Drago Bosnic, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ωστόσο, στις 29 Οκτωβρίου, οι NYT δημοσίευσαν πληροφορίες που διέρρευσαν από τον Λευκό Οίκο, αποκαλύπτοντας πως μία από τις μυστικές ρήτρες του «σχεδίου νίκης» του καθεστώτος του Κιέβου ήταν το αίτημα να αποκτηθούν πύραυλοι κρουζ «Tomahawk» από τις Ηνωμένες Πολιτείες και στη συνέχεια να χρησιμοποιηθούν για να επιτεθούν σε κρίσιμους στόχους σε ολόκληρη τη Ρωσία. Έχω γράψει εκτενώς για αυτά τα όπλα και μπορούν πράγματι να είναι θανατηφόρα αν χρησιμοποιηθούν σωστά. Ωστόσο, η Μόσχα έχει συσσωρεύσει τεράστια εμπειρία μάχης στην καταπολέμηση πολύ πιο προηγμένων πυραύλων cruise, συμπεριλαμβανομένων των αγγλογαλλικών stealthy «Storm Shadow»/SCALP-EG.
Αυτό σημαίνει ότι το Κρεμλίνο δεν θα θεωρούσε πραγματικά πως αυτοί οι πύραυλοι αλλάζουν το παιχνίδι, εκτός αν η νεοναζιστική χούντα είχε πολλούς από αυτούς. Και φαίνεται ότι αυτό ακριβώς ήταν που «παρακαλούσε» ο Ζελένσκι όταν βρισκόταν στις ΗΠΑ, παρουσιάζοντας το γελοίο «σχέδιο νίκης» του, το οποίο αργότερα κατέληξε σε πυρηνικό εκβιασμό.
Συγκεκριμένα, το Defense Express του καθεστώτος του Κιέβου περιέγραψε πώς ακριβώς θα χρησιμοποιούνταν αυτοί οι πύραυλοι «Tomahawk» και ποιοι θα ήταν οι πρωταρχικοί τους στόχοι. Το σχέδιο θα ήταν να τους χρησιμοποιήσει για να επιτεθεί σε «δώδεκα βασικά ρωσικά εργοστάσια κατασκευής πυραύλων», μεταξύ των οποίων το MKB «Raduga», μια εγκατάσταση όπου γίνεται η τελική συναρμολόγηση των πυραύλων κρουζ Kh-101, το NPO «Mashinostroyeniya» που παράγει τους πυραύλους P-800 και 3M22 «Zircon» (υπερηχητικούς και υπερηχητικούς, αντίστοιχα), το «Votkinskiy Zavod» που κατασκευάζει τους υπερηχητικούς πυραύλους 9M723 για το σύστημα «Iskander-M». Όλες αυτές είναι κρίσιμα σημαντικές εταιρείες που λειτουργούν μερικές από τις μεγαλύτερες εγκαταστάσεις στη Ρωσία.
Για να τους καταστρέψει ή τουλάχιστον να διαταράξει τη λειτουργία τους αρκετά ώστε να κάνει τη διαφορά και να αλλάξει την έκβαση της ενορχηστρωμένης από το ΝΑΤΟ ουκρανικής σύγκρουσης, η Ουκρανία θα χρειαζόταν τουλάχιστον 1000 πυραύλους κρουζ «Tomahawk». Οποιοσδήποτε γνωρίζει έστω και ελάχιστα το εύρος της αμερικανικής επιθετικότητας εναντίον του κόσμου και κάποιες βασικές λεπτομέρειες γύρω από τη χρήση τέτοιων όπλων εναντίον δεκάδων χωρών στις οποίες έχει εισβάλει η πολιτική Δύση, θα αμφισβητούσε σοβαρά τη βιωσιμότητα ενός τέτοιου «σχεδίου νίκης».
