Του Στρατή Μαζίδη
Εν προκειμένω σχολιάζουμε το σήμερα και αυτό λέει το εξής:
Η Τουρκία καταφέρνει με αναλώσιμους βασιβουζούκους να φτάσει μέχρι τη Δαμασκό. Όλα αυτά έγιναν σε μόλις 8 ημέρες. Το συριακό κράτος κατέρρευσε.
Η Αγκυρα από το ξεκίνημα του πολέμου υποδαύλισε και κατηύθυνε τους τρομοκράτες ενώ ήταν γνωστό τοις πάσι πως όποιος ήθελε να πάει να πολεμήσει στη Συρία, θα πήγαινε μέσω Τουρκίας. Γνωστές οι ιστορίες και τα δημοσιεύματα ακόμη και ιατρική περίθαλψη τζιχαντιστών στα τουρκικά νοσοκομεία πόλεων κοντά στα σύνορα με τη Συρία. Παράλληλα ευθύνεται για τον ξεριζωμό αμέτρητων ανθρώπων, τους εργαλειοποίησε, μαζί με εκατομμύρια άλλων από μη εμπόλεμες χώρες στέλνοντάς τους κατά κύματα στην Ευρώπη. Ανάμεσα σε αυτούς και τρομοκρατικά στοιχεία. Θυμηθείτε τις "προφητικές" δηλώσεις του Τούρκου προέδρου πριν τις τρομοκρατικές επιθέσεις στην Ευρώπη το 2015-16. Αλλά στο τέλος η Ευρώπη τον πλήρωσε για να κρατήσει αυτούς στων οποίων τα σπίτια άναψε φωτιά.
Η Ρωσία εισήλθε στον πόλεμο στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015. Για περίπου πέντε χρόνια ξόδεψε ένα αμέτρητο ποσό σε βόμβες, πυραύλους, φθορά αεροσκαφών κ.ο.κ. Έπληττε στόχους ακόμη με πυραύλους από πλοία στην Κασπία Θάλασσα. Ωστόσο, όπως και στην Ουκρανία, άφησε τη δουλειά στη μέση. Δεν είχε κανένα πρόβλημα οι τρομοκράτες που έκοβαν κεφάλια, να μεταφέρονται με πράσινα λεωφορεία στο Ιντλίμπ που εφάπτεται της Τουρκίας. Μετά δεν την προβλημάτιζε η συγκέντρωση τόσων ετοιμοπόλεμων ανδρών σε ένα μέρος, ούτε η παρουσία του τουρκικού στρατού, τάχα ως παρατηρητή στα πλαίσια της εκεχειρίας.
Ό,τι όμως απελευθερώθηκε με κόπο και αίμα, η Τουρκία τα πήρε σε λίγες ημέρες δίχως να χυθεί σταγόνα τουρκικού αίματος. Έφτασε από το Ιντλίμπ στο Χαλέπι, τη Χάμα, τη Χομς και τώρα τη Δαμασκό σε λίγα 24ωρα.
Όλως τυχαίως, οι "επαναστάτες" δεν κινήθηκαν προς τα παράλια, σημείο που ίσως προδίδει μια τουρκορωσική συνεννόηση στα παρασκήνια. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως η Τουρκία δεν κέρδισε τόσο τη Ρωσία όσο και το Ιράν στη Συρία. Πήρε ό,τι ήθελε και ακόμη δεν έχει τελειώσει αφού οι μισθοφόροι της πιέζουν τους Κούρδους τόσο στην Ιεράπολη όσο και νοτιότερα στην περιοχή της Αλ Ταμπκα στη Ράκκα για να τους απωθήσουν πέρα από τον Ευφράτη.
Αυτή ήταν η δεύτερη νίκη της Τουρκίας.
Η πρώτη ήταν στη Λιβύη όπου έχοντας δημιουργήσει με τις ευλογίες των Ρώσων μια τρομοκρατική τράπεζα στο Ιντλίμπ, βρήκε πρόθυμους αναλώσιμους να βγάλουν τα τουρκικά κάστανα από τη φωτιά σπάζοντας την πολιορκία του στρατηγού Χαφτάρ στην Τρίπολη. Ο εκλεκτός των Ρώσων περιορίστηκε στα ανατολικά ενώ αυτή η νίκη εδραίωσε το παράνομο μεν αλλά υπαρκτό δε, τουρκολιβυκό μνημόνιο που βρίσκουμε κι εμείς μπροστά μας.
Υπάρχουν όμως ακόμη δύο αλήθειες που πρέπει να ειπωθούν:
Η Τουρκία παίζει μπάλα. Έχει δική της στρατηγική. Δε συντάσσεται πίσω από άλλους. Βρίσκεται στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων έχοντας κάτι να πάρει, χωρίς να έχει πληρώσει.
