 |
| Photo: Public domain |
Finian Cunningham - strategic-culture.su / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ursula Von der Leyen, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής - η οποία λειτουργεί ως εκτελεστικός κλάδος της Ευρωπαϊκής Ένωσης - ανακοίνωσε τη νέα ομάδα επιτρόπων της για τα επόμενα πέντε χρόνια.
Τη θέση του υπουργού Εξωτερικών του μπλοκ των 27 χωρών αναλαμβάνει η Kaja Kallas, η οποία είναι σταθερή ρωσοφοβική και σθεναρή υποστηρίκτρια της Ουκρανίας. Η Κάλλας έχει ζητήσει περισσότερη στρατιωτική χρηματοδότηση της ΕΕ και του ΝΑΤΟ για την Ουκρανία ώστε να «νικήσει τη Ρωσία» και να διασπαστεί η Ρωσική Ομοσπονδία.
Η πρώην πρωθυπουργός της Εσθονίας έχει ηγηθεί του κινήματος για την καταστροφή των μνημείων του Σοβιετικού Κόκκινου Στρατού σε όλες τις χώρες της Βαλτικής. (Αυτό συμβαίνει ενώ ο επενδυτής σύζυγός της συνεχίζει να επωφελείται από τις επιχειρήσεις με τη Ρωσία).
Στο πλευρό της Κάλλας θα συνεργαστεί στενά ένας άλλος φανατικός ρωσοφοβικός, ο πρώην πρωθυπουργός της Λιθουανίας Άντριους Κουμπίλιους, ο οποίος αναλαμβάνει μια νεοσύστατη θέση της ΕΕ ως επίτροπος Άμυνας. Η δημιουργία αυτής της θέσης είναι ένα ανησυχητικό σημάδι για το πώς το μπλοκ της ΕΕ έχει μετατραπεί από μια εμπορική και πολιτική ένωση σε μια στρατιωτική οργάνωση.
Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο ανησυχητικό είναι η ανάθεση σε ένα τόσο αντιρωσικό γεράκι όπως ο Kubilius της εποπτείας της στρατιωτικής πολιτικής.
Σε μια εποχή που οι σχέσεις μεταξύ της ΕΕ και της Ρωσίας έχουν γίνει τόσο φορτισμένες με εντάσεις, το ευρωπαϊκό μπλοκ δίνει σε πολιτικούς από εχθρικά κράτη της Βαλτικής το δικαίωμα να οδηγήσουν τις σχέσεις ακόμη περισσότερο προς τη σύγκρουση.
Πράγματι, η πρώτη ανακοίνωση που έκανε ο Κουμπίλιους ως υποψήφιος νέος επίτροπος άμυνας ήταν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα βρεθεί πιθανότατα σε πόλεμο με τη Ρωσία τα επόμενα έξι έως οκτώ χρόνια. Την εκτίμηση αυτή συμμερίζεται και ο Kaja Kallas.
Ο Kubilius δήλωσε πως η μοναδική εστίαση κατά τη διάρκεια της θητείας του είναι η αύξηση των στρατιωτικών δαπανών από τα κράτη της ΕΕ για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ και την παροχή βοήθειας στην Ουκρανία. Είπε ότι θα συνεργαστεί στενά με τον επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής Κάλλας για την αξιοποίηση των κονδυλίων.
Αυτό σημαίνει πως η Ευρωπαϊκή Ένωση κινείται προς την κατεύθυνση να καταστήσει υποχρεωτικό για τους εθνικούς προϋπολογισμούς να διαθέτουν περισσότερα κονδύλια για στρατιωτικές προμήθειες. Αυτό είναι μια σημαντική ανακάλυψη για όλους τους χειρότερους λόγους.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Kubilius στοχεύει σε προϋπολογισμό 500 δισεκατομμυρίων ευρώ για τα επόμενα πέντε χρόνια που θα δαπανηθούν από την ΕΕ για τον στρατό.
Αυτή η αύξηση θα αντιπροσωπεύει περίπου το ήμισυ του προβλεπόμενου συνολικού προϋπολογισμού της ΕΕ.
Τα σχόλιά του υποδηλώνουν τον σκοπό της μαζικής ανακατεύθυνσης των οικονομικών - την ενίσχυση του ΝΑΤΟ. Ο Kubilius σημείωσε ότι «η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει μέσα για να λάβει μεγαλύτερη χρηματοδότηση, τα οποία δεν διαθέτει το ΝΑΤΟ».
Αυτό σημαίνει ότι σύμφωνα με τη διατύπωσή του και τις υποχρεωτικές οδηγίες των Βρυξελλών, η ΕΕ θα καταστήσει υποχρεωτικό για τα κράτη μέλη να δαπανούν περισσότερα χρήματα για τον στρατό.
Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ έχουν επικαλυπτόμενα μέλη, καθώς 23 μέλη από τα 27 της ΕΕ είναι επίσης μέλη της στρατιωτικής συμμαχίας υπό την ηγεσία των ΗΠΑ. Μη μέλη του ΝΑΤΟ είναι η Αυστρία, η Κύπρος, η Μάλτα και η Ιρλανδία.
Τα κράτη του ΝΑΤΟ αναμένεται να δαπανούν τουλάχιστον το 2% του ΑΕΠ τους για τον στρατό. Αυτό ανέρχεται σε περίπου 380 δισεκατομμύρια δολάρια για τα ευρωπαϊκά μέλη του ΝΑΤΟ το 2024. Πρόκειται για μια τεράστια αύξηση σε σύγκριση με το τι δαπανούσαν αυτά τα μέλη μόλις πριν από λίγα χρόνια. Αλλά αυτό που θέλουν οι σχεδιαστές του ΝΑΤΟ είναι όλο και περισσότερα στο μέλλον. Το πρόβλημα είναι το κλείδωμα αυτών των δαπανών.
Το πρόβλημα για τους σχεδιαστές του ΝΑΤΟ είναι ότι το ποσοστό του 2% δεν είναι υποχρεωτικό. Υπόκειται στην εθνική πολιτική. Ενώ τα περισσότερα μέλη του ΝΑΤΟ πετυχαίνουν αυτόν τον στόχο επί του παρόντος, δεν υπάρχει καμία εγγύηση πως αυτό θα συνεχιστεί. Αλλαγές στις εθνικές κυβερνήσεις μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα οι δαπάνες να υποχωρήσουν στα προηγούμενα επίπεδα του 1-1,5% του ΑΕΠ, όπως συνέβαινε πριν εκραγεί ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων στην Ουκρανία το 2022.
Αυτό που επιθυμούν περισσότερο τα γεράκια του ΝΑΤΟ στην ΕΕ είναι να κλειδώσουν τις στρατιωτικές δαπάνες σε ετήσια βάση. Το ΝΑΤΟ δεν διαθέτει τα νομικά μέσα για να επιβάλει μια τέτοια δέσμευση ως υποχρεωτική στα μέλη του. Αλλά η ΕΕ μπορεί να το κάνει μέσω των υπερεθνικών της εξουσιών, όπως αυτές εξυπηρετούνται από συγκεντρωτικές οδηγίες από τις Βρυξέλλες.
Τα κράτη της Βαλτικής, Εσθονία, Λιθουανία και Λετονία, αύξησαν τις στρατιωτικές τους δαπάνες σε σχεδόν 3 τοις εκατό του ΑΕΠ, όταν η Kallas και ο Kubilius ήταν στην εξουσία.
Επιπλέον, ο Kubilius έχει προτείνει προηγουμένως σε όλα τα μέλη της ΕΕ να διαθέσουν ένα έκτακτο, πρόσθετο 0,25% του ΑΕΠ τους για να κάνουν υποχρεωτικές στρατιωτικές δωρεές στην Ουκρανία, ώστε να «διασφαλιστεί η νίκη επί της Ρωσίας», που θα ανέρχεται σε 100 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως.
Πρόκειται για μια εκπληκτική μεταμόρφωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο οργανισμός έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1950 ως μια χαλαρή εμπορική ομοσπονδία δυτικοευρωπαϊκών εθνών -κυρίως της Γαλλίας και της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας- η οποία διακήρυττε ότι τα διδάγματα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου είχαν διδαχθεί και δεν θα επαναλαμβάνονταν ποτέ λόγω των δεσμεύσεων για καλή γειτονία και εμπορική συνεργασία. Στις προηγούμενες ενσαρκώσεις του, το ευρωπαϊκό μπλοκ επεδίωκε φιλικές σχέσεις με τη Σοβιετική Ένωση, κυρίως με το εμπόριο ενέργειας να αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο της συνεργασίας.
Από το υποτιθέμενο τέλος του Ψυχρού Πολέμου το 1991, η ΕΕ επεκτάθηκε παράλληλα με την επέκταση του ΝΑΤΟ. Οι εξουσίες της έχουν γίνει όλο και πιο συγκεντρωτικές και σφετερίζονται την εθνική πολιτική. Ένα εντυπωσιακό χαρακτηριστικό τόσο του ΝΑΤΟ όσο και της ΕΕ είναι η σκλήρυνση της ρωσοφοβικής πολιτικής που ήρθε με τη μόχλευση των αντιρωσικών κρατών της Βαλτικής. Ιστορικά, τα κράτη αυτά ήταν σφοδροί συνεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας στον γενοκτόνο πόλεμο της κατά της Σοβιετικής Ένωσης. Τα κράτη της Βαλτικής εξακολουθούν να φιλοξενούν φασίστες που τιμούν το Τρίτο Ράιχ. Εξ ου και η καταστροφή των πολεμικών μνημείων της σοβιετικής εποχής και η αποκατάσταση των δημόσιων εκθέσεων προς τιμήν των συνεργατών των Ναζί.
Ο πόλεμος αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία εναντίον της Ρωσίας είναι η συνέχεια των δυτικών ιμπεριαλιστικών σχεδίων για την υποδούλωση του ρωσικού εδάφους, που στο παρελθόν επιδίωκε η ναζιστική Γερμανία.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει υπονομεύσει τα παλαιότερα ιδανικά της περί ειρηνισμού και συνεργασίας για να γίνει μέρος της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Το κρίσιμο είναι πως αυτό που φέρνει η ΕΕ στην πολεμική μηχανή είναι η νομιμοποιημένη αναγκαστική χρηματοδότηση, ακόμη και για έθνη που δεν ανήκουν στο ΝΑΤΟ.
Σε αυτό έρχεται να προστεθεί ότι η ΕΕ διευθύνεται από ανθρώπους που τρέχουν τα σάλια τους για πόλεμο με τη Ρωσία: Η Φον ντερ Λάιεν, πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας και απόγονος ναζιστών ιδεολόγων, συνεπικουρείται από την Κάια Κάλλας και τον Άντριους Κουμπίλιους, οι οποίοι δεν μπορούν να σκεφτούν τη Ρωσία χωρίς να φαντασιώνονται την «ήττα» της.
Το ναζιστικό φάντασμα ανασταίνεται στο ΝΑΤΟ και στην οικονομική πτέρυγα της ΕΕ.