Η Ιστορία γράφεται στις πλατείες, αλλά ΚΑΘΟΡΙΖΕΤΑΙ στις κάλπες! Αυτό μην το ξεχνάτε

tharrosnews.gr/2025/02/se-sygkentrosi-gia-ta-tebi-kalei-o-eborikos-syllogos-filiatron

Δύο χρόνια απραξίας σε όλα τα επίπεδα μετά τα Τέμπη, ο ελληνικός λαός ετοιμάζεται την Παρασκευή να βγει στους δρόμους. Τα Τέμπη είναι το αποκορύφωμα. Η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της ανοχής. Από τη μεταπολίτευση και μετά δεν τιμωρήθηκε σχεδόν ποτέ κανείς και για τίποτε. Ποιοι έδωσαν λόγο για την Κύπρο; Τα Ιμια; Τα χρέη και τα swaps; Το χρηματιστήριο; Τα μνημόνια; Το κυνηγητό όσων δε σήκωσαν το μανίκι; Και πλέον το θάνατο πολλών παιδιών [και όχι μόνο] για κάτι που δεν έπρεπε ποτέ να είχε συμβεί;

Του Στρατή Μαζίδη

Ύποπτοι θάνατοι, ταμπελοποίηση και στοχοποίηση όσων ανοίγουν το στόμα τους ασκώντας κριτική, δολοφονία χαρακτήρων από ένα σύστημα που φοβάται μην γκρεμοτσακιστεί.

Ζούμε σε μια μικρή χώρα αλλά κάθε φορά που ταξιδεύουν τα παιδιά μας κάνουμε τον Σταυρό μας να φτάσουν στον προορισμό τους για τους δρόμους και τις συγκοινωνίες που δεν έχουμε.

Πέρα από τον σταθμάρχη που ήταν δικό τους παιδί, ποιος άλλος πήγε στη φυλακή; Ποιοι διώκονται; Και οι πολιτικοί ανεξαρτήτως κόμματος και χρώματος που διαχειρίστηκαν τις τύχες των σιδηροδρόμων; Τι γίνεται με αυτούς; Δεν έχουν ευθύνη; Επίσης δεν ευθύνονται όσοι δόμησαν και εξακολουθούν να διατηρούν ένα κράτος που για να γίνει το παραμικρό έργο πρέπει να περάσει μια ολόκληρη ζωή χάρη στις διαδικασίες;

Κι αφού συνέβη ό,τι συνέβη, αφού θυσιάστηκαν τόσοι άνθρωποι, οι σιδηρόδρομοι δεν άλλαξαν στο ελάχιστο. Θα έπρεπε να πετάνε σήμερα σε όλα τα επίπεδα. 

Οι Ελληνες πολίτες που συντηρούν αυτό το αποτυχημένο κράτος των κάθε αποχρώσεων βολεμένων "ημέτερων" έχουν κάθε δικαίωμα να διαμαρτυρηθούν, να δείξουν πως τα όρια της υπομονής τους ως προς την απονομή δικαιοσύνης αρχίζουν να εξαντλούνται. 

Θα πρέπει όμως να θυμούνται το εξής, όπως διδαχτήκαμε σχετικά πρόσφατα με τη Μακεδονία. Η Ιστορία μπορεί να γράφεται στις πλατείες, αλλά καθορίζεται στις κάλπες. Αν όλοι όσοι βγουν την Παρασκευή στους δρόμους, κάνουν τον κόπο να αφιερώσουν λίγα λεπτά για να ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές καταδικάζοντας όλους όσους διαχειρίστηκαν με εκπληκτικά ποσοστά αποτυχίας αυτόν τον τόπο από το 1974 ως σήμερα, τότε ίσως ανοίξει μια χαραμάδα ελπίδας. Η αδιαφορία και η απραξία μας σκοτώνει κυριολεκτικά. Και μάλιστα τα παιδιά μας.