Του Στρατή Μαζίδη
Ένα απλό "μ" σε ένα κύκλο στοίχισε 30.000,00 ευρώ. Κι αναρωτιέται κανείς, γιατί χρειαζόταν λογότυπο; Σε μια χώρα όπου υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι τα βγάζουν δύσκολα πέρα, διαπιστώνονται τρομακτικές σε ελλείψεις σε βασικές υποδομές, περισσεύουν χρήματα για αδιάφορα λογότυπα;
"Τι του λείπει του ψωριάρη; Φούντα με μαργαριτάρι" ήταν το σύνθημα μιας αφίσας που είχε κυκλοφορήσει στο κέντρο της Αθήνας τη δεκαετία του 1990 από το "Λυκαβηττό".
Περιμένουμε μήνες για ένα χειρουργείο, κάθε μήνα έχουμε πάρε-δώσε με την εφορία, ξεζουμιζόμαστε από τον ειδικό φόρο κατανάλωσης αλλά χρειαζόμασταν λογότυπο για ένα έργο που έρχεται πολύ αργά και όχι στην έκταση που χρειάζεται για τη συμπρωτεύουσα.
Αλλά έστω ότι έπρεπε να υπάρχει ένα λογότυπο. Από όλα τα μέλη του προσωπικού της εταιρείας, δεν υπήρχαν δύο άνθρωποι να ετοιμάσουν κάτι απλό; Ή γιατί δεν μπήκε ως διαγωνισμός στα σχολεία της πόλης με το νικητή να λαμβάνει ένα έπαθλο;
Πόσα άραγε τέτοια αχρείαστα 30αρια [που σε άλλες περιπτώσεις μπορεί να είναι πολύ λιγότερα ή και πολύ περισσότερα] θα βρει κανείς αν ψάξει λίγο παραπάνω;
Τελικά είχε δίκιο ο Γιώργος Παπανδρέου, λεφτά υπάρχουν. Βρίσκονται στις τσέπες του λαού και εξανεμίζονται με μεγάλη ταχύτητα τα τελευταία 15 χρόνια. Αλλά όλους αυτούς κάποιοι τους ψηφίζουν και κάποιοι άλλοι που δεν ενδιαφέρονται, τους διευκολύνουν το δρόμο για να εκλεγούν.