 |
| Photo: Public domain |
Finian Cunningham - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Ένα καλό σημάδι είναι πως ο Τραμπ δε θα καλέσει τον Μάικ Πομπέο ή τη Νίκι Χέιλι να ενταχθούν στο υπουργικό του συμβούλιο όταν ορκιστεί ως ο 47ος πρόεδρος των ΗΠΑ στις 20 Ιανουαρίου. Και οι δύο αυτές προσωπικότητες ήταν φανατικά αντιρωσικά γεράκια κατά τη διάρκεια της προηγούμενης κυβέρνησης του Τραμπ. Υπήρχαν εισηγήσεις ότι ο Πομπέο και η Χέιλι θα μπορούσαν να επιστρέψουν με ανώτερες θέσεις στη δεύτερη κυβέρνησή του. Όμως ο Τραμπ ανακοίνωσε πως στο ζεύγος δε θα προσφερθούν νέες θέσεις.
Ένα άλλο θετικό σημάδι προέρχεται από ανθρώπους που βρίσκονται κοντά στον στενό κύκλο του Τραμπ και οι οποίοι ενημερώνουν το καθεστώς του Κιέβου - με αγενή τρόπο - ότι η στρόφιγγα της στρατιωτικής βοήθειας των ΗΠΑ κλείνει.
Σύμφωνα με το Κρεμλίνο, ο Ντόναλντ Τραμπ δεν έχει ακόμη πραγματοποιήσει τηλεφωνική επικοινωνία με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Αλλά και οι δύο ηγέτες έχουν ήδη εκφράσει την προθυμία τους να διαπραγματευτούν μια ειρηνική διευθέτηση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Ένα άλλο ελπιδοφόρο σημάδι πιθανής εκτόνωσης μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας είναι ο απόλυτος πανικός μεταξύ των Ευρωπαίων ηγετών. Η είδηση της εκλογής του Τραμπ την περασμένη εβδομάδα έκανε τις περισσότερες ευρωπαϊκές ελίτ να τρέξουν σαν φοβισμένα παιδιά στο άκουσμα του «μπου!».
Η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν παρηγορούνται προτρέποντας την Ευρώπη να «ενωθεί» μετά την εκπληκτική εκλογική νίκη του Τραμπ. Η κατάρρευση της γερμανικής κυβέρνησης συνασπισμού του καγκελάριου Όλαφ Σολτς είναι ένα πρώιμο θύμα του αντίκτυπου του Τραμπ.
Οι Ευρωπαίοι ηγέτες φοβούνται ότι αν ο Τραμπ τραβήξει την πρίζα από την στρατιωτική βοήθεια προς το καθεστώς του Κιέβου, θα μείνουν να κρατούν το κουτάκι για να χρηματοδοτήσουν τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας, τον οποίο οι αδύναμες ευρωπαϊκές οικονομίες δεν έχουν καμία πιθανότητα να αντέξουν.
Δεν είναι μυστικό πως τα κυριότερα ευρωπαϊκά κράτη στοιχημάτιζαν ότι η υποψήφια των Δημοκρατικών Καμάλα Χάρις θα κέρδιζε την κούρσα για τον Λευκό Οίκο. Η Χάρις θα εξασφάλιζε τη συνέχιση της στήριξης του καθεστώτος του Κιέβου από το ΝΑΤΟ. Με την ανάληψη της προεδρίας από τον Τραμπ, όλα τα στοιχήματα έχουν χαθεί.
Το πολιτικό τίμημα θα είναι ολέθριο για τους Ευρωπαίους ηγέτες που έχουν επενδύσει τεράστιο πολιτικό κεφάλαιο στη διεξαγωγή πολέμου για την «υπεράσπιση της Ουκρανίας από τη ρωσική επιθετικότητα». Ο Τραμπ έχει δείξει σκεπτικισμό απέναντι σε αυτή την ψευδή αφήγηση. Έχει πει στην Ευρώπη να προχωρήσει μόνη της αν το θέλει. Και οι Ευρωπαίοι ρωσόφοβοι γνωρίζουν ότι δεν μπορούν να το κάνουν αυτό.
Αν ο Τραμπ τηρήσει την προεκλογική του υπόσχεση να διαπραγματευτεί με τον Πούτιν για μια διευθέτηση στην Ουκρανία, τότε οι Ευρωπαίοι θα μείνουν με πολλά αυγά στα πρόσωπά τους.
Ένα πράγμα που απασχολεί τους Ευρωπαίους σχετικά με τον Τραμπ είναι η απογοήτευσή του για το γεγονός ότι είναι, κατά την άποψή του, ελεύθεροι επαγγελματίες της αμερικανικής προστασίας. Ένα άλλο είναι η εκδικητική τάση του Τραμπ. Δεν πρόκειται να ξεχάσει ότι οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες ήθελαν να χάσει τις εκλογές.
Πάρτε παράδειγμα τον πρωθυπουργό της Βρετανίας Keir Starmer. Το Εργατικό Κόμμα του έστειλε εθελοντές στις ΗΠΑ για να συμβουλεύσουν τον Χάρις να κερδίσει τις εκλογές. Ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι θυμήθηκε επίσης πως στο παρελθόν είχε υποτιμήσει τον Τραμπ ως ρατσιστή «κοινωνιοπαθή».
Η εκλογή του Τραμπ είναι άσχημα νέα για τη Βρετανία και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Στάρμερ προσπαθεί τώρα να αποκαταστήσει τις σχέσεις με την Ευρώπη μετά το Brexit ως αντιστάθμισμα στην αναμενόμενη ψυχρότητα από την Ουάσινγκτον κατά τη διάρκεια της επόμενης τετραετίας.
Όταν η Βρετανία αποχώρησε από την Ευρωπαϊκή Ένωση μετά το δημοψήφισμα για το Brexit το 2016, υπήρχαν μεγάλες ελπίδες ότι θα μπορούσε να διαπραγματευτεί μια ειδική εμπορική συμφωνία με τις ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, ο Starmer είναι απασχολημένος από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του στην Downing Street προσπαθώντας να αποκαταστήσει τις σχέσεις με την ΕΕ.
Αυτή την εβδομάδα, ο Βρετανός ηγέτης παρακολούθησε την τελετή ανακωχής στο Παρίσι για τον εορτασμό του τέλους του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η τελευταία φορά που ένας Βρετανός ηγέτης τίμησε αυτό το γεγονός στο Παρίσι ήταν το 1944, όταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ επισκέφθηκε τη γαλλική πρωτεύουσα μετά την απελευθέρωσή της από τη ναζιστική κατοχή.
Ο Μακόν κάλεσε τον Στάρμερ να καταθέσει στεφάνια στα Ηλύσια Πεδία και στην Αψίδα του Θριάμβου.
Το χορογραφημένο καπέλωμα της ευρωπαϊκής ενότητας αντανακλά τον πανικό που καταλαμβάνει τους Ευρωπαίους ηγέτες μετά την επιστροφή του Τραμπ στο Λευκό Οίκο.
But everything is up in the air for the European politicians. Starmer was bending over backward to renew relations with Germany as a way to forge a warmer connection between London and the European Union after years of post-Brexit bitterness, only for that to be thrown into doubt.
Last month saw a landmark security deal between Britain and Germany in which German arms maker Rheinmetall would open a new factory in Britain, and the German Luftwaffe would be able to fly warplanes from an RAF base in Scotland. The deal was touted as “a sign of joint European security in the face of Russian threat.”
With the collapse of the government in Berlin over the unbearable financial costs of the Ukraine war to the German economy, the British security treaty may not materialize. That means a big setback to Starmer’s reset plans with Europe.
Hungary’s Viktor Orban and Slovakia’s Robert Fico are in the minority of European politicians who genuinely welcomed Trump’s election as an opportunity to wind down the NATO proxy war in Ukraine against Russia.
On the other hand, the ardent NATO warmongers in Europe, including Britain, Germany, France, Poland and the Baltic states now face a desperate dilemma. Along with EU leaders like Von der Leyen and the Dutch NATO chief Mark Rutte, they have all nailed their colors to the mast for continuing the reckless proxy war against Russia.
Trump seems to be showing good sense in calling off that proxy war and finding a way to negotiate sensibly with Russia on detente. Moscow wants its long-term security demands to be met. That means no NATO membership for Ukraine, an end to the NeoNazi regime in Kiev, and recognition of its historical lands in Crimea and the Donbass.
This is all eminently negotiable, and Trump might just be ready to cut a deal to avoid World War Three, as he has repeatedly indicated he would do. That would mean Trump dumping the false narrative that Biden, Harris and the Democrats – and their European vassals – contrived about “defending Ukraine”.
That would leave the European lackeys in a disastrous lurch. How will they explain to their electorates the three-year slaughter in Ukraine? How will they justify the tens of billions of Euros and Sterling wasted on pushing a war that not only destroyed millions of lives but their economies as well?
The stupid European leaders are in panic mode, and that’s a good thing.