 |
| pixabay / SAED |
Του Στρατή Μαζίδη
Καταρχήν κανείς δε λέει το αυτονόητο, ότι δηλαδή όπου υπάρχει αυξημένη παραβατικότητα, αυτό οφείλεται στη φτώχεια. Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να κοροϊδεύει τους πάντες ότι μας έβγαλε από τα μνημόνια και η ΝΔ να μιλά για Ελλάδα 2.0 [στο μηδέν συμφωνούμε] αλλά από το 2007 η χώρα βιώνει οικονομική κρίση. Μειώθηκε ο ΦΠΑ; Έπεσε ο φόρος στα καύσιμα; Καταργήθηκε ο ΕΝΦΙΑ; Πληρώνουμε λογική τιμή για ρεύμα όπως σε άλλες χώρες; Πέφτουμε το βράδυ ήρεμοι για ύπνο; Αυτοί που βγήκαν από την αγορά εργασίας πριν 12-13 χρόνια ξαναμπήκαν με τις ίδιες αποδοχές; Αρά ποια μνημόνια καταργήθηκαν και για ποια ανάπτυξη μιλάμε;
Ακόμη και τα σπίτια που ζει ο κόσμος, δεν είναι δικά του όταν πρέπει να πληρώνει ΕΝΦΙΑ, δηλαδή ενοίκιο. Τουλάχιστον παλιά, μπορεί να μην είχες να φας, να σου έκοβαν το ρεύμα ή το τηλέφωνο αλλά είχες το σπίτι σου. Δεν μπορούσε να σε πειράξει κανείς.
Αναρωτιέται κανείς πως αισθάνεται ένα παιδί όταν βλέπει τον πατέρα να μαραζώνει άνεργος; Τη μάνα να γκρινιάζει που την ξεζουμίζουν στη δουλειά για ψίχουλα; Όταν ζητά πράγματα και του λένε όλο "όχι"; Σα γίνεται καθημερινός μάρτυρας εντάσεων και διαφωνιών που πηγάζουν από τη φτώχεια; Ένα μέλος συμμορίας μιλώντας σε εκπομπή της Σοφίας Παπαϊωάννου στην ΕΡΤ έλεγε πως "παίρνουμε αυτό που δικαιούμαστε". Το ακούει η πολιτεία αυτό;
Αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα σχολεία που έβγαζαν κάποτε μαθητές του 13, του 15, του 18 που ήξεραν ποιοι είναι, τι γλώσσα μιλάνε από που προέρχονται, που ζουν και που πιστεύουν, σήμερα βγάζουν πολίτες δίχως ουσιαστική ταυτότητα; Επίσης ξέρουμε ότι η εκπαιδευτική κοινότητα είναι ουσιαστικά ακρωτηριασμένη ως προς την επιβολή της πειθαρχίας αφού τα χέρια των διευθύνσεων των σχολείων είναι δεμένα;
Αναγνωρίζουμε ότι τα διάφορα τραγούδια με τα εκατομμύρια θεάσεων στις νεαρές ηλικίες προμοτάρουν συχνά έναν παραβατικό τρόπο ζωής, κι ενώ οι διάφορες πλατφόρμες λογοκρίνουν τα πάντα, αυτά τα αφήνουν ανενόχλητα να μαζεύουν θεάσεις και κέρδη; Έχουμε δει το περιεχόμενο ορισμένων ηλεκτρονικών παιχνιδιών; Καταλαβαίνουμε πως προωθείται το μήνυμα της παραβατικότητας ως τρόπος ζωής;
Επιπλέον τα ΜΜΕ προωθούν τη βία και τα δράματα. Αυτά πουλάνε σε εκείνους που κρατούν την τηλεόραση ανοικτή. Ακόμη και το κράτος διοικεί μέσω της βίας. Βίας δεν είναι μόνο το ξύλο. Βία είναι το "σηκώνεις το μανίκι ή πας σπίτι σου", ή "βάζεις pos - για να παίρνουν οι τράπεζες μερτικό - αλλιώς πρόστιμο", "κλείνεσαι μέσα αλλιώς πρόστιμο" και τόσα άλλα.
Φυσικά υπάρχουν και τα κακομαθημένα παιδιά. Αυτά που τα έχουν όλα, αλλά στερούνται τους γονείς τους, μεγαλώνουν μόνα τους και σκοντάφτουν.
Αλλά και πώς αντιμετωπίζεται η βία, τουλάχιστον σε - ας το πούμε - απλά περιστατικά; Με δικογραφίες που τραβάνε για χρόνια, μια φυλάκιση με αναστολή ή μια φυλάκιση όπου βγαίνεις σε χειρότερη κατάσταση από αυτή κατά την οποία μπήκες; Γιατί να μην υποχρεώνεται κάποιος άμεσα σε κοινωνική εργασία; Να βοηθήσει ΑμΕΑ, παιδιά σε ορφανοτροφεία, ηλικιωμένους σε οίκους ευγηρίας κ.ο.κ.; Σε απλά ελληνικά. Πέντε κιλά κακό έκανες, είκοσι κιλά καλό θα πρέπει να κάνεις.
Δε δικαιολογώ τίποτε και κανέναν. Αλλά όταν έχεις να αντιμετωπίσεις μια ασθένεια, πρέπει πρώτα να κάνεις εξετάσεις, να διαπιστώσεις τι και γιατί συμβαίνει ώστε μετά να δεις πιο θεραπευτικό σχήμα θα ακολουθήσεις και μάλιστα άμεσα.