 |
| Photo: brics-russia2024.ru |
Stephen Karganovic - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεκάδες κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο, από όλες τις ηπείρους, έχουν αναγνωρίσει αυτό το αυτονόητο γεγονός και θα εκπροσωπηθούν στο Καζάν. Υπάρχει όμως μια αξιοσημείωτη απουσία, της οποίας το εθνικό συμφέρον θα εξυπηρετούσε εξαιρετικά καλά αν ήταν εκεί - η Σερβία.
Η Ρωσία, η εκ περιτροπής προεδρεύουσα φέτος των BRICS, κατέβαλε επανειλημμένα ιδιαίτερες προσπάθειες για να εκφράσει το έντονο ενδιαφέρον της να φιλοξενήσει τη Σερβία στις διαδικασίες του Καζάν. Η πρόσκληση δεν ήταν ιδιοτελής από την πλευρά της Ρωσίας. Η συμμετοχή στη σύνοδο κορυφής και η ενεργή ανάμειξη με το ανερχόμενο πλήθος των BRICS θα αποβεί αποκλειστικά προς όφελος της σερβικής κυβέρνησης. Η Σερβία περιβάλλεται σήμερα από μια εχθρική γειτονιά που είναι ομοιόμορφα ευθυγραμμισμένη με τον άξονα των δυτικών δυνάμεων, των οποίων η άκαμπτη ατζέντα είναι να καταστρέψουν τα απομεινάρια της σερβικής κρατικής υπόστασης, ενώ παράλληλα να λεηλατήσουν τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους της κατακρεουργημένης Σερβίας. Η κατάσταση είναι ο καθρέφτης της θέσης του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, του οποίου η Σερβία ήταν η κεντρική συνιστώσα, το 1941, όταν ήταν επίσης περικυκλωμένο από τις δυνάμεις του Άξονα και τους βαλκάνιους προστατευόμενούς τους.
Δεκάδες κυβερνήσεις από όλο τον κόσμο, από όλες τις ηπείρους, έχουν αναγνωρίσει αυτό το αυτονόητο γεγονός και θα εκπροσωπηθούν στο Καζάν. Υπάρχει όμως μια αξιοσημείωτη απουσία, της οποίας το εθνικό συμφέρον θα εξυπηρετούσε εξαιρετικά καλά αν ήταν εκεί - η Σερβία.
Η Ρωσία, η εκ περιτροπής προεδρεύουσα φέτος των BRICS, κατέβαλε επανειλημμένα ιδιαίτερες προσπάθειες για να εκφράσει το έντονο ενδιαφέρον της να φιλοξενήσει τη Σερβία στις διαδικασίες του Καζάν. Η πρόσκληση δεν ήταν ιδιοτελής από την πλευρά της Ρωσίας. Η συμμετοχή στη σύνοδο κορυφής και η ενεργή ανάμειξη με το ανερχόμενο πλήθος των BRICS θα αποβεί αποκλειστικά προς όφελος της σερβικής κυβέρνησης. Η Σερβία περιβάλλεται σήμερα από μια εχθρική γειτονιά που είναι ομοιόμορφα ευθυγραμμισμένη με τον άξονα των δυτικών δυνάμεων, των οποίων η άκαμπτη ατζέντα είναι να καταστρέψουν τα απομεινάρια της σερβικής κρατικής υπόστασης, ενώ παράλληλα να λεηλατήσουν τους φυσικούς και ανθρώπινους πόρους της κατακρεουργημένης Σερβίας. Η κατάσταση είναι ο καθρέφτης της θέσης του Βασιλείου της Γιουγκοσλαβίας, του οποίου η Σερβία ήταν η κεντρική συνιστώσα, το 1941, όταν ήταν επίσης περικυκλωμένο από τις δυνάμεις του Άξονα και τους βαλκάνιους προστατευόμενούς τους.
Η κρίσιμη διαφορά είναι ότι η γιουγκοσλαβική κυβέρνηση εκείνης της εποχής δεν είχε κυριολεκτικά πουθενά να στραφεί για ουσιαστική υποστήριξη, επειδή η Ευρώπη βρισκόταν υπό την πλήρη κυριαρχία του Άξονα. Η Γαλλία είχε ηττηθεί και καταληφθεί, η Αγγλία βρισκόταν στα τελευταία της πόδια, οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμη ουδέτερες. Η Γιουγκοσλαβία είχε ελάχιστες ρεαλιστικές επιλογές, καθώς πιεζόταν να ακολουθήσει αυτό που εκείνη την περίοδο αντιπροσώπευε το «ευρωπαϊκό μέλλον», που σήμαινε την προσχώρηση στον Άξονα.
