Καθώς η Δαμασκός πέφτει και η Συρία διαλύεται, η Ρωσία και το Ιράν χάνουν τα περισσότερα
Photo: commons.wikimedia.org by Vyacheslav Argenberg, https://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ Damascus, Syria, Panorama at sunset
Η Συρία πιθανότατα θα διαλυθεί σε αρκετά κράτη. Οι επωφελούμενοι από τη διάλυση της Συρίας δεν είναι τόσο σαφείς όσο φαίνεται.
Lyuba Lulko - pravda.ru / Παρουσίαση Freepen.gr
Από τα πρόσφατα γεγονότα στη Συρία μπορεί να μάθει κανείς δύο μαθήματα. Το πρώτο, για να παραφράσουμε ένα κλασικό, είναι ότι κάθε κράτος αξίζει κάτι μόνο όταν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Η Ρωσία συχνά αναγκάστηκε να το κάνει αυτό σε μια κατάσταση «ενάντια σε όλους», καθώς ενοποιούσε άλλα έθνη γύρω της. Θα ήταν λογικό να το περιμένει κανείς από τη Συρία, αλλά, όπως αποδείχθηκε, οι Αλαουίτες δεν εκπροσωπούν τον πυρήνα του Συριακού έθνους. Κάθε μία από τις 150 φυλές στη Συρία τελικά σχημάτισε τον δικό της «στρατό», υποστηριζόμενο από τον αφέντη της. Όπως συμβαίνει στην Ανατολή, κάθε φύλαρχος ήθελε να γίνει ο κυριότερος.
Το δεύτερο μάθημα είναι πως πρέπει να βοηθάς μόνο τους δυνατούς. Η Ρωσία πόνταρε στον Πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ και στους Αλαουίτες, αλλά δεν εκμεταλλεύτηκε αυτή τη σχέση. Η ΕΣΣΔ είχε κάνει το ίδιο λάθος στο Αφγανιστάν τη δεκαετία του 1980. Σήμερα, το Αφγανιστάν είναι ισχυρό, το ίδιο και η Βόρεια Κορέα. Ο Άσαντ αποδείχθηκε αδύναμος γιατί βασίστηκε στην εξωτερική βοήθεια από ξένες χώρες (Ιράν και Ρωσία), καλλιέργησε τη διαφθορά και κατέστρεψε τον στρατό.
Σήμερα, όταν δεν υπάρχουν προϋποθέσεις για να σταθεροποιηθεί η κρίση στη Συρία, η χώρα πιθανότατα θα διαμελιστεί σε αρκετά κράτη. Ποιες δυνάμεις θα κερδίσουν και ποιες θα χάσουν;
Το Ιράν και η Ρωσία ως οι μεγαλύτεροι χαμένοι του πολέμου στη Συρία
Το Ιράν θα είναι ο κύριος χαμένος. Η Τεχεράνη θα χάσει τον χερσαίο διάδρομο προς το Λίβανο και τη Χεζμπολάχ, γεγονός που σημαίνει ότι το Ισραήλ θα ισχυροποιηθεί ακόμη περισσότερο. Πρόσφατα ανέβηκε στην εξουσία ένας φιλοδυτικός πρόεδρος στο Ιράν, ενώ ο προηγούμενος πρόεδρος μάλλον σκοτώθηκε. Αναδύεται μια θεωρία συνομωσίας που υποστηρίζει πως αυτά τα γεγονότα συνδέονται στην ίδια αλυσίδα — ένα σχέδιο των ΗΠΑ και του Ισραήλ για να εξασθενίσουν το Ιράν και τη Ρωσία.
Η Ρωσία είναι ο χαμένος Νο. 2. Η Μόσχα έχασε τον έλεγχο της κατάστασης. Η Ρωσία έπρεπε να εξουδετερώσει τους τρομοκράτες, αλλά αυτοί μεταφέρθηκαν στην Ιντλίμπ, όταν η ομάδα μισθοφόρων Wagner ήταν ισχυρή και ικανή.