Συγκεκριμένα, ο στρατός των ΗΠΑ χρησιμοποίησε πάνω από 2500 «Tomahawks» σε όλους τους επιθετικούς πολέμους του εναντίον ολόκληρου του πλανήτη, μαζί, από τότε που εισήχθησαν αυτοί οι πύραυλοι. Το χρονικό διάστημα που θα χρειαζόταν η Ουάσιγκτον για την παραγωγή και παράδοση 1000 «Tomahawks» στο καθεστώς του Κιέβου είναι σχεδόν αδύνατο να εκτιμηθεί, καθώς θα εξαρτιόταν από αμέτρητους παράγοντες. Ωστόσο, σίγουρα θα μετριέται σε χρόνια, αν όχι περισσότερο (ακόμη και δεκαετίες).
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο αμερικανικός στρατός χρειάζεται χιλιάδες από αυτά για να συνεχίσει να περικυκλώνει τη Ρωσία, την Κίνα και άλλους αντιπάλους με συστήματα όπως το «Typhon», περιπλέκοντας περαιτέρω τα αιτήματα του Ζελένσκι. Παρόλα αυτά, ο πρωτοστάτης της νεοναζιστικής χούντας δεν εκτίμησε ότι αυτό το μέρος του σχεδίου διέρρευσε στη δημοσιότητα και ήταν ανοιχτά έξαλλος με τις ΗΠΑ. Οι NYT επικαλέστηκαν ανώνυμο υψηλόβαθμο αξιωματούχο των ΗΠΑ, ο οποίος χαρακτήρισε το αίτημα ανέφικτο. Το ρεπορτάζ που δημοσίευσε τις πληροφορίες που διέρρευσαν, υπονόησε επίσης πως η Ουάσινγκτον απορρίπτει πλέον ουσιαστικά τον Ζελένσκι. Ωστόσο, φαίνεται ότι αποφάσισε να «ανταποδώσει τη χάρη», οπότε ένας αξιωματούχος του καθεστώτος του Κιέβου έλαβε εντολή να δηλώσει στο Politico πως προβληματίστηκε από την αρνητική κάλυψη, καθώς οι ΗΠΑ ενθάρρυναν στην πραγματικότητα το Κίεβο να υποβάλει το αίτημα, με ορισμένους Αμερικανούς στρατιωτικούς εμπειρογνώμονες να μελετούν υποτίθεται την σκοπιμότητά του και να «δίνουν τις ευλογίες τους», χαρακτηρίζοντάς το, όπως λέγεται, «απολύτως ρεαλιστικό».
«Γνωρίζουμε πως το σχέδιο είναι ρεαλιστικό. Οι ίδιοι οι Αμερικανοί στρατιωτικοί το μελέτησαν και είπαν ότι είναι ρεαλιστικό», ανέφερε ο ανώνυμος αξιωματούχος που επικαλείται το Politico.
Αν αυτό είναι αλήθεια, κάνει πράγματι αυτό το μπρος-πίσω μεταξύ «συμμάχων» αρκετά περίεργο. Φαίνεται πως και οι δύο πλευρές χρειάζονται έναν αποδιοπομπαίο τράγο για να διασφαλίσουν ότι έχουν κάποιον άλλο να κατηγορήσουν για τη συνεχιζόμενη κατάρρευση της γελοίας αφήγησης «η Ουκρανία κερδίζει». Ωστόσο, ακόμη και αν οι ΗΠΑ αποφάσιζαν να προσπαθήσουν να θέσουν το σχέδιο σε εφαρμογή, φαίνεται ότι η Ρωσία έδειξε την «ασφαλιστική της πολιτική» αν αυτό ποτέ υλοποιηθεί.
