Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πρώτος είναι η ενίσχυση της κυριαρχίας της εφοδιαστικής αλυσίδας των ΗΠΑ, ώστε να εξαλειφθεί η επιρροή που έχουν άλλες χώρες πάνω της. Αυτό δεν θα μπορούσε να επιδιωχθεί μόνο για χάρη του, αλλά ίσως και ως σχεδιασμός έκτακτης ανάγκης, υπονοώντας έτσι ανησυχίες για έναν μεγάλο πόλεμο. Οι δύο πιο πιθανοί αντίπαλοι είναι η Κίνα και το Ιράν, και μια θερμή σύγκρουση με οποιονδήποτε από τους δύο θα έφερνε την παγκόσμια οικονομία σε αναταραχή. Επομένως, ο Τραμπ ίσως θελήσει να δώσει προτεραιότητα στην επανατοποθέτηση προκειμένου οι ΗΠΑ να ελαχιστοποιήσουν προληπτικά τις συνέπειες.
Ο δεύτερος στόχος βασίζεται στον πρώτο και αφορά την προτροπή των ΗΠΑ προς κάθε χώρα να επαναδιαπραγματευτεί τις διμερείς σχέσεις τους, κατά τη διάρκεια της οποίας οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να προσφέρουν μείωση των δασμών με αντάλλαγμα ορισμένες παραχωρήσεις. Αυτές θα μπορούσαν να λάβουν τη μορφή αποστασιοποίησης από την Κίνα σε κάποιο βαθμό και σταδιακής αντικατάστασής της από τις ΗΠΑ ως κορυφαίου εμπορικού εταίρου. Θα μπορούσαν επίσης να δοθούν και άλλα κίνητρα, όπως η ανταλλαγή τεχνολογίας και οι στρατιωτικές συμφωνίες. Ο σκοπός θα ήταν να αποδυναμωθεί η Κίνα με το να μειωθεί το εξωτερικό της εμπόριο.
Και τέλος, ο τελευταίος στόχος είναι η διαμόρφωση της αναδυόμενης παγκόσμιας τάξης, για τον οποίο οι ΗΠΑ έπρεπε να επιταχύνουν το τέλος της σημερινής, κλονίζοντας την παγκόσμια οικονομία στον πυρήνα της, όπως μόλις έκανε ο Τραμπ. Η απόκτηση της κυριαρχίας στην εφοδιαστική αλυσίδα και η αντικατάσταση της Κίνας ως κορυφαίου εμπορικού εταίρου για όσο το δυνατόν περισσότερες χώρες θα έδινε στις ΗΠΑ τη δυνατότητα να επηρεάσουν ένα σημαντικό μέρος του κόσμου. Αν και είναι πρόωρο να υποθέσουμε τους τρόπους με τους οποίους οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν αυτό, είναι σχεδόν βέβαιο πως θα γίνει στο πλαίσιο της συστημικής αντιπαλότητας με την Κίνα.
Ακόμα και αν ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος του Τραμπ, χωρίς να το θέλει, εκτοξεύσει τις τάσεις περιφερειοποίησης και την επακόλουθη διαίρεση του κόσμου σε μια συλλογή από εμπορικά μπλοκ, αντί να λειτουργήσει ως το πρωτοφανές παιχνίδι εξουσίας που αναμένει, οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να το εκμεταλλευτούν για να εφαρμόσουν την πολιτική της «Αμερικής-Φρούριο». Αυτή αναφέρεται στην αποκατάσταση της μονοπολικής ηγεμονίας των ΗΠΑ στο δυτικό ημισφαίριο, η οποία θα τις καταστήσει στρατηγικά αυτόνομες, εφόσον λάβουν προνομιακή πρόσβαση στους πόρους και τις αγορές αυτών των χωρών.
Σε αυτή την περίπτωση, οι ΗΠΑ θα επιβιώσουν και θα μπορούσαν ακόμη και να ευδοκιμήσουν ακόμη και αν εκδιωχθούν από το ανατολικό ημισφαίριο μετά την ήττα του μεγάλου πολέμου που μπορεί να σχεδιάζουν ή αν οι συνέπειές του καταστήσουν αυτό το τμήμα του κόσμου πολύ δυσλειτουργικό για να το διαχειριστούν οι ΗΠΑ, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει στην επιστροφή των ΗΠΑ στον απομονωτισμό της δεκαετίας του 1920. Για να είμαστε σαφείς, οι ΗΠΑ είναι απίθανο να εγκαταλείψουν οικειοθελώς το ανατολικό ημισφαίριο, αλλά θα είχε νόημα να σχεδιάσουμε αυτό το ενδεχόμενο, σε περίπτωση που οι περιστάσεις τις αναγκάσουν να το πράξουν.
Συνολικά, ο παγκόσμιος εμπορικός πόλεμος του Τραμπ είναι ένα κοσμοϊστορικό γεγονός που θα αφήσει μόνιμο αντίκτυπο στις διεθνείς σχέσεις, ανεξάρτητα από την έκβασή του, αλλά είναι πολύ νωρίς για να πούμε με βεβαιότητα τι ακριβώς θα προκύψει από αυτόν. Το μόνο πράγμα που μπορεί να ειπωθεί με βεβαιότητα είναι ότι ο Τραμπ έχει ένα μεγάλο σχέδιο στο μυαλό του, ακόμη και αν τελικά δεν επιτύχει κανέναν από τους στόχους του, οι τρεις πιο πιθανοί από τους οποίους εξετάστηκαν σε αυτή την ανάλυση. Σε κάθε περίπτωση, η παλιά εποχή της παγκοσμιοποίησης έχει πλέον τελειώσει, αλλά μένει να δούμε τι θα την αντικαταστήσει και πότε.