Η πολιτική είναι η τέχνη του δυνατού. Η Ρωσία ήταν ηθικά αδύναμη από το 2012 έως το 2020. Αρκεί να θυμηθούμε πόσο χρόνο χρειάστηκε η Ρωσία για να προετοιμάσει την πρώτη επίθεση με πυραύλους Kalibr κατά των τρομοκρατών στη Συρία. Η πυραυλική επίθεση από τα ύδατα της Κασπίας Θάλασσας παρουσιάστηκε ως μια υπερνίκη κατά των ΗΠΑ και των προσπαθειών να καταδικαστεί το καθεστώς Άσαντ. Σήμερα, όταν ο Άσαντ δεν είναι πλέον «σφαγέας», αλλά ένα πρόσωπο που έφερε τη Συρία πίσω στην Αραβική Λίγκα, η Ρωσία πρέπει να αντιμετωπίσει ένα πολύ σοβαρό πλήγμα στη φήμη της.
Η Συρία ήταν κάποτε το κέντρο γεωστρατηγικής σύγκρουσης, το οποίο τώρα έχει μεταφερθεί στην Ουκρανία. Η Μόσχα θα χάσει την επιρροή της στη Μέση Ανατολή. Η βάση στη Ταρτούς μπορεί να χαθεί και στην πιο δυσάρεστη περίπτωση, αλλά αυτό δεν αποτελεί τραγωδία. Η Ρωσία πρέπει να αναζητήσει ισχυρούς συμμάχους σε άλλα μέρη, κατά προτίμηση κοντά στα σύνορα των ΗΠΑ. Οι στρατιωτικές βάσεις εδάφους δεν παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εποχή των υπερηχητικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς.
Η Πύρρειος νίκη της Τουρκίας
Η Τουρκία, η οποία υποτίθεται ότι χειρίζεται τους κινητοποιημένους πράκτορές της στη Συρία, φαίνεται να είναι ο κύριος ωφελούμενος. Ο Τούρκος Πρόεδρος Ρετζέπ Ερντογάν είχε δηλώσει νωρίτερα πως ο στόχος της αντεπίθεσης των ανταρτών ήταν η κατάληψη των "Ιντλίμπ, Χάμα, Χόμς και φυσικά, της Δαμασκού".
Ωστόσο, η Τουρκία θα πρέπει να αντιμετωπίσει τις εξαιρετικά αρνητικές συνέπειες της συριακής κρίσης. Η κατάρρευση της Συρίας και η έλευση των ισλαμιστών στις χριστιανικές περιοχές θα εκτοπίσουν χιλιάδες και χιλιάδες Σύριους, οι οποίοι θα φύγουν για την Ευρώπη μέσω Τουρκίας, όπως και πριν. Το πιο σημαντικό είναι ότι οι Κούρδοι θα καταλάβουν ότι δεν χρειάζεται πλέον να είναι μέρος της Συρίας, όπως ήθελαν η Δαμασκός και η Μόσχα.
Ο Ντόναλντ Τραμπ προσκάλεσε τον ηγέτη των Μονάδων Λαϊκής Αυτοάμυνας των Κούρδων, Μάζλουμ Κομπάνι, στην τελετή της ορκωμοσίας του στην Ουάσινγκτον. Αυτό υποδηλώνει ότι οι Κούρδοι αποκτούν την ευκαιρία να δημιουργήσουν το Μεγάλο Κουρδιστάν, κάτι που σημαίνει την εξασθένιση της Τουρκίας λόγω του κουρδικού παράγοντα και την επικείμενη κατάρρευσή της.
Οι Αμερικανοί αποκτούν την ευκαιρία να ελέγξουν την Τουρκία μέσω των Κούρδων, ενώ οι περιοχές της Συρίας πλούσιες σε πετρέλαιο θα παραμείνουν δικές τους. Σήμερα, οι ΗΠΑ ίσως να γιορτάζουν. Τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης λευκαίνουν τους Ισλαμιστές όσο καλύτερα μπορούν, αλλά η θριαμβευτική κατάσταση δεν θα διαρκέσει για πολύ. Η κατάρρευση της Τουρκίας θα προκαλέσει μια κρίσιμη κατάσταση εντός του ΝΑΤΟ, ενώ εκατομμύρια πρόσφυγες — Τούρκοι και Κούρδοι — θα βασανίζουν την Ευρώπη.