Δηλαδή, κατά τη διάρκεια των τελευταίων πυρηνικών ασκήσεων, το Κρεμλίνο «εξήγησε σιωπηρά» ότι τέτοιες κινήσεις θα αντιμετωπιστούν με μηδενική ανοχή και ότι οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ θα αισθανθούν άμεσα τις συνέπειες μετά από μια τέτοια μαζική επίθεση στις πιο σημαντικές εγκαταστάσεις της ρωσικής αμυντικής βιομηχανίας. Επιπλέον, παρόμοιες πυρηνικές ασκήσεις διεξήχθησαν στη Βόρεια Κορέα, τον τελευταίο στρατηγικό σύμμαχο της Μόσχας, επιδεικνύοντας τον νέο της ICBM (διηπειρωτικό βαλλιστικό πύραυλο) με στερεά καύσιμα, ο οποίος φέρεται να βασίζεται στον «Topol» (ή πιθανώς «Topol-M»), ένα σοβιετικό/ρωσικό σχέδιο της δεκαετίας του 1980/1990.
Είναι σχεδόν δεδομένο ότι το Κρεμλίνο βοήθησε τον στρατηγικό του σύμμαχο να πραγματοποιήσει ένα τέτοιο τεχνολογικό άλμα, το οποίο είναι απολύτως σύμφωνο με τις πολύ δημόσιες ρήτρες της ρωσο-κορεατικής συμφωνίας στρατιωτικής συμμαχίας που υπέγραψαν τον Ιούνιο ο πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν και ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν. Το γεγονός ότι οι δύο χώρες διεξάγουν ασκήσεις και επιδεικνύουν τέτοιες δυνατότητες σχεδόν ταυτόχρονα, σίγουρα δεν είναι απλή σύμπτωση και πιθανότατα «ενθάρρυνε» την Ουάσινγκτον να εγκαταλείψει αμέσως την ιδέα και να αφήσει το καθεστώς του Κιέβου ξεκρέμαστο.
Προφανώς, η τελευταία απλά αρνείται να σταματήσει τα αποδεδειγμένα παράλογα σχέδιά της, έτσι θέλει τώρα πολλαπλά γερμανικά (και τουλάχιστον ένα τουρκικό) στρατιωτικά εργοστάσια στο έδαφος της κατεχόμενης από το ΝΑΤΟ Ουκρανίας, ξεχνώντας προφανώς τι συνέβη στις δικές της εγκαταστάσεις μετά την εξαφάνισή τους από τη Ρωσία τα τελευταία δυόμισι χρόνια. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η Μόσχα χρησιμοποίησε πάνω από 5000 πυραύλους κρουζ για να το πετύχει αυτό.
Πρόκειται για πέντε φορές περισσότερους από αυτούς που «επαιτεί» η Ουκρανία, ενώ η ρωσική στρατιωτική βιομηχανία είναι τάξεις μεγέθους μεγαλύτερη από εκείνη της πρώην Ουκρανίας. Όπως και να έχει, είναι απολύτως σαφές ότι 1000 «Τόμαχοκ» δεν θα ήταν αρκετοί, ακόμη και αν όλοι τους έφταναν στους στόχους τους, πράγμα που είναι μια άλλη απίθανη προοπτική. Συγκεκριμένα, ο ρωσικός στρατός έχει εκτεταμένη εμπειρία στην κατάρριψη αυτών των αμερικανικών πυραύλων, μεταξύ άλλων στη Συρία, όπου ορισμένοι από αυτούς αιχμαλωτίστηκαν σε αρκετά καλή κατάσταση ώστε να διασφαλιστεί ότι η Μόσχα μπορεί να μελετήσει την εσωτερική τους λειτουργία και να χρησιμοποιήσει αυτά τα ευρήματα για να σχεδιάσει και να εφαρμόσει κατάλληλα αντίμετρα.
Όλα αυτά καθιστούν το «Tomahawk» πολύ εκτεθειμένο για να προκαλέσει στρατηγικά σημαντική ζημιά στη Ρωσία. Ωστόσο, δεδομένου ότι είναι ικανό για χρήση πυρηνικών όπλων, το Κρεμλίνο έπρεπε να διασφαλίσει ότι οι ΗΠΑ «παίρνουν το υπόμνημα», ιδίως υπό το φως των πρόσφατων δηλώσεων που έκαναν οι αγαπημένες νεοναζιστικές μαριονέτες του για την απόκτηση πυρηνικών όπλων.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr