Uriel Araujo, PhD, ερευνητής ανθρωπολογίας με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις
Σε κάθε περίπτωση, την περασμένη εβδομάδα, οι NYT ανέφεραν ότι η Ουάσινγκτον θα στείλει περίπου 100 στρατιώτες στο Ισραήλ συν την πυροβολαρχία Terminal High Altitude Area Defense (THAAD), η οποία είναι ένα προηγμένο κινητό σύστημα αντιπυραυλικής άμυνας. Οι στρατιώτες υποτίθεται ότι θα το λειτουργήσουν, όπως ανακοίνωσε το Πεντάγωνο. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν δήλωσε πως διέταξε το υπουργείο Άμυνας (συνήθως αναφέρεται ως Πεντάγωνο, από την έδρα του) να αναπτύξει το αμυντικό σύστημα «για την υπεράσπιση του Ισραήλ».
Ναι, ο Μπάιντεν, παρεμπιπτόντως, εξακολουθεί να είναι ο εν ενεργεία πρόεδρος, παρά το γεγονός ότι έχει ευρέως θεωρηθεί διανοητικά ακατάλληλος να θέσει υποψηφιότητα για επανεκλογή. Ο Αμερικανός στρατηγός Πάτρικ Ράιντερ δήλωσε ότι το THAAD θα «ενισχύσει το ολοκληρωμένο σύστημα αεράμυνας του Ισραήλ». Σύμφωνα με την ανακοίνωση του Πενταγώνου: «Η ενέργεια αυτή υπογραμμίζει την ακλόνητη δέσμευση των Ηνωμένων Πολιτειών για την άμυνα του Ισραήλ και για την υπεράσπιση των Αμερικανών στο Ισραήλ, από οποιεσδήποτε περαιτέρω επιθέσεις βαλλιστικών πυραύλων από το Ιράν».
Μία ημέρα πριν η Ουάσιγκτον προβεί σε μια τέτοια ανακοίνωση, ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Τζ. Όστιν συνομίλησε με τον υπουργό Άμυνας του Ισραήλ Γιοάβ Γκαλάντ και, σύμφωνα με το Πεντάγωνο, «εξέφρασε τη βαθιά του ανησυχία για τις αναφορές ότι ισραηλινές δυνάμεις πυροβόλησαν εναντίον θέσεων των ειρηνευτικών δυνάμεων του ΟΗΕ στο Λίβανο, καθώς και για τον αναφερόμενο θάνατο δύο Λιβανέζων στρατιωτών». Αυτός είναι ο αμερικανικός τρόπος λειτουργίας από τον τελευταίο καιρό όσον αφορά τις ανεξέλεγκτες επιδρομές του εβραϊκού κράτους: να εκφράζει «ανησυχία», ενώ στέλνει όπλα, δολάρια, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και βοήθεια από τις μυστικές υπηρεσίες - και τώρα το THAAD και τα στρατεύματα. Τον περασμένο μήνα, για να βοηθήσει στην υπεράσπιση του Ισραήλ, η Ουάσινγκτον έστειλε 2.000 με 3.000 στρατιώτες στη Μέση Ανατολή, επιπλέον των 40.000 αμερικανών στρατιωτών που βρίσκονται ήδη στην περιοχή. Περιελάμβανε διάφορες μοίρες μαχητικών, καθώς και πολεμικά αεροσκάφη A-10 και μαχητικά αεροσκάφη F-15, F-16 και F-22.
Μετά την επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 εναντίον ισραηλινών πολιτών, κιμπούτζιμ και εποίκων γύρω από τη Λωρίδα της Γάζας (η οποία θεωρείται κατεχόμενη σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο), το Πεντάγωνο έχει επίσης αποστείλει αρκετούς κομάντος για να συμβουλεύσουν τις ισραηλινές δυνάμεις σε προσπάθειες ανάκτησης ομήρων. Πρόκειται για αξιωματικούς των μυστικών υπηρεσιών της CIA συν στρατιώτες της Κοινής Διοίκησης Ειδικών Επιχειρήσεων, και η βοήθεια που παρέχεται - οι λεγόμενοι «πυρήνες σύντηξης» - σίγουρα δεν περιορίζεται σε συμβουλές που αφορούν την ανάκτηση ομήρων: σύμφωνα με άλλο δημοσίευμα των New York Times, έχει επίσης βοηθήσει στο «κυνήγι των κορυφαίων ηγετών της Χαμάς».
