Πού υπάρχει μεδούλι να ρουφήξουμε; Ούτε οι νταβατζήδες δεν σκέφτηκαν να βάλουν χέρι στα φιλοδωρήματα...

unsplash / Fred Moon

Η φορολόγηση των φιλοδωρημάτων που δίνονται μέσω πληρωμών με κάρτα έρχεται να απασχολήσει την επικαιρότητα. Θα πει κανείς, μα δεν αποτελούν εισόδημα; Αποτελούν αλλά με ποιο δικαίωμα θα πάει το κράτος - λήσταρχος σε κάποιον που με τα φορολογημένα χρήματά του θέλει να αφήσει Χ ευρώ φιλοδώρημα στον άνθρωπο που τον εξυπηρέτησε;

Του Στρατή Μαζίδη

Ζούμε σε μια χώρα όπου διαρκώς ασχολούμαστε με μια ΑΑΔΕ, με φόρους, με δόσεις φόρων, με υποχρεωτικότητες, με νομοθετημένα κέρδη ελευθέρων επαγγελματιών, με το κράτος συνιδιοκτήτη όσων ενοικιάζουν ακίνητα, με ΕΦΚ στα ουράνια, με τους πολίτες ενοικιαστές των σπιτιών τους ελέω ΕΝΦΙΑ.

Το ελληνικό κράτος ταιριάζει θαυμάσια στην περιγραφή του αποστόλου Πέτρου για τον διάβολο όταν στην Α' επιστολή του αναφέρει «ὡς λέων ὠρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ».

Οι πουπουλένιοι πολιτικοί μας, των οποίων η πλειοψηφία έχει ως μόνη εργασιακή εμπειρία την παρουσία του στα έδρανα της Βουλής, βρήκαν ψαχνό για να το ταΐσουν στο αναποτελεσματικό, πλαδαρό και υπερμεγέθες κράτος. 

Θα πάμε δηλαδή στα παιδιά που αναζητούν ένα μεροκάματο για να μην επιβαρύνουν τους γονείς τους, στους γονείς που συντηρούν τα σπίτια τους πως από αυτό το εξτραδάκι που βγάζετε επειδή ξεπατώνεστε αμέτρητες ώρες να σερβίρετε, να αντιμετωπίζετε με χαμόγελο τον κάθε παράξενο πελάτη ή να τρέχετε με ένα μηχανάκι βρέξει-χιονίσει να μοιράσετε παραγγελίες, θα μας δώσετε το 60% σε φόρους κι εισφορές. Φόρους για ένα κράτος διορισμένων η[υ]μέτερων κι εισφορές σε ένα σύστημα που οδηγείται ταχύτατα στον γκρεμό λόγω δημογραφικού.

Πού θα οδηγήσει αυτή η φοροπαράνοια; Ούτε οι νταβατζήδες δεν σκέφτηκαν να βάλουν χέρι στα φιλοδωρήματα... Θα φορολογηθεί πχ και το χαρτζιλίκι των παιδιών; 

Δεν ξέρω, όμως έχει ενδιαφέρον να μελετήσουμε την ιστορία και να δούμε γιατί η ανατολική ρωμαϊκή αυτοκρατορία έχασε το κέντρο, τη Μικρά Ασία. Και όχι δεν ήταν το Μάτζικερτ, ούτε το Μυριοκέφαλο, ήταν οι κουφιοκέφαλοι της Κωνσταντινούπολης που εγκατέλειψαν την στήριξη των επαρχιών της αυτοκρατορίας και τους ένοιαζε μόνο η υπερφορολόγηση για να συντηρείται η ελίτ.