Σε περίπτωση που ξεμπλέξει με τα ζητήματα στα νοτιο-ανατολικά της, πού θα στραφεί στη συνέχεια; Ας έχουμε το νου μας διότι ο Ταγίπ Ερντογάν το είπε όσο πιο ξεκάθαρα μπορούσε: Καλέσαμε τον Ασαντ σε συνεννόηση και να σχεδιάσουμε μαζί το μέλλον της Συρίας αλλά αρνήθηκε. Είδαμε τι ακολούθησε. Τέτοια καλέσματα να σχεδιάζουμε μαζί το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, έχουμε ακούσει κι εμείς. Η μεγάλη μας διαφορά με τη Συρία είναι διττή κι αντίστροφη: Η Συρία έχει ηγέτη που λέει όχι αλλά είναι κατά το κοινώς λεγόμενο ξεβράκωτη, εμείς έχουμε ισχυρές ένοπλες δυνάμεις [που θα μπορούσαν να ήταν ακόμη πιο ισχυρές] αλλά οι ηγεσίες μας έχουν μια τάση να συμπεριφέρονται ως πολυκαταστήματα σε συγκεκριμένες περιόδους, ή έστω να δείχνουν αυτή την εικόνα.
Η Ελλάδα δεν στάθηκε στο πλευρό της Συρίας ως όφειλε. Δεν εκμεταλλεύτηκε όπως θα έπρεπε το γεγονός ότι υπάρχουν χώρες στην περιοχή που δε θα τις ενοχλούσε αν αύριο το πρωί η Τουρκία κοβόταν σε μερικά κομμάτια. Τουλάχιστον ας βρει έναν τρόπο να υποστηρίξει και να βοηθήσει τους Κούρδους να σταθούν στα πόδια τους.
Τέλος η δραματική κι αναπάντεχη εξέλιξη στη Συρία αποτελεί ένα πολύ καλό μάθημα που πρέπει να αντλήσουμε τα διδάγματά του:
α. Οι σύμμαχοί σου δε θα είναι πάντα σε θέση να σε βοηθούν
β. Οι σύμμαχοί σου δε θα θέλουν πάντα να σε βοηθούν [πχ οι Ρώσοι είχαν απογοητευτεί με τον Ασαντ τόσο όταν απέρριψε το προτεινόμενο σύνταγμα το 2017 όσο και με τον όρο να αποχωρήσουν οι Τούρκοι για να συναντηθεί με τον Ερντογάν]
γ. Όταν τελείς υπό κατάρρευση όπως η Συρία το 2015 και δεν μπορείς να πατήσεις στα δικά σου πόδια αλλά μπορείς στα 10 να πάρεις τα 7, θα πρέπει να το σκεφτείς καλά πριν πεις όχι. Αυτό ισχύει και για τους Κούρδους που είναι τα κορόιδα των ΗΠΑ στην περιοχή
δ. Εσύ μπορείς να θεωρείς τον εαυτό σου πολύ σημαντικό αλλά οι άλλοι όχι. Ο Ασαντ εκτιμούσε ότι η Συρία έχει κομβική θέση στο χάρτη της Μέσης Ανατολής και τον εαυτό του ως προτιμότερο συνομιλητή από τους μουσάτους εξτρεμιστές, ωστόσο έμενε σε αυτό χωρίς να βλέπει όλη την εικόνα και τώρα αφέθηκε στην τύχη του. Πχ το 2017 δεν υπήρχε ο πόλεμος στην Ουκρανία με τη σημερινή του μορφή.
ε. Πρόσεχε στις θυσίες που κάνεις για τους φίλους σου. Ο Ασαντ είπε όχι στον αγωγό του Κατάρ το 2009. Αν είχε πει "ναι", τώρα δε θα μιλούσαμε. Η χώρα του πλήρωσε πολύ ακριβό τίμημα για να υποστηρίξει τα συμφέροντα των συμμάχων της. Αυτοί όμως είχαν ένα όριο. Πχ η Ρωσία δεν ήθελε να τα χαλάσει με τους Τούρκους ώστε ανέχτηκε μια τρομοκρατική σφηκοφωλιά και τώρα το λεφούσι τα πήρε όλα παραμάζωμα.
στ. Πρόσεχε μήπως οι φίλοι σου συνομιλούν παράλληλα με τον εχθρό σου, ή σε χρησιμοποιούν για να τα βρουν με τον εχθρό σου ή για να πετύχουν δικούς τους σκοπούς. Με δύο λόγια, μια επανάληψη του 1922 ή της περιόδου 1959-1974 στην Κύπρο.
ζ. Οι πρωταγωνιστές με τις αποφάσεις σου υπό παρόμοιες συνθήκες μπορεί να οδηγήσουν σε εντελώς διαφορετικές εξελίξεις. Τι θα είχε συμβεί αν Δαμασκός και Κούρδοι είχαν ολοκληρώσει μια από τις συμφωνίες που τόσες φορές έφτασαν κοντά;