Μπορεί κανείς να αναρωτηθεί ποιος ήταν ο ρόλος, αν υπήρχε, των συμβούλων των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών στη δολοφονία της ηγεσίας της Χεζμπολάχ. Μέχρι το Σάββατο, οι αρχές του υπουργείου Άμυνας εξακολουθούσαν να αρνούνται την άμεση υποστήριξη των στρατιωτικών επιχειρήσεων του Ισραήλ «επί του εδάφους» στη Γάζα, όπου δεκάδες χιλιάδες άμαχοι σκοτώνονται σε μια επιχείρηση που περιλαμβάνει την οπλοποίηση της μαζικής πείνας και έχει έτσι χαρακτηριστεί ως γενοκτονία. Αυτό μπορεί να αλλάξει τώρα - ο ακριβής ρόλος που διαδραματίζουν τα επιπλέον στρατεύματα που αποστέλλονται είναι ασαφής και μπορεί κάλλιστα να είναι κανείς καχύποπτος απέναντι σε οποιουσδήποτε ισχυρισμούς ότι περιορίζονται στα πληρώματα των συστοιχιών THAAD.
Όσον αφορά το θέμα του THAAD, μπορεί κανείς να υπενθυμίσει ότι οι ουκρανικές αρχές στο Κίεβο ζήτησαν επανειλημμένα ένα τέτοιο αμυντικό σύστημα. Το αίτημα απορρίφθηκε ξανά και ξανά. Κανένα THAAD για την Ουκρανία, αλλά το Ισραήλ παίρνει όχι λιγότερα από 2 από αυτά (σε σύνολο 7, παγκοσμίως). Η κατάσταση έχει περιγραφεί ως «δίλημμα Ισραήλ-Ουκρανίας», και, από αυτή την άποψη, το εβραϊκό κράτος είναι σαφώς ο νικητής, με τους τόκους του αμερικανικού χρέους «να βρίσκονται σε τροχιά να είναι μεγαλύτεροι από τον προϋπολογισμό του Πενταγώνου μέχρι το τέλος αυτής της δεκαετίας», σύμφωνα με τον William D. Hartung, ανώτερο ερευνητή στο Ινστιτούτο Quincy για το Responsible Statecraft.
Στην περίπτωση της Ουκρανίας ήταν αμφίβολο αν τα δυτικά συστήματα αεράμυνας θα ήταν πραγματικά χρήσιμα, όπως έγραψα νωρίτερα. Παρά ταύτα, η Ουκρανία έχει επίσης βάλει στο μάτι το περίφημο ισραηλινό σύστημα που ονομάζεται Iron Dome. Σε κάθε περίπτωση, κατά ειρωνικό τρόπο, το ίδιο το Ισραήλ είναι αυτό που έχει ασκήσει βέτο - ως κύριος παραγωγός, η Ουάσιγκτον θα χρειαζόταν την άδειά του για να το στείλει στην Ανατολική Ευρώπη. Αυτό συνέβη κυρίως επειδή το Τελ Αβίβ επεδίωκε να διατηρήσει μια σχέση συνεργασίας με τη Μόσχα στο Λεβάντε. Παρά την επιμονή της Ουκρανίας, η αλήθεια είναι πως θα χρειαζόταν δεκάδες σιδερένιους θόλους για να έχει σημαντικό αμυντικό αντίκτυπο - και επί του παρόντος δεν υπάρχουν.
