Του Στρατή Μαζίδη
Εν προκειμένω θα αναφερθώ στο Οφθαλμιατρείο Αθηνών, για του οποίου τους ιατρούς πολλοί λένε τα καλύτερα λόγια. Ωστόσο στο εν λόγω νοσοκομείο απαραίτητο στοιχείο είναι η υπομονή. Αν δεν έχεις υπομονή, θα περάσεις δύσκολα. Όμως κάποια πράγματα θα μπορούσαν να βελτιωθούν. Είναι καθαρά θέμα πολιτικής βούλησης.
Χθες συνόδευσα οικείο μου πρόσωπο για μια επέμβαση. Φάγαμε όλη την ημέρα. Στην αίθουσα αναμονής όπου περιμέναμε σύνοδοι, ασθενείς που ανέμεναν να χειρουργηθούν και χειρουργηθέντες να μιλήσουν με τον γιατρό τους, η καρέκλα ήταν δυσεύρετο είδος, όπως και ο χώρος. Αλλά λες, τέλος καλό όλα καλά.
Σήμερα λοιπόν ξαναπήγαμε. Μετά την αναμονή να δει τον γιατρό σε ένα χώρο όπου ο κόσμος ήταν ο ένας πάνω στον άλλο, έπρεπε να κλείσει ραντεβού. Άλλη αναμονή με χαρτάκια στην είσοδο του νοσοκομείου. Μόνο που η αναμονή κράτησε κοντά δύο ώρες έξω στο κρύο για μια χειρουργημένη γυναίκα. Και δεν ήταν η μόνη. Αν πας να περιμένεις μέσα, ίσως να μην ακούσεις τα νούμερα που θα φωνάξουν.
Θα πει κανείς, και γιατί δεν έκλεινε αλλιώς το ραντεβού;
Πώς; Το Οφθαλμιατρείο δεν υπάρχει στην πλατφόρμα του 1535.gr. Τα τηλέφωνα σπάνια απαντούν. Η ειδική φόρμα στην ιστοσελίδα του για να κάνεις εξετάσεις, απλά υπάρχει. Ήταν άνοιξη του 2023 όταν οφθαλμίατρος στο ΙΚΑ Χαλανδρίου με παρέπεμψε λόγω ελαφράς υπερτονίας και κάποιων άλλων λόγων για έναν έλεγχο γλαυκώματος. Απάντηση καμία. Για να κλείσω το ραντεβού στο κράτος των εφαρμογών, έπρεπε τελικά να κατέβω ο ίδιος και να περιμένω στην ουρά. Ευτυχώς ήμουν τυχερός γιατί στήθηκα πιο νωρίς και ξεμπέρδεψα μόλις σε... 40 λεπτά.
Τον όλο συντονισμό των ασθενών στην είσοδο του Οφθαλμιατρείου τον κάνει το προσωπικό που έχει καθήκοντα security. Και κάπου εκεί μέσα στα λογικά παράπονα ορισμένων, ακούω μια φωνή από τους εργαζόμενους να λέει "και τι περιμένετε; λήγει η σύμβαση του ενός, δε σηκώνουν τα τηλέφωνα, του άλλου δε λειτουργεί το site".
Μια βουλευτής άλλου κόμματος εθεάθη δύο φορές να μπαινοβγαίνει στο νοσοκομείο. Άραγε πρόσεξε την εικόνα που επικρατούσε;
Ένα δύο άτομα αν υπήρχαν ακόμη και ο κόσμος δε θα ξεκινούσε με έξτρα ταλαιπωρία την επίσκεψή του στο νοσοκομείο, την οποία κάνει επειδή πρέπει [όχι γιατί θέλει] και μόνο ευχάριστη δεν είναι.
Αυτά όμως δεν απασχολούν τον υπουργό που φροντίζει να βάζει χαράτσια στα παραπεμπτικά, ούτε διαχρονικά τις ελληνικές κυβερνήσεις που κάνουν προσλήψεις αλλά όχι εκεί που πονάμε [ιατροί, νοσηλευτές, πυροσβέστες, εκπαιδευτικοί κλπ].
Δύο ώρες κ. Γεωργιάδη, δύο ώρες να περιμένουν στο κρύο χειρουργημένοι άνθρωποι. Εσείς όμως απολαμβάνετε τη ζεστασιά του γραφείου σας. Και το βασικότερο... την καρέκλα σας.