Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Την ίδια ημέρα, ο Κούρδος ηγέτης των SDF Mazloum Abdi πρότεινε μια αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη (DMZ) υπό την εποπτεία των ΗΠΑ στο Ayn al-Arab/Kobani, γεγονός που συνέπεσε με τον στρατιωτικό επικεφαλής της χαρακτηρισμένης ως τρομοκρατικής οργάνωσης Hayat Tahrir al-Sham (HTS) να διακηρύσσει ότι απορρίπτει την ομοσπονδιοποίηση και δεν θα παραχωρήσει τέτοια στους Κούρδους. Η πρώτη δήλωση αποσκοπεί στο να σώσουν οι ΗΠΑ για άλλη μια φορά το αυτόνομο σχέδιο των Κούρδων της Συρίας, ενώ η δεύτερη σηματοδοτεί σαφώς πως αυτό δε θα γίνει ανεκτό στη λεγόμενη «Νέα Συρία».
Ο Τούρκος προστάτης της HTS θεωρεί τους ένοπλους Κούρδους της Συρίας τρομοκράτες και η υποστήριξη των ΗΠΑ προς αυτούς ευθύνεται περισσότερο για τις προβληματικές σχέσεις Τουρκίας-ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία. Η απόρριψη της ομοσπονδιοποίησης από την HTS σε συνδυασμό με αξιόπιστες αναφορές για τουρκική στρατιωτική ενίσχυση κατά μήκος των συριακών συνόρων υποδηλώνουν ότι οι δύο αυτοί ετοιμάζονται να καταστρέψουν τις SDF. Επομένως, οι ΗΠΑ μπορούν είτε να το αφήσουν τελικά να συμβεί είτε να διακινδυνεύσουν μια κρίση με την Τουρκία από την απελπισία τους να το σταματήσουν.
Όσον αφορά το πρώτο σενάριο, ο σκοπός της υποστήριξης των ένοπλων Κούρδων της Συρίας ήταν να στερήσει από την κυβέρνηση Άσαντ τους πόρους που απαιτούνται για την ανοικοδόμηση της χώρας, ενώ παράλληλα καλλιεργούσε εκ του πονηρού μια απειλή ασφαλείας για να κρατήσει υπό έλεγχο την πολυπολική εξωτερική πολιτική της Τουρκίας, και τα δύο με ένα ψευδεπίγραφο πρόσχημα κατά του ISIS. Η πρώτη επιταγή είναι πλέον άσχετη, ενώ η δεύτερη παραμένει επίκαιρη, αλλά το πολιτικό και στρατιωτικό κόστος που θα μπορούσε να συνεπάγεται η προσκόλληση σε αυτή την πολιτική μπορεί να θεωρηθεί απαράδεκτο για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής, ιδίως για τον Τραμπ.
Η πυροδότηση μιας σοβαρής ενδοΝΑΤΟϊκής κρίσης για τους τουρκικά χαρακτηρισμένους τρομοκράτες μόλις ένα μήνα πριν από την αποχώρηση του Μπάιντεν και ενώ η Ουκρανία βρίσκεται σε ύφεση θα ήταν δυσμενής για τις ΗΠΑ. Η απερχόμενη κυβέρνηση θα μπορούσε έτσι να αποφασίσει να εγκαταλείψει εντελώς τους ένοπλους Κούρδους συμμάχους τους στη Συρία ή να σηματοδοτήσει ότι αυτή είναι η αρχή του τέλους γι' αυτούς, αλλά να τραβήξει τη διαδικασία μέχρι την είσοδο του Τραμπ στο αξίωμα. Αυτό θα μπορούσε να λάβει τη μορφή της συμφωνίας να επιβλέπει την προτεινόμενη DMZ, ενώ οι Κούρδοι αφοπλίζονται και αποστρατεύονται.
Τα επίλεκτα μέλη των SDF θα μπορούσαν επίσης να επιτραπεί η ασφαλής έξοδος από τη Συρία, είτε προς τη γειτονική κουρδική περιφερειακή κυβέρνηση στο Ιράκ είτε ενδεχομένως ακόμη και προς τις ΗΠΑ ή ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, με το σκεπτικό ότι φοβούνται αντίποινα μόλις η υποστηριζόμενη από την Τουρκία HTS εγκαθιδρύσει την εξουσία της στην περιοχή υπό τον έλεγχό τους. Αυτή η ακολουθία γεγονότων θα ήταν η καλύτερη για τα συνολικά συμφέροντα των ΗΠΑ, τόσο στρατηγικά όσο και για τη φήμη τους, αν και μένει να δούμε αν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής συμφωνούν.
Όσον αφορά το δεύτερο σενάριο να διακινδυνεύσει μια κρίση μπρα ντε φερ με την Τουρκία από απελπισία για να σταματήσει την επικείμενη καταστροφή των SDF, η απερχόμενη κυβέρνηση ίσως να μην θέλει οι τελευταίες εβδομάδες της να καθοριστούν από μια καταστροφική απόσυρση από τη Συρία που θα θυμίζει σε όλους την προηγούμενη απόσυρσή τους από το Αφγανιστάν. Για το σκοπό αυτό, ίσως κρατήσει προκλητικά το έδαφος, αντιμετωπίζοντας τα τουρκικά στρατεύματα εις βάρος των προαναφερθέντων στρατηγικών και φημιστικών συμφερόντων των ΗΠΑ.
Σε αυτή την περίπτωση, θα ήταν προνόμιο της Τουρκίας να κλιμακώσει, όχι των ΗΠΑ. Μια πορεία δράσης θα μπορούσε να είναι να στηριχθεί στην HTS ως πληρεξούσιό της για να προκαλέσει τις ΗΠΑ να προβούν σε στρατιωτικά αντίποινα εναντίον των ίδιων των λεγόμενων «ηρώων» που η Αμερική και τα μέσα ενημέρωσης της μόλις επευφημούσαν για τη «σωτηρία της Συρίας». Αυτό θα έριχνε δημιουργικά τις ΗΠΑ σε ένα δίλημμα ήπιας ισχύος που θα τις απαξίωνε ανεξάρτητα από την απάντηση που θα ακολουθούσε. Συνολικά, θα ήταν καλύτερο για τις ΗΠΑ να μειώσουν τις απώλειές τους με έναν τρόπο «εξοικονόμησης προσώπου», αλλά δεν συμπεριφέρονται πάντα ορθολογικά.