Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτά τα αποτελέσματα ήταν ήδη αρκετά εκπληκτικά για όσους πίστευαν τον ισχυρισμό του αείμνηστου Νασράλα ότι «το Ισραήλ είναι πιο αδύναμο από ιστό αράχνης», αλλά πολλοί σοκαρίστηκαν που συνέβησαν χωρίς η Ρωσία να κουνήσει το δαχτυλάκι της για να σώσει την Αντίσταση, με την οποία νόμιζαν πως είχε συμμαχήσει κατά του Ισραήλ εδώ και καιρό. Αυτή η δεύτερη αναφερόμενη ψευδής αντίληψη θα μείνει στην ιστορία ως μία από τις πιο επιτυχημένες ψυχολογικές επιχειρήσεις που έχουν διεξαχθεί ποτέ εναντίον της Κοινότητας των Alt-Media (AMC), και, κατά ειρωνικό τρόπο, από τους ίδιους τους κορυφαίους επιρροείς της.
Εξηγήθηκε στις αρχές Οκτωβρίου «Γιατί οι ψευδείς αντιλήψεις για τη ρωσική πολιτική απέναντι στο Ισραήλ συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται», το οποίο οι αναγνώστες θα πρέπει να διαβάσουν για περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά το οποίο μπορεί να συνοψιστεί ως κορυφαίοι επηρεαστές της AMC να λένε στο κοινό τους αυτό που νόμιζαν ότι ήθελαν να ακούσουν για ιδιοτελείς λόγους. Αυτές περιλαμβάνουν τη δημιουργία επιρροής, την προώθηση της ιδεολογίας τους και/ή τη συλλογή δωρεών από καλοπροαίρετα αλλά αφελή μέλη του ακροατηρίου τους, ανάλογα με την προσωπικότητα που εμπλέκεται.
Η ανάλυση που προηγήθηκε παραθέτει επίσης πέντε συναφείς αναλύσεις για τη ρωσική πολιτική έναντι του Ισραήλ από την έναρξη των πολέμων στη Δυτική Ασία, μεταξύ των οποίων και αυτή «Διευκρινίζοντας τη σύγκριση του Λαβρόφ του τελευταίου πολέμου Ισραήλ-Χαμάς με την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας», η οποία από μόνη της παραπέμπει σε αρκετές δεκάδες άλλες. Όλες αυτές παραπέμπουν επίσης σε αυτή την έκθεση του Μαΐου 2018 σχετικά με το «President Putin On Israel: Αποσπάσματα από την ιστοσελίδα του Κρεμλίνου (2000-2018)». Όλα αυτά τα υλικά βασίζονται σε επίσημες και έγκυρες ρωσικές πηγές για να καταλήξουν στα συμπεράσματά τους.
Αποδεικνύουν ότι ο Πούτιν είναι ένας περήφανος ισόβιος φιλοσημίτης, ο οποίος ποτέ δεν συμμερίστηκε την ενοποιητική αντισιωνιστική ιδεολογία της Αντίστασης, αντίθετα πάντα εξέφραζε πολύ βαθύ σεβασμό για τους Εβραίους και το κράτος του Ισραήλ. Κατά συνέπεια, ως ο τελικός αποφασίζων για τη ρωσική εξωτερική πολιτική, ανέθεσε στους διπλωμάτες του να εξισορροπήσουν μεταξύ του Ισραήλ και της Αντίστασης. Για το σκοπό αυτό, η Ρωσία δεν πήρε ποτέ το μέρος κανενός από τους δύο και παρέμεινε πάντα ουδέτερη στις διαμάχες τους, συμπεριλαμβανομένων των πολέμων της Δυτικής Ασίας.
Το περισσότερο που έκανε ποτέ προσωπικά ήταν να καταδικάσει τη συλλογική τιμωρία των Παλαιστινίων από το Ισραήλ, αλλά πάντα στην ίδια αναπνοή με την καταδίκη της διαβόητης τρομοκρατικής επίθεσης της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Όσο για τη Ρωσία, το περισσότερο που έκανε ποτέ ήταν να επαναλαμβάνει την ίδια ρητορική και να καταδικάζει περιστασιακά τα χτυπήματα του Ισραήλ κατά του IRGC και της Χεζμπολάχ στη Συρία, στα οποία η Ρωσία δεν παρενέβη ποτέ. Ούτε μια φορά δεν προσπάθησε να τα αποτρέψει ή να τα αναχαιτίσει, να ανταποδώσει στη συνέχεια ή να δώσει στη Συρία τις δυνατότητες και την εξουσιοδότηση για να το κάνει επίσης.
Αυτό οφειλόταν στον μηχανισμό αποκλιμάκωσης που συμφώνησαν ο Πούτιν και ο Μπίμπι στα τέλη Σεπτεμβρίου του 2015, λίγο πριν από την επιχείρηση στη Συρία. Δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ για προφανείς διπλωματικούς λόγους, αλλά αυτές οι ενέργειες (ή μάλλον η έλλειψή τους) υποδηλώνουν ότι ο Πούτιν πίστευε πως οι αντι-ισραηλινές δραστηριότητες του Ιράν στη Συρία αποτελούσαν νόμιμη απειλή για το Ισραήλ. Για το λόγο αυτό, η Ρωσία πάντα έμενε στην άκρη κάθε φορά που το Ισραήλ βομβάρδιζε το Ιράν εκεί, αλλά η Ρωσία εξακολουθούσε μερικές φορές να διαμαρτύρεται λόγω των επιθέσεων του Ισραήλ που παραβίαζαν επίσημα το διεθνές δίκαιο.
Είναι ένα αντικειμενικά υπαρκτό και εύκολα επαληθεύσιμο γεγονός ότι η αντίθεση της Ρωσίας στις περιφερειακές δραστηριότητες του Ισραήλ, είτε αυτές γίνονται στη Γάζα, είτε στο Λίβανο, είτε στη Συρία, είτε στην Υεμένη, είτε στο Ιράν, παρέμενε πάντα αυστηρά περιορισμένη στο πολιτικό πεδίο των επίσημων δηλώσεων. Ούτε μία φορά η Ρωσία δεν απείλησε ποτέ να επιβάλει μονομερώς κυρώσεις στο Ισραήλ, πόσο μάλλον να υπαινιχθεί έστω και ελάχιστα στρατιωτική δράση εναντίον του ως τιμωρία. Η Ρωσία δεν θα χαρακτηρίσει ούτε καν συμβολικά το Ισραήλ ως «μη φιλικό κράτος», αν και αυτό συμβαίνει επειδή δεν συμμορφώνεται με τις αμερικανικές κυρώσεις και δεν θα εξοπλίσει την Ουκρανία.
Εκεί έγκειται ένα άλλο γεγονός που οι περισσότεροι στην AMC είτε αγνοούσαν είτε αρνούνταν και είναι πως το Ισραήλ δεν είναι μαριονέτα των ΗΠΑ, αλλιώς θα είχε ήδη κάνει αυτά τα δύο πράγματα εδώ και καιρό. Είναι πέρα από το πλαίσιο του παρόντος άρθρου να εξηγήσει αυτό, καθώς και γιατί η κυβέρνηση Μπάιντεν προσπάθησε να αποσταθεροποιήσει και να ανατρέψει τον Μπίμπι, αλλά αυτή η ανάλυση εδώ βουτάει στις λεπτομέρειες και παραθέτει σχετικά άρθρα. Το θέμα είναι ότι οι ρωσοϊσραηλινοί δεσμοί παραμένουν εγκάρδιοι και οι δύο αυτοί χώρες απέχουν πολύ από τους εχθρούς που κάποιοι νόμιζαν.
Ως εκ τούτου, δεν είχε ποτέ νόημα να φανταστεί κανείς πως ο Πούτιν, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του ως τον απόλυτο πραγματιστή, θα έκαιγε τη γέφυρα που ο ίδιος προσωπικά επένδυσε σχεδόν ένα τέταρτο του αιώνα για να χτίσει με τον Μπίμπι μεταξύ των δύο εθνών τους. Εξάλλου, ο Πούτιν καυχιόταν το 2019 ότι «Ρώσοι και Ισραηλινοί έχουν δεσμούς οικογένειας και φιλίας. Πρόκειται για μια πραγματική κοινή οικογένεια- μπορώ να το πω αυτό χωρίς υπερβολή. Σχεδόν 2 εκατομμύρια ρωσόφωνοι ζουν στο Ισραήλ. Θεωρούμε το Ισραήλ μια ρωσόφωνη χώρα».
Μιλούσε ενώπιον του Ιδρύματος Keren Heyesod, μιας από τις παλαιότερες οργανώσεις πίεσης των σιωνιστών στον κόσμο, κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου του στη Μόσχα εκείνο το έτος. Κάθε φορά που τα μέλη του AMC ερχόταν αντιμέτωπα με αυτά τα «πολιτικά ενοχλητικά» γεγονότα από επίσημες και έγκυρες πηγές, όπως η ιστοσελίδα του ίδιου του Κρεμλίνου, έφτιαχναν μια θεωρία συνωμοσίας «5D chess master plan», ισχυριζόμενοι ότι απλώς «ψυχολογούσε τους Σιωνιστές». Κορυφαίοι influencers «ακύρωσαν» επίσης επιθετικά όποιον το ανέφερε αυτό.
Το τελικό αποτέλεσμα ήταν ότι αυτές οι λανθασμένες αντιλήψεις για τις ρωσοϊσραηλινές σχέσεις, καθώς και οι απόψεις του ίδιου του Πούτιν σχετικά με το θέμα αυτό συνέχισαν να διαδίδονται ανενόχλητες μέσω του AMC, οδηγώντας έτσι στην εντύπωση ότι ήταν κρυφά σύμμαχοι με το Ιράν λόγω των υποτιθέμενων κοινών αντισιωνιστικών ιδεωδών τους. Αυτή η αντίληψη έγινε θέμα δόγματος για πολλούς στην AMC και αντίστοιχα μετατράπηκε σε αξίωμα των Διεθνών Σχέσεων γι' αυτούς. Όποιος ισχυριζόταν το αντίθετο σπιλωνόταν ως «σιωνιστής».
Είναι πλέον γνωστό, αφού η Ρωσία δεν έκανε το παραμικρό για να σώσει την Αντίσταση, πως στην πραγματικότητα δεν ήταν ποτέ σύμμαχοι. Κάποιοι από αυτούς που ακόμα δεν μπορούν να δεχτούν ότι τους είπαν ψέματα έμπιστοι παράγοντες της ΑΜΚ που τους εξαπάτησαν για ιδιοτελείς λόγους (επιρροή, ιδεολογία ή/και συλλογή δωρεών), τώρα εικάζουν πως η Ρωσία «πρόδωσε» την Αντίσταση και «ξεπουλήθηκε στους Σιωνιστές», παρόλο που η Ρωσία δεν ήταν ποτέ στο πλευρό κανενός από τους δύο. Αν δεν αποτινάξουν σύντομα τη γνωστική τους ασυμφωνία, θα αποκολληθούν ακόμη περισσότερο από την πραγματικότητα.
Εκ των υστέρων, η Ρωσία απέφυγε μια σφαίρα επιλέγοντας σοφά να μην συμμαχήσει με τον ηττημένο πλέον Άξονα της Αντίστασης, καθώς θα κατέστρεφε άσκοπα τις σχέσεις της με το Ισραήλ, τον αδιαμφισβήτητο νικητή των πολέμων της Δυτικής Ασίας. Ο Πούτιν έκανε τη σωστή επιλογή, η οποία καθοριζόταν πάντα από τον ορθολογικό υπολογισμό του για το τι ήταν προς το αντικειμενικό συμφέρον της Ρωσίας ως κράτος, και όχι λόγω «σιωνιστικής επιρροής», όπως κάποιοι στην AMC ισχυρίζονται τώρα γελοιωδώς για να τον δυσφημίσουν αφού θύμωσαν που δεν κούνησε το δαχτυλάκι του για να σώσει την Αντίσταση.
Τα συμπεράσματα από αυτό είναι πολλά: 1) ο Πούτιν και οι εκπρόσωποί του δεν παίζουν «σκάκι 5D», λένε πάντα αυτό που πραγματικά εννοούν- 2) η Ρωσία δεν είναι αντι-ισραηλινή ούτε αντισιωνιστική, αλλά ούτε και αντι-ιρανική ούτε αντιστασιακή- 3) το AMC είναι γεμάτο από τσαρλατάνους που, για ιδιοτελείς λόγους, λένε στο κοινό τους ό,τι νομίζουν ότι θέλουν να ακούσουν- 4) το κοινό τους θα πρέπει συνεπώς να τους θέσει προ των ευθυνών τους για τα ψέματα που λένε για τις σχέσεις Ρωσίας-Ισραήλ και Ρωσίας-Αντίστασης- 5) και το AMC χρειάζεται επείγουσα μεταρρύθμιση.