Σήμερα, το γεωπολιτικό τοπίο και ο συσχετισμός των δυνάμεων στον κόσμο είναι καρδιακά διαφορετικοί. Πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά υπάρχει ένα αξιόπιστο αντίβαρο στον αναστημένο Άξονα. Είναι πλέον η «Ευρώπη», αναδιαμορφωμένη κατ' εικόνα του πρώην Άξονα, που βρίσκεται στα τελευταία της πόδια. Χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία, που είχαν παγιδευτεί στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναζητούν τώρα μανιωδώς τρόπους να ξεφύγουν από αυτές τις επιζήμιες δεσμεύσεις και να αναπροσανατολίσουν τις πολιτικές και τις συμμαχίες τους. Εξίσου σημαντική είναι και η Τουρκία που επιδιώκει μια πανομοιότυπη λύση. Ο πρόεδρός της ηγείται προσωπικά της αντιπροσωπείας της χώρας του στη σύνοδο κορυφής του Καζάν, έχοντας δηλώσει την πρόθεσή του να ενταχθεί στα BRICS και στο Συμβούλιο Συνεργασίας της Σαγκάης.
Σήμερα, το γεωπολιτικό τοπίο και ο συσχετισμός των δυνάμεων στον κόσμο είναι καρδιακά διαφορετικοί. Πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά υπάρχει ένα αξιόπιστο αντίβαρο στον αναστημένο Άξονα. Είναι πλέον η «Ευρώπη», αναδιαμορφωμένη κατ' εικόνα του πρώην Άξονα, που βρίσκεται στα τελευταία της πόδια. Χώρες όπως η Ουγγαρία και η Σλοβακία, που είχαν παγιδευτεί στην ένταξη στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, αναζητούν τώρα μανιωδώς τρόπους να ξεφύγουν από αυτές τις επιζήμιες δεσμεύσεις και να αναπροσανατολίσουν τις πολιτικές και τις συμμαχίες τους. Εξίσου σημαντική είναι και η Τουρκία που επιδιώκει μια πανομοιότυπη λύση. Ο πρόεδρός της ηγείται προσωπικά της αντιπροσωπείας της χώρας του στη σύνοδο κορυφής του Καζάν, έχοντας δηλώσει την πρόθεσή του να ενταχθεί στα BRICS και στο Συμβούλιο Συνεργασίας της Σαγκάης.
Αυτό όμως δεν συμβαίνει με τη μυωπική Σερβία. Ο ηγέτης της απέρριψε προσβλητικά την πρόσκληση που του απηύθυνε να έρθει στο Καζάν με το γελοίο επιχείρημα ότι είχε να αντιμετωπίσει μια σύγκρουση προγραμματισμού με άλλες (κατά πάσα πιθανότητα πιο σημαντικές) πολιτικές προσωπικότητες που είχε δεσμευτεί να φιλοξενήσει την ίδια στιγμή που οι λιγότερο σημαντικοί ηγέτες των BRICS συγκεντρώνονταν στο Καζάν. Τα εν λόγω πρόσωπα αποδείχθηκε πως ήταν ο Mswati III, βασιλιάς του Eswatini (πρώην Σουαζιλάνδη, όπως θα θυμούνται οι συλλέκτες γραμματοσήμων) και ο Πολωνός capo της συλλογικής Δύσης, Donald Tusk.
Με όλο το σεβασμό προς τον πολυάσχολο βασιλιά Mswati, δε θα μπορούσε να μεταθέσει την θριαμβευτική επίσκεψή του στην πιστή σύμμαχο του Eswatini, τη Σερβία, κατά λίγες ημέρες για να εξυπηρετήσει τον Σέρβο οικοδεσπότη του, υποθέτοντας ότι ο τελευταίος δε διακινούσε απλώς άθλιες δικαιολογίες αλλά είχε πράγματι σοβαρή πρόθεση να πάει στο Καζάν;
Η σύγκρουση με τον προγραμματισμό που προκάλεσε η άφιξη του Ντόναλντ Τουσκ είναι ένα διαφορετικό θέμα. Για το σερβικό καθεστώς η συνάντηση με τον Τουσκ δεν έχει μόνο φιλοτελικό ενδιαφέρον. Όχι λόγω της επίσημης θέσης του Τουσκ ως πρωθυπουργού του κράτους-προμετωπίδα του ΝΑΤΟ, της Πολωνίας, αλλά για λόγους μεγαλύτερης βαρύτητας.