Το θέμα της πιθανής «εγκατάλειψης» της Ουκρανίας λόγω της λεγόμενης «κόπωσης της Ουκρανίας» στοιχειώνει την ουκρανική ηγεσία εδώ και καιρό. Πιο πρόσφατα, σχολίασα το πώς οι ΗΠΑ φαίνεται να είναι αποφασισμένες να μεταθέσουν το βάρος της Ουκρανίας στην Ευρώπη, ώστε να μπορέσουν να στραφούν προς τον Ειρηνικό, μεταξύ άλλων. Με το προαναφερθέν «δίλημμα», τα πράγματα θα μπορούσαν να οδεύουν προς αυτή την κατεύθυνση.
Η Ουάσινγκτον έκανε επίσης βήματα τα τελευταία χρόνια μετά την προεδρία Ομπάμα προς την κατεύθυνση της μετατόπισης του στρατηγικού της ενδιαφέροντος από τη Μέση Ανατολή. Ωστόσο, παρά τις μεγαλεπήβολες απόψεις μέρους του αμερικανικού κατεστημένου για έναν «αιώνα του Ειρηνικού» (που αφορά την περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού), οι ΗΠΑ, ως παγκόσμιος ηγεμόνας, δεν μπορούν απλώς να «εγκαταλείψουν» τη Μέση Ανατολή, δεδομένης της γεωπολιτικής σημασίας της περιοχής - όπως έγραψα τον Ιούνιο του 2023. Και έτσι παραμένουν «κολλημένες» εκεί, αν και χωρίς πραγματική αποτρεπτική ισχύ, με το Ιράν, τον κύριο κερδισμένο από την αποτυχία των ΗΠΑ στο Ιράκ. να είναι αναμφισβήτητα πλέον η κύρια δύναμη στην περιοχή. Η Ουάσιγκτον ομολογουμένως δεν μπορεί να νικήσει ούτε τους αντάρτες Χούτι στην Ερυθρά Θάλασσα (που θεωρούνται σε μεγάλο βαθμό «πληρεξούσιοι» του Ιράν).
Εκτός από το δίλημμα Ουκρανία-Ισραήλ, υπάρχει και το δίλημμα Ειρηνικός-Μέση Ανατολή, το οποίο εντάσσεται στο παράδοξο μιας υπερδύναμης που φιλοδοξεί να είναι, κατά τη γεωπολιτική ορολογία, ταυτόχρονα θαλάσσια και χερσαία δύναμη, όπως το περιγράφει ο Jerry Hendrix (απόστρατος πλοίαρχος του Πολεμικού Ναυτικού, πρώην σύμβουλος ανώτατων αξιωματούχων του Πενταγώνου). Πρόκειται για τη διαρκώς επιβαρυμένη ατλαντική υπερδύναμη που επιθυμεί όμως να είναι έτοιμη να αντέξει πολέμους στην Ανατολική Ευρώπη, τον Ειρηνικό, τη Μέση Ανατολή - ενώ παράλληλα έχει στραμμένο το βλέμμα της και στην Κεντρική Ασία.
Η αλήθεια είναι ότι το Ιράν και οι περιφερειακοί εταίροι του δεν μπορούν να υποτιμηθούν. Ο αμερικανικός στόχος μέχρι στιγμής ήταν να περιορίσει την Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν χωρίς να πάει πραγματικά σε πόλεμο - και ως εκ τούτου εργάστηκε σκληρά για να περιορίσει τους Ισραηλινούς. Αυτή η πολιτική διαχείρισης της έντασης είναι ριψοκίνδυνη και μπορεί να καταλήξει αβάσιμη, με τη συνεχιζόμενη ριζοσπαστικοποίηση της ισραηλινής κοινωνίας και πολιτικής - συν την μάλλον άνευ όρων υποστήριξη της Αμερικής, η οποία στο εσωτερικό βασίζεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό που οι πολιτικοί επιστήμονες Stephen Walt και John Mersheimer έχουν περιγράψει ως «λόμπι του Ισραήλ».
Ο πόλεμος του Βιετνάμ 1955-1975 περιγράφεται συχνά ως τέλμα. Φαίνεται ότι τα πιθανά Βιετνάμ της Ουάσιγκτον πολλαπλασιάζονται κάθε μέρα.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr