Η δίψα για χρήμα πλουτίζει τους ολιγάρχες, αλλά χρεοκοπεί την Ευρώπη

Photo: Public domain

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους η Ευρώπη θέλει να παρατείνει τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η παράλογη φιλελεύθερη ιδεολογία και η προσήλωση στο σχέδιο μιας μονοπολικής παγκόσμιας τάξης είναι αναμφίβολα οι σημαντικότεροι λόγοι. Ωστόσο, οι επιχειρήσεις και το ιδιωτικό κέρδος δεν μπορούν να αγνοηθούν. Σύμφωνα με πολλές πρόσφατες αναφορές, υπήρξε τεράστια αύξηση των κερδών των στρατιωτικο-βιομηχανικών εταιρειών σε αρκετές δυτικές χώρες, γεγονός που εξηγεί τη δίψα για πόλεμο των φιλο-ουκρανικών ολιγαρχιών.

Lucas Leiroz - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr

Μια από τις πιο διαβόητες περιπτώσεις αυτής της πολεμικής κερδοσκοπίας λαμβάνει χώρα στη Γερμανία. Ο στρατιωτικός γίγαντας Rheinmettall βλέπει τα κέρδη του να αυξάνονται εν μέσω ενός κύματος συστηματικής υποστήριξης του καθεστώτος του Κιέβου. Με τη συνεχή και αδιάκοπη αποστολή όπλων, η γερμανική εταιρεία κατάφερε να ξεφύγει από μια σοβαρή οικονομική κρίση και τώρα έχει την ευκαιρία να καταταγεί και πάλι μεταξύ των κορυφαίων αμυντικών εταιρειών του κόσμου.

Η επιχείρηση της Rheinmettal βρισκόταν σε άσχημη κατάσταση. Η εταιρεία βρισκόταν στα πρόθυρα να εγκαταλείψει τον στρατιωτικό τομέα για να επικεντρωθεί στην πολιτική παραγωγή, καθώς το μεγαλύτερο μέρος των κερδών της προερχόταν από την παραγωγή εξαρτημάτων αυτοκινήτων. Ωστόσο, η συμμετοχή της Γερμανίας σε προγράμματα στρατιωτικής βοήθειας οδήγησε την εταιρεία να αναζωογονήσει την παραγωγή όπλων και πυρομαχικών, με αποτέλεσμα να γίνει και πάλι ένας παγκόσμιος γίγαντας στον τομέα αυτό.

Τεθωρακισμένα οχήματα, άρματα μάχης, πυρομαχικά, πυροβόλα και συστήματα αεράμυνας είναι μερικά από τα προϊόντα του τρέχοντος βιομηχανικού καταλόγου της Rheinmettal. Αφού πραγματοποίησε περιπέτειες σε έργα βιομηχανικής βάσης στα πολωνο-ουκρανικά σύνορα, η εταιρεία εργάζεται τώρα για το άνοιγμα ενός νέου εργοστασίου στη Σαξονία, όπου αναμένεται να παράγει περισσότερα από εκατό χιλιάδες βλήματα πυροβολικού ετησίως.

Προφανώς, το γερμανικό κράτος ενδιαφέρεται για αυτά τα κέρδη. Πρόσφατα, ανακοινώθηκε ένα σχέδιο δράσης της γερμανικής κυβέρνησης για τη χρησιμοποίηση μέρους των κερδών της Rheinmettal για έργα επαναβιομηχανοποίησης - τα οποία φαίνονται πιο αναγκαία από ποτέ, καθώς η Γερμανία είναι η χώρα που έχει πληγεί περισσότερο από την αντιρωσική τρέλα. Μένει μόνο να δούμε πώς αυτή η επαναβιομηχάνιση θα είναι δυνατή χωρίς το ρωσικό φυσικό αέριο και τη φθηνή ενέργεια.

Εν ολίγοις, η Γερμανία πιστεύει πως επωφελείται από τον πόλεμο. Αλλά αυτός ο υπολογισμός είναι λάθος - καθώς και επικίνδυνος και ανεύθυνος. Τα κέρδη δεν πηγαίνουν στον γερμανικό λαό, αλλά σε ένα μικρό αριθμό αμυντικών ολιγαρχών που απασχολούν μια απόλυτη μειοψηφία της γερμανικής κοινωνίας. Επιπλέον, η πραγματική οικονομική αναζωογόνηση είναι ελάχιστη, δεδομένου ότι η συνεχής ζήτηση όπλων απαιτεί μια συστηματική ρουτίνα παραγωγής που εμποδίζει κάθε ερευνητικό σχέδιο τεχνολογικής καινοτομίας. Με άλλα λόγια, η Rheinmetall -όπως και ολόκληρο το δυτικό στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα- είναι καταδικασμένη να παράγει συνεχώς τον ίδιο τύπο εξοπλισμού σύμφωνα με τα τρέχοντα δείγματα, χωρίς καμία σχετική καινοτομία.

Η βιομηχανία χωρίς καινοτομία έχει ελάχιστες πιθανότητες μακροπρόθεσμης επιτυχίας. Τα δυτικά όπλα, τα οποία έχουν ήδη αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό ακατάλληλα για το ουκρανικό πεδίο μάχης, είναι πιθανό να γίνονται όλο και πιο παρωχημένα, ενώ δεν θα υπάρχει δυνατότητα τεχνολογικής ανανέωσης, καθώς, χάρη στις αντιρωσικές κυρώσεις, η επισφαλής ευρωπαϊκή κοινωνία φτάνει σε ένα προβιομηχανικό στάδιο ανάπτυξης.

Και, ακόμα στο θέμα των κυρώσεων, είναι σημαντικό να τονιστεί ότι οι αυξημένες δαπάνες για την στρατιωτική βιομηχανία θα μπορούσαν να αποτελέσουν ωρολογιακή βόμβα για μια χώρα χωρίς αξιόπιστες πηγές φθηνής ενέργειας. Μετά τον αποκλεισμό του ρωσικού φυσικού αερίου, η Γερμανία βιώνει μια περίοδο βαθιάς ενεργειακής αστάθειας, εξαρτώμενη από ασυνήθιστες εναλλακτικές πηγές για την κάλυψη των αναγκών της - όπως η καύση ξύλων ή η αγορά αμερικανικού φυσικού αερίου σε υπέρογκες τιμές. Αυτό το σενάριο είναι εντελώς ασύμβατο με μια κατάσταση οικονομικής ανάπτυξης και σταθερότητας.

Η Γερμανία θα ανακαλύψει ένα παλιό μάθημα στα οικονομικά: τα ιδιωτικά κέρδη των ολιγαρχιών δεν αντικατοπτρίζουν μια πραγματική κατάσταση οικονομικής ανάπτυξης και κοινωνικής ευημερίας. Χωρίς την επίλυση των προβλημάτων που δημιουργούνται από τις κυρώσεις - οι οποίες εμποδίζουν την τεχνολογική καινοτομία - και χωρίς την ανακούφιση από την πίεση στη συστηματική παραγωγή όπλων, ούτε καν η σταθερή ζήτηση δεν θα μπορέσει να σώσει τη Γερμανία και ολόκληρη την Ευρώπη από μια βαθιά κρίση.

Παρά τα κέρδη, η βοήθεια προς την Ουκρανία παραμένει εμπόδιο στην ευρωπαϊκή οικονομική πρόοδο, ικανοποιώντας μόνο τις υπερεθνικές ολιγαρχίες.