Πολλά δείχνουν πως ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στο Γκντανσκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Τουσκ είχε επιλεγεί ως ένας πολλά υποσχόμενος «νέος ηγέτης». Η αλματώδης άνοδός του στην πολωνική πολιτική, η σχεδόν συνεχής κάθοδός του στο πολωνικό κοινοβούλιο και οι πολλές θητείες του ως πρωθυπουργός, με αποκορύφωμα τη θητεία του ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης (2014 - 2019), παρά τη μέτρια πνευματική του προίκα, συγκρίσιμη με εκείνη του Josep Borrell, μαρτυρούν την υψηλή εκτίμηση που τρέφουν οι παγκοσμιοποιητές μαριονετίστες στον Tusk για την αφοσίωση και τη χρησιμότητά του.
Προφανώς, λοιπόν, ο Τουσκ δεν φτάνει στο Βελιγράδι για να κουβεντιάσει με τον Σέρβο ομόλογό του, αλλά για να του παραδώσει τις διαταγές του. Για να παραφράσουμε τον Ντον Κορλεόνε, αυτή είναι μια μαφιόζικη επίσκεψη που δεν μπορεί να απορριφθεί.
Η σύγκρουση με τον προγραμματισμό που προκάλεσε η άφιξη του Ντόναλντ Τουσκ είναι ένα διαφορετικό θέμα. Για το σερβικό καθεστώς η συνάντηση με τον Τουσκ δεν έχει μόνο φιλοτελικό ενδιαφέρον. Όχι λόγω της επίσημης θέσης του Τουσκ ως πρωθυπουργού του κράτους-προμετωπίδα του ΝΑΤΟ, της Πολωνίας, αλλά για λόγους μεγαλύτερης βαρύτητας.
Πολλά δείχνουν πως ήδη από τα φοιτητικά του χρόνια στο Γκντανσκ, στις αρχές της δεκαετίας του 1990, ο Τουσκ είχε επιλεγεί ως ένας πολλά υποσχόμενος «νέος ηγέτης». Η αλματώδης άνοδός του στην πολωνική πολιτική, η σχεδόν συνεχής κάθοδός του στο πολωνικό κοινοβούλιο και οι πολλές θητείες του ως πρωθυπουργός, με αποκορύφωμα τη θητεία του ως πρόεδρος του Συμβουλίου της Ευρώπης (2014 - 2019), παρά τη μέτρια πνευματική του προίκα, συγκρίσιμη με εκείνη του Josep Borrell, μαρτυρούν την υψηλή εκτίμηση που τρέφουν οι παγκοσμιοποιητές μαριονετίστες στον Tusk για την αφοσίωση και τη χρησιμότητά του.
Προφανώς, λοιπόν, ο Τουσκ δεν φτάνει στο Βελιγράδι για να κουβεντιάσει με τον Σέρβο ομόλογό του, αλλά για να του παραδώσει τις διαταγές του. Για να παραφράσουμε τον Ντον Κορλεόνε, αυτή είναι μια μαφιόζικη επίσκεψη που δεν μπορεί να απορριφθεί.
Αλλά θα μπορούσε να γίνει, φυσικά, αν υπήρχε έστω και λίγη σπονδυλική στήλη και πατριωτισμός. Ακόμη και το φωτισμένο συμφέρον, αν υποθέσουμε ότι οι άπληστοι ηλίθιοι ήταν ικανοί γι' αυτό, θα μπορούσε να είναι αρκετό για να κάνει το κόλπο.
Από το πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 2001, όμως, αυτές οι ιδιότητες έχουν σκόπιμα και συστηματικά εξαλειφθεί από τις τάξεις της πολιτικής ηγεσίας της Σερβίας. Κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, η Σερβία έχει μετατραπεί σε μια αποικιακή ζώνη υποταγμένη στη συλλογική Δύση. Κυβερνάται από έναν ντόπιο παράγοντα που επιλέχθηκε και προετοιμάστηκε προσεκτικά, διεφθάρη πλήρως, του επετράπη και ενθαρρύνθηκε να κλέβει, υποβλήθηκε σε εκβιασμούς και εγκαταστάθηκε για να κυβερνήσει για λογαριασμό και προς όφελος των ξένων επιμελητών του. Η αφοσίωσή τους είναι στους μέντορες και τα αφεντικά τους, όχι στη χώρα τους. Αυτό είναι το απλό κλειδί για τη σωστή κατανόηση της σερβικής πολιτικής.
Μια ιστορική ευκαιρία παρουσιάστηκε στους δωσίλογους και αμβλύς ηγέτες της Σερβίας να εγκαταλείψουν τις καταστροφικές πολιτικές τους που σχεδιάστηκαν γύρω από την ένταξη στο ΝΑΤΟ και το άλμα στον Τιτανικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν επιδείξει καμία πολιτική ικανότητα να αξιολογήσουν ώριμα πού μπορεί να βρίσκονται τα δικά τους μακροπρόθεσμα συμφέροντα, ακόμη και αν, όπως υποψιάζεται κανείς, δεν νοιάζονται για τα συμφέροντα της χώρας τους και του λαού τους.
Από το πραξικόπημα του Οκτωβρίου του 2001, όμως, αυτές οι ιδιότητες έχουν σκόπιμα και συστηματικά εξαλειφθεί από τις τάξεις της πολιτικής ηγεσίας της Σερβίας. Κατά το τελευταίο τέταρτο του αιώνα, η Σερβία έχει μετατραπεί σε μια αποικιακή ζώνη υποταγμένη στη συλλογική Δύση. Κυβερνάται από έναν ντόπιο παράγοντα που επιλέχθηκε και προετοιμάστηκε προσεκτικά, διεφθάρη πλήρως, του επετράπη και ενθαρρύνθηκε να κλέβει, υποβλήθηκε σε εκβιασμούς και εγκαταστάθηκε για να κυβερνήσει για λογαριασμό και προς όφελος των ξένων επιμελητών του. Η αφοσίωσή τους είναι στους μέντορες και τα αφεντικά τους, όχι στη χώρα τους. Αυτό είναι το απλό κλειδί για τη σωστή κατανόηση της σερβικής πολιτικής.
Μια ιστορική ευκαιρία παρουσιάστηκε στους δωσίλογους και αμβλύς ηγέτες της Σερβίας να εγκαταλείψουν τις καταστροφικές πολιτικές τους που σχεδιάστηκαν γύρω από την ένταξη στο ΝΑΤΟ και το άλμα στον Τιτανικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Μέχρι στιγμής, δεν έχουν επιδείξει καμία πολιτική ικανότητα να αξιολογήσουν ώριμα πού μπορεί να βρίσκονται τα δικά τους μακροπρόθεσμα συμφέροντα, ακόμη και αν, όπως υποψιάζεται κανείς, δεν νοιάζονται για τα συμφέροντα της χώρας τους και του λαού τους.
Την τελευταία φορά που ασχοληθήκαμε με το θέμα αυτό, εκφράσαμε την άποψή μας πολύ συγκρατημένα, λέγοντας ότι η Σερβία αυτοπυροβολήθηκε στα πόδια. Όχι, τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα από αυτό. Με το να σνομπάρει αγενώς τη σωτήρια πρόσκληση της Ρωσίας και των BRICS και να δίνει προτεραιότητα σε ασήμαντες και επιζήμιες δεσμεύσεις έναντι του Καζάν, η Σερβία πυροβόλησε τον εαυτό της στο κεφάλι.
Pauvres Serbes, όπως τους αποκαλούσαν συγκαταβατικά οι Γάλλοι κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου. Αξίζει πραγματικά σε αυτό το έθνος να κυβερνάται από τέτοια αποβράσματα; Αλλά με τη συναίνεσή τους τους αφήνουν να τη γλιτώσουν, έτσι δεν είναι;
Pauvres Serbes, όπως τους αποκαλούσαν συγκαταβατικά οι Γάλλοι κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πολέμου. Αξίζει πραγματικά σε αυτό το έθνος να κυβερνάται από τέτοια αποβράσματα; Αλλά με τη συναίνεσή τους τους αφήνουν να τη γλιτώσουν, έτσι δεν είναι;