Η παντοδυναμία των ΗΠΑ, μια αλαζονική Τουρκία και η ανύπαρκτη Ελλάδα

pixabay / ErikaWittlieb

Πριν από 9 χρόνια σε ένα από τα άρθρα μου μεταξύ των άλλων έγγραφα ότι η γενιά τον τότε πενηντάρηδων μέχρι και τα νεογέννητα της εποχής αυτής θα είχαν ευλογία την κατάρα την τύχη και την ατυχία να ζήσουν κοσμογονικές αλλαγές μεταξύ των οποίων και η αλλαγή των συνόρων σε όλη την ανατολική Ευρώπη και δυτική Ασία και σε ένα τεράστιο εύρος της έκτασης της το οποίο ξεκινάει από τη Φινλανδία τελειώνει στην αραβική χερσόνησο χερσόνησο.

Του Ζαχαρία Μυτιληνιού

Μέσα στα όσα είχα γράψει σε εκείνα τα άρθρα μεγάλο μέρος των οποίων υπάρχουν μέχρι και σήμερα στο blog του πολεμικό ανταποκριτή και αργότερα στο Freepen.gr για όποιον θέλει να τα αναζητήσει, σημείωνα ότι μέχρι το 2050 το πολύ η ανατολική μεσόγειος η εγγύς και η μέση ανατολή θα χρειαζόταν νέες συνθήκες συνόρων όπως αυτή τον Σεβρών ή της Σάικς–Πικό. 

Από τα όσα διαδραματίζονται και την διαφαινόμενη πορεία των πραγμάτων μπορεί κάποιος να πει σχεδόν με βεβαιότητα ότι ο Αγγλοαμερικανικός παράγοντας χρησιμοποιώντας, όπως πάντα άλλωστε, όλα τα εργαλεία που κατέχει στην περιοχή αυτή είτε λέγονται Κούρδοι είτε  λέγονται  οργανώσεις ισλαμιστικές είτε  λέγονται  ισραηλινοί ή ακόμα και  Ελληνες, καταφέρνουν να γράψουν την ιστορία ακριβώς όπως εκείνοι θέλουν για άλλη μία φορά.

Εάν η Ρωσία και το Ιράν δεν  καταφέρουν να ανατρέψουν την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στη Συρία τότε σε λίγες μέρες ούτε καν βδομάδες ή μήνες ξεκινάει η μεγάλη αλλαγή στη Μέση Ανατολή η οποία σταδιακά θα επεκταθεί και σε όλη την ευρύτερη περιοχή και ελπίζω ότι θα σταματήσει, η αλλαγή η οποία επέρχεται στο μεσημβρινό δεξιά του συμπλέγματος του Καστελλορίζου και δεν θα επεκταθεί αριστερότερα προς την περιοχή μας.

Στο club των νικητών μπαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία της η Τουρκία όχι ως ένα  προσκεκλημένο κράτος που θα πάρει ένα ξεροκόμματο αλλά  ως ένας εταίρος πλήρης ισχύος με συγκεκριμένα κυριαρχικά δικαιώματα και απαιτήσεις στις οποίες θα διεκδικήσει με κάθε τρόπο συμπεριλαμβανομένης και της χρήσης της πολεμικής της μηχανής.

Η Ελλάδα για άλλη μία φορά παρότι ο δεύτερος ισχυρότερος παίκτης στην ανατολική Μεσόγειο παρακολουθεί τις εξελίξεις από μακριά ενώ κυβερνητικά αεροσκάφη παραμένουν στο έδαφος χαλασμένα ώστε να υπάρχει η απαιτούμενη δικαιολογία της μη πολιτικής εμπλοκής.

Αυτές τις ώρες της δραματικές για το συριακό λαό και του ακραίου κινδύνου για τη χριστιανοσύνη της Συρίας η Ελλάδα είναι απούσα και  η Τουρκία ισχυρά παρούσα γράφοντας στα βιβλία της ιστορίας την επέκταση των συνόρων της προς τα νοτιοανατολικά χρυσοφόρα εδάφη.

Και έναν παίκτη ο οποίος προέρχεται από μία μεγάλη νίκη πάντα να τον φοβάστε γιατί καβαλάει το καλάμι γίνεται αλαζόνας και απίστευτα επικίνδυνος...