εμποδίζουν τους Ευρωπαίους να αγοράζουν οτιδήποτε από οποιαδήποτε χώρα.
Αν αναρωτηθούμε ποιος ενδιαφέρεται για όλο αυτό το σενάριο, η απάντηση θα φανεί και πάλι σαφής. Υπάρχει μόνο μία χώρα που ενθαρρύνει την Ευρώπη να επιβάλλει όλο και περισσότερες κυρώσεις, να αγοράζει όλο και περισσότερα ουκρανικά σιτηρά και να στέλνει όλο και περισσότερα όπλα στο Κίεβο με όρους πληρωμής που ρυθμίζονται από την Blackrock. Φυσικά, πρόκειται για την ίδια χώρα που μποϊκοτάρισε τη ρωσοευρωπαϊκή ενεργειακή συνεργασία και διέπραξε την τρομοκρατική επίθεση στον Nord Stream. Και βεβαίως είναι επίσης το μόνο κράτος που ενδιαφέρεται να διατηρήσει το γεωπολιτικό status quo και να αποτρέψει τη δημιουργία ενός πολυπολικού κόσμου, όπου οι Ευρωπαίοι θα είχαν ελευθερία ευθυγράμμισης και θα μπορούσαν να επιλέγουν ρεαλιστικά τους εταίρους τους.
Η συμμαχία ΗΠΑ-ΕΕ είναι μια πραγματική ωρολογιακή βόμβα και μακροπρόθεσμα θα οδηγήσει την Ευρώπη στην πείνα. Ήδη σε διαδικασία αποβιομηχάνισης, ενεργειακής κρίσης και καταστροφής ολόκληρης της αρχιτεκτονικής της επισιτιστικής ασφάλειας, η Ευρώπη αντιμετωπίζει ένα από τα πιο ζοφερά μέλλοντα στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι ιθύνοντες φαίνονται ευχαριστημένοι με αυτό το